Vooruitgegrepen op het huwelijk

Ik heb meerdere relaties gehad. Vrij serieus. In de laatste relatie overgegaan tot gemeenschap samen. Hierin was de behoefte te groot om te wachten na het huwelijk. De relatie is verbroken. Het waren fijne relaties, goed, geven en nemen. Maar niet dat gevoel waar we op hoopten/hopen om zeker te zijn dat we de ware voor elkaar zijn. In de laatste relatie hebben we schuld beleden over het feit dat we vooruit grepen naar dingen die God bedoeld heeft voor in het huwelijk.

Mijn vragen zijn: hoe moeten we hier mee verder? Contact hebben we niet, wel kennen we elkaar zo goed dat ik weet dat we er beide nog mee zitten. Het was goed samen en toch niet genoeg om verder te gaan. Mag ik mij open stellen voor een nieuwe relatie? Of ben ik getrouwd en of we nu alleen verder gaan, we blijven getrouwd, dus mag ik mij niet open stellen voor een nieuwe relatie? In de Bijbel lezen we hier meerdere keren over. Ik weet alleen niet of ik dat juist wil lezen, omdat ik misschien ook angst heb voor een nieuwe relatie, want wanneer weet je het wel? En angst om daarin ook vooruit te grijpen.

Ook is het niet mijn bedoeling bewust alleen te blijven om op deze manier het idee te hebben recht voor God te kunnen staan. Ik weet goed dat dat buiten Jezus Christus om niet mogelijk is. Met wat voor schuld ook. God wil vergeven, dat wil niet zeggen dat we er zo op los kunnen leven. Begrijpt u? In de Korinthebrief staat dat Paulus het advies geeft om niet te trouwen als je niet zozeer die verlangens hebt. Enerzijds geeft dat rust, anderzijds is een mens ook graag samen en verlang je wel naar een huwelijk. Wel wetende dat God het goedkeurt in al onze zwakheden. Ik zou hier graag duidelijkheid over ontvangen en ik hoop dat u mij advies kunt geven, omdat ik zelf niet goed weet hoe te zoeken in de Bijbel. 

Met vriendelijke groet, een jongeman.

Beste lezer,

Het is goed dat jullie schuld beleden hebben over het feit dat jullie te ver zijn gegaan. Want inderdaad: de lichamelijke gemeenschap heeft de Heere uitsluitend bedoeld voor de situatie waarin je getrouwd bent. Denk alleen maar aan Genesis 2:24. En blijkbaar hebben jullie ook wel gemerkt hoe je jezelf in de problemen brengt als je die goede regel van onze Schepper overtreedt.

Maar hoe nu verder? Bijbels gesproken zou je nu tot een huwelijk moeten overgaan, omdat je elkaar al ‘genomen’ hebt. Zie hiervoor Deuteronomium 22: 28-29 en 1 Korinthe 7:9. Je kunt dus in de situatie waarin jullie terecht zijn gekomen niet zomaar meer van elkaar af.

Nu voel ik wel aan dat jullie met een probleem zitten: als je nu onvoldoende gevoelens van liefde tegenover elkaar hebt? Zoals je het formuleert: “niet dat gevoel waar we op hoopten/hopen om zeker te zijn dat we de ware voor elkaar zijn.” Gaat het dan niet per definitie verkeerd in een huwelijk?

De vraag is in de eerste plaats of je nu niet te uitsluitend focust op een ‘gevoel’. Want je zegt ook dat het fijne relaties waren, “goed, geven en nemen.” Dat geldt, als ik het goed begrijp, dus ook van die laatste relatie. Varen jullie niet teveel op het kompas van de ‘vlinders in de buik’? Liefde is zoveel meer dan die vlinders. Die gaan een keer over. Liefde is, Bijbels gesproken, gévende liefde, gepaard met trouw.

Zouden jullie daar niet eens samen biddend aan kunnen werken? En dan elkaar de tijd geven om daarin te groeien? Daar heb je alleen al reden toe vanwege de geslachtsgemeenschap die je hebt gehad.

Toch wil ik nog een spa dieper afsteken. Ik ken jullie niet, maar zou het ook kunnen zijn dat er bij één van beide of zelfs bij beiden nog een dieper probleem onder ligt? Bijvoorbeeld een hechtingsproblematiek? Anders gezegd: een bepaalde angst om je te binden (dat maak ik op uit je woorden: “omdat ik misschien ook angst heb voor een nieuwe relatie”)? Als dat zo is, lijkt het me het beste om professionele hulp te zoeken. Om van daaruit te kijken hoe je samen verder komt. Want elkaar zomaar loslaten en overgaan tot de orde van de dag, kan Bijbels gesproken niet. En laat het ook jouw gebed zijn: “Heere, maak mij ook hierin Uw wegen bekend, leer mij Uw paden.” Zo biddend, denkend en handelend zal er zeker een weg zijn waarlangs jij (jullie) kunt gaan.

Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.D.J. Buijs

• Geboortedatum:
  02-11-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Nunspeet
• Status:
  Actief

198 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven