Praten bij een stervende

Men gaat er van uit dat bij een stervende het gehoor het langst in tact blijft. Daarom is het naar als de omgeving gewoon naast het bed of in dezelfde kamer over hem of haar blijft praten. En lijkt het me heel eenzaam voor de stervende als niemand meer tegen hem of haar praat omdat diegene toch niets meer lijkt te horen. Zijn deze gedachten juist?

Een vraag daaraan gekoppeld: zou je bij een stervende die doof is niet gewoon de gehoorapparaten in moeten laten?

Beste vragensteller,  

Het is herkenbaar dat er vaak over de zieke en stervende mens wordt gesproken alsof deze het niet hoort.  Als de zieke of stervende niet de kracht heeft om adequaat te reageren maar het gehoorde nog wel goed in zich op kan nemen, kan deze zich inderdaad buitengesloten voelen. Toch is mijn ervaring meestal dat, als de stervende in het laatste stadium komt, de focus sterk vernauwt en zich volledig richt op het nog in stand houden van de ademhaling. Dan hoort de stervende nog wel, maar heeft geen energie en behoefte te reageren. Op zo’n moment is een prikkelarme omgeving mijns inziens meer gewenst. Je kunt dan wel lieve woorden spreken waarop de stervende niet hoeft te antwoorden.  

Afhankelijk van hoeveel prikkels de stervende nog kan verdragen zal je de hoortoestellen in of uit kunnen doen. Dat zal dus per situatie verschillen.  

Met viendelijke groet,
A. Meijer, huisarts

Dit artikel is beantwoord door

drs. A. Meijer

• Geboortedatum:
  14-12-1978
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Ouderkerk aan de Amstel
• Status:
  Actief

282 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven