Ik ben een meisje van 16 jaar. Ik heb nu al bijna een jaar een vriend; hij is ni...

Ik ben een meisje van 16 jaar. Ik heb nu al bijna een jaar een vriend; hij is niet christelijk. Toen we nog geen maand verkering hadden, zijn we al te ver gegaan. We vonden de gemeenschap zo fijn dat we niet meer gestopt zijn. Maar de laatste maanden krijg ik mijn twijfels. Is het wel verantwoord? Zal God me nog wel accepteren als mens? Ik wil later niet trouwen omdat mijn ouders zijn gescheiden, dus misschien dat ik daarom niet zo bezig ben met geen seks voor het huwelijk. Mijn moeder is getrouwd met een vrouw. Ik heb het hier best wel moeilijk mee, want de Bijbel zegt immers dat dat niet mag. Wat moet ik doen? Moet ik voor eeuwig bij mijn vriend blijven? We maken wel eens ruzie over mijn geloof. Ik hoop dat u een antwoord heeft.

Allereerst ben ik blij met je openhartige vraag. Laat ik proberen daar in alle liefde een Bijbels en eerlijk antwoord op te geven.

1.  Wat jou zelf betreft: bij jij een christin? Als dat zo is, dan is de Heere Jezus jouw Verlosser maar ook je Koning geworden. Wat een genade om een onderdaan van Jezus Christus te mogen zijn! Dan heb je Hem lief gekregen en dan wil je ook Zijn geboden onderhouden. Gewoon uit pure wederliefde. Hij heeft je dan verlost van je oude leven zonder God en zonder Christus en zonder Hoop én Hij heeft dan ook door Zijn bloed, dat Hij gestort heeft op Golgotha, je zonden vergeven die je al die 16 jaar tegen Hem hebt gedaan.

2. Een christen wilt graag leven volgens de geboden van Christus. Omdat je weet dan Zijn geboden goed en heilzaam zijn Je wordt er niet gelukkiger van om Zijn normen te overtreden. Gods wetten zijn wetten ten léven.

3. Wat zegt God over omgaan met elkaar vóór het huwelijk? En verkeringstijd is een mooie tijd om elkaar beter te leren kennen  De eenheid van ziel en geest is er niet zomaar, dat moet groeien juist in de verkeringstijd als voorbereidingstijd op het huwelijk, dat ook een instelling van God is. Christenen trouwen omdat God dat in de Bijbel heeft gezegd en gaan niet samenwonen. De fase van het elkaar steeds meer begrijpen en waarderen, het met elkaar communiceren en in elkaar investeren, oprechte interesse hebben voor elkaar, is belangrijk en noodzakelijk. Als die fase is afgesloten ben je rijp voor een huwelijk. Als de geestelijke eenwording is bereikt, dan is het ook de tijd voor de lichamelijke eenwording die binnen het huwelijk (niet ervoor) een plaats heeft. Pas als je alles hebt weggegeven aan elkaar: je privacy, je levensgeheimen, je diepste gevoelens, pas dan geef je ook je lichaam weg aan de ander en wel door met elkaar te trouwen en daarna de lichamelijk gemeenschap te hebben als uiting van je hartsliefde voor elkaar.

4. Concreet betekent dat God géén naaktheid in de verkeringtijd wil. In Deuteronomium 22:14 staat dat God verwacht dat je als maagd het huwelijk ingaat. De bijbel noemt dat in Levicitus 18: je schaamte niet voor elkaar ontbloten. Tegen zoenen en knuffelen geen bezwaar, maar stel een duidelijke grens: blijf uit de zone van de geslachtsdelen. Bewaar het ontbloten van elkaars schaamdelen voor de huwelijksnacht. Experimenteer niet hoever je kan gaan, want voordat je het weet ga je een grens over die je als christen niet wil en dan komt er spijt en wroeging. Jijzelf hebt dat ook al aangevoeld omdat je het niet fijn vindt om door te gaan met gemeenschap hebben met elkaar. En dat heb je goed aangevoeld. Helaas hebben jullie na een goeie maand met elkaar te zijn omgegaan die grens al overtreden. Ik raad daarom ook aan: vertel dat eerlijk aan God, dan is Hij bereid je dat te vergeven en kap ermee om door te gaan met seksuele gemeenschap. Spreuken 28:13.

