Vraag
Aan ds. Van den Brink. Ik kom uit een hervormde gemeente en lees in deze vragenrubriek geregeld over een "bevindelijke prediking." Kunt u mij duidelijk uitleggen wat hier mee bedoeld wordt? Ik ben niet bekend met die term.
Ook zag ik in een recent antwoord van u dat u schreef: "Teveel predikanten doen alsof de echte bevinding in de ónrust ligt (zondekennis, berouw, schuldbesef) en zwijgen over de rust." Dit klonk mij nogal vreemd in de oren. Bedoeld u hiermee te zeggen dat deze dingen niet bij de bekering horen? Zonder zondekennis/berouw kan iemand toch niet een zaligmakend geloof hebben? Want hoe kan iemand nou de Heere Jezus aannemen als zijn Zaligmaker en enige hoop op vergeving van zonden, als hij/zij niet eens beseft dat hij/zij zo zondig is en Hem nodig heeft? Iemand die niet weet dat hij ziek is gaat toch ook niet naar de dokter om gezond te worden? Om je te bekeren heb je toch eerst besef nodig dat hetgeen waar je je van bekeert, slecht is in Gods ogen? Waarom zou iemand zich anders bekeren? Om de geloven in Jezus als Zaligmaker lijkt zondekennis mij toch wel de minimale vereiste.
Antwoord
Dat is te lezen in de onderstaande artikelen en via de tag 'Bevinding':
- 'Wet en evangelie preken'
- 'Geloven zonder zondekennis'
- 'Het evangelie onvoorwaardelijk preken'
- 'God van de (wan)hoop'
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
