Wat is de grootste uitdaging van de kerk vandaag de dag? Spannende vraag. Het Reformatorisch Dagblad legde die vraag onlangs voor aan de Engelse theoloog James Packer. Hij kwam ook met een spannend antwoord. Als grootste uitdaging noemde hij de islam. 'Het minste wat we kunnen doen, is het verschil tussen het christelijk geloof en het islamitisch geloof verduidelijken', zei hij.
'Daarin zal ook aandacht moeten zijn voor de leer. Christenen geloven in de drie-eenheid, en hebben alle reden om dat te doen: het is de basis van de hele genadeleer, de verlossing, het heil, de heerlijkheid. De islam ontkent dat alles. Het lijkt me dat het gesprek moet beginnen met de wetenschap dat er een radicale scheiding bestaat tussen christendom en islam. Het gaat ten diepste om een verschillende visie op Wie God is.'
Bekering
Een belangrijk verschil tussen islam en christendom is daarnaast: de oproep tot een radicale, diepgewortelde bekering. Binnen de islam klinkt die oproep niet. De Koran bepleit weliswaar een verandering van levensstijl, door je aan de vijf zuilen (religieuze plichten) te houden. Maar die verandering blijft wat aan de oppervlakte steken. De Geest, die Gods wetten in je hart schrijft, is bij de islam een onbekend fenomeen. In de boeken van James Packer is er veel aandacht voor die thema's: bekering, de Geest als vernieuwer, herschepper. In het Reformatorisch Dagblad noemt de theoloog als belangrijk aandachtspunt voor de kerk, naast de islam, het 'werk van de Heilige Geest in de bekering'.
Liefdevol
Vaak wordt het evangelie versmald tot de boodschap 'God houdt van jou'. En natuurlijk, God houdt van alle mensen. En er zijn mensen die snakken naar die boodschap. Maar is het ook de kernboodschap die we als kerk moeten uitdragen? Het gevaar bestaat dat we een halfzacht beeld van God neerzetten. Iemand die niets vraagt, alleen liefheeft, 'Hij wacht alleen nog maar totdat je komt...' Doe je het evangelie zo recht? In de verkondiging van de profeten, Jezus zelf en de apostelen lag de nadruk op bekering. Stel dat iemand recht op een ravijn afloopt, heeft het dan zin om die persoon toe te roepen hoeveel je wel niet van hem houdt? Misschien is het dan liefdevoller om te roepen: 'Pas op! Uitkijken! Keer je om!' Ook moslims zijn meer gebaat bij liefdevolle duidelijkheid dan enkel 'lievigheid' – in de zin van 'uiteindelijk dienen we dezelfde God'. Ja, moeilijk is het wel. Je hebt er vrijmoedigheid voor nodig. En wijsheid, kennis, liefde, de Heilige Geest. De apostelen schreeuwden het aanvankelijk ook niet van de daken. Maar toen kwam de Geest. En alles veranderde.
het lijkt mij dat je een gesprek altijd moet beginnen met wederzijds respect voor de zaken die ieder zo nauw aan het hart gaan, maar dat is heel persoonlijk natuurlijk. Je mag het gesprek ook aangaan met de gedachte dat de ander fout zit, maar ik vraag me af hoe zinvol dat soort gesprekken zijn,.