5. Ga nooit in op het argument: als je geen seks met me wilt, dan houd je niet genoeg van me. Wees er zeker van dat de ander dan niet genoeg van jou houdt! Als je werkelijk seks met elkaar wilt, waarom trouw je dan niet met elkaar? Als seks de sterkste band wordt in een verkering, is de breuk dikwijls nabij.

6. Je zegt dat je later niet wilt trouwen omdat je ouders gescheiden zijn. Dat laatste is heel triest en je hebt dus de verkeerde voorbeelden gezien van hoe een huwelijk kan stranden. Toch staan daar ontzettend veel goede huwelijken tegenover. Sterke nog: de Heere God heeft het huwelijk ingezet en wil daar Zijn zegen over geven. En Jezus in het Nieuwe Testament (Johannes 2) heeft Zijn eerste wonder op een bruiloft gedaan ter vergroting van de feestvreugde! Jezus was daar ook op uitgenodigd!  Wat vooral belangrijk is, is een goede basis voor een christelijk huwelijk, waarin je elkaar liefde en trouw belooft voor heel je leven. Dat geeft in principe vastheid en zekerheid voor altijd. Een goede basis is een gemeenschappelijk fundament. Zoals ik al aanhaalde uit Johannes 2: Jezus was ook genodigd op de bruiloft. Vraag aan de Heer Jezus of Hij jouw gids wil zijn. Een goed fundament is ook samen bidden en bijbellezen. Bidden is spreken tot God en Bijbellezen is dat God tot jou spreekt door Zijn Woord. Als je dat samen met je vriend kunt, dan heb je een stevige basis. Dan wil je God erbij hebben en dan gaat Hij ook mee.

7. Ik vindt het eerlijk gezegd echt een probleem: als jij een echte christen bent en je vriend niet, dan kan je het meest belangrijke in je leven dus niet met je vriend delen. Hoe kun je dan een goede basis hebben om voor het leven verder te gaan en gelukkig te worden? In de Bijbel staat dat je geen ongelijk juk moet vormen: en os en een ezel kunnen niet samen de ploeg trekken. Als de dieren van dezelfde soort zijn (twee ossen) en even groot en gelijke tred houden dan gaat het goed. Maar een ongelijk juk geeft alleen maar narigheid. Heel vaak zie je dan ook dat de ongelovige de gelovige partner neertrekt naar het niveau van ongeloof. Gelovigen en ongelovigen spreken gewoon niet dezelfde ’taal’, hebben niet dezelfde waarde en normen, denken niet gelijk over de invulling van hun vrije tijd of over de opvoeding van hun kinderen. Als de gelovige werkelijk een radicaal christen is, dan denken ze over geen enkel wezenlijke zaak gelijk. Hoe kan een consequent christen trouwen met iemand met wie je de diepste gevoelens en overtuigingen van je hart niet kunt delen. Het klinkt misschien hard maar een christen die werkelijk overweegt met een niet christen door het leven te gaan, moet zich in ernst afvragen in hoeverre het geloof echt een zaak is van je diepste innerlijk, een zaak die ook je denken en je voelen en je beslissingen en je keuzes beheerst. Heeft de Heere het dan wel echt voor het zeggen in je leven?

Een uitgebreid antwoord, waarin ik nog veel meer zou willen zeggen, ik besef hoe moeilijk je het hiermee kunt hebben, maar Gods weg als je die mag gaan is echt de beste en die loopt nooit dood. Ik hoop dat je de kracht van Boven krijgt om die keuze te maken. Dat zul je op de lange termijn echt geen spijt van krijgen. Wie Zijn wetten onderhoudt, vindt daarin grote beloning!

Een boekje dat ik kan aanbevelen is van drs. Alie Hoek- van Kooten, “Verkeringsperikelen”.

Een hartelijke en meelevende groet,
Ds. M. M. van Campen, Rotterdam

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. M. van Campen

• Geboortedatum:
  02-03-1965
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Rotterdam-Zuid
• Status:
  Inactief

66 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven