Vraag
Waarom hanteren de Oud Gereformeerde Gemeenten (OGG) en Gereformeerde Gemeenten in Nederland (GGiN) zulke zware voorwaarden? Volgens deze kerken kan je eigenlijk nooit zalig worden. Je moet eerst zondekennis krijgen, berouw hebben, aan de voeten van Christus komen, bidden en dan pas kom je in aanmerking voor de zaligheid. Maar waar staan deze voorwaarden in de Bijbel?
Hoe zwak je geloof ook is, dat is toch genoeg? Of is dit dan te makkelijk? Zo wordt wel geredeneerd in de OGG en GGiN. Toch wil ik niet zeggen dat het valse leer is, want wat er gepreekt wordt is wel waar, maar het wordt je heel erg moeilijk gemaakt. Het kan nooit zomaar en uiterlijke (bij)zaken tellen erg zwaar. Als je iets vertelt over je eigen geloof tegen deze mensen, dan bedreig je jezelf volgens hen.
Mensen uit de PKN en zelfs HHK worden veel te makkelijk ‘zalig gepreekt’. Is het niet vreemd dat mensen uit de OGG en GGiN vaak meer aandacht besteden aan uiterlijke zaken, dan aan hun eigen zaligheid?
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Antwoord
Je stelt een paar heftige en indringende vragen. Vragen die ik als predikant binnen de Hersteld Hervormde Kerk (met een verleden in de Gereformeerde Gemeenten) wel herken, helaas. Tegelijk maakt mij dat in de beantwoording voorzichtig, in die zin dat ik niet ben opgegroeid in de OGG of GGiN. Ik wil daarom niet over kerkverbanden praten of over de prediking aldaar, simpelweg omdat ik die onvoldoende ken. Wat ik wel wil doen, is met je de Bijbel openen en van daaruit jouw vragen beantwoorden. Ik loop de vragen die je stelt gewoon maar langs.
De eerste vraag is de vraag naar de zware voorwaarden, die in ieder geval bij jou de gedachte opwerpen dat je eigenlijk nooit zalig kunt worden. De redenering gaat dan ongeveer als volgt: Je moet aan de voorwaarden voldoen, maar dat kan je als mens niet en wanneer je meent dat je de voorwaarden in je leven hebt, dan is dat verdacht. Je moet zondekennis hebben, maar dat is het werk van de Heilige Geest. Je moet berouw hebben, maar dat kan je niet opbrengen en wanneer is het diep en echt genoeg? Je moet tot Christus komen, maar een mens wil niet komen en kan niet komen. Je moet bidden, maar je kan niet bidden als ongelovige enz. enz.
Zo wordt je helemaal op jezelf terug geworpen met allemaal eisen en voorwaarden waar je nooit aan kan en wil voldoen en dat geeft de indruk dat je nooit kan zalig worden, of er moet een heel groot wonder in je leven gebeuren. En dat is zeker waar! Maar ook dat wonder moet weer aan alle kenmerken voldoen en op zijn minst moet het overwinteren en overzomeren, want we moeten elkaar geen kussens onder de oksels naaien en de bloemhoven injagen enz. enz. enz.
En ondertussen staat Jezus aan de deur van je hart te kloppen en ook aan de deur van de gemeente, maar Hij staat wel buiten (Openbaring 3) te kloppen en te roepen... Maar we horen het niet of durven het niet te horen, omdat een hele schare zwarte (overwegend) mannen met meetlinten klaar staat om te meten en oordelen en beoordelen... Moeilijk. En Jezus weent. Laat de kinderen tot Mij komen, en verhindert ze niet. Helaas...
Je vraagt naar het “waarom”? Bijbels gezien vallen deze voorwaardenstellers in de categorie ‘oudste zonen’ uit de bekende gelijkenis van de Verloren zoon. Waarbij het maar de vraag is wie er verloren is! Dat de gelijkenis meer gaat over de wachtende vader/Vader en de kwestie van vreugde in de hemel over een verloren zondaar die naar huis komt, is moeilijk te verteren en dat kenmerkt de Farizeeër. Die met de 613 geboden en verboden en voorwaarden de mensen vermoeiden en belasten en een juk lieten dragen dat zij zelf ook niet konden dragen (Mattheus 23) en het werk van Jezus Christus verdacht maakten en zelfs als duivelswerk durfden te beoordelen (Matt. 13).
Daarmee is de vraag naar het “waarom” nog niet beantwoord. Farizeeën zijn mensen waarvoor een diep respect nodig is, want tenzij uw gerechtigheid meer is dan die van de Farizeeën, u kunt het Koninkrijk niet binnengaan, zegt Jezus Zelf (Mattheus 5). Dus oppassen geblazen om hen weg te zetten en te veroordelen. Ondertussen veroordeelt Jezus hen scherp (slangen) en spreekt het “wee” over hen uit. Zij missen de Heilige Geest, zij missen de liefde, zij missen de gunning, het past niet in hun theologische en dogmatische schema’s, zij voelen zich bedreigd door een andere Rabbi met vele volgelingen, ze zijn bang voor hun rustige leven onder de Romeinen op het spel te zetten en bang voor hun tempeldienst, godsdienst en gunst van vriend en vijand. En met dat gebrek aan liefde, Geest en hemels Licht, verwerpen zij de boodschap van het Evangelie en de persoon van Jezus Christus en vallen terug op raak niet, smaak niet, doe dit niet en doe dat niet en de uiterlijke vervulling van de wet. Je kan met een uiterlijke vervulling van de wet dan wel niet zalig worden, maar liever zo wettisch levend verloren te gaan dan de toevlucht tot Jezus te nemen en zonder voorwaarden anderen Hem aan te prijzen en het een ander te gunnen. En blij te zijn wanneer één zondaar zich bekeert. Net als de oudste zoon staat men oordelend en veroordelend anderen en de eigen vreugde in de weg, terwijl de Vader smeekt om vreugde te hebben en blij te zijn.
Ik denk dat ik hiermee een aantal zaken vanuit de Bijbel aanreik, waarom ook in 2021 voorwaarden worden gesteld.
Hoeveel mensen komen er in het evangelie niet tot Jezus. Lees het evangelie van Markus. Een melaatse komt tot Jezus (terwijl dat wettisch niet mocht), een verlamde door het dak, die niets zegt, een bloedvloeiende vrouw, een overste van de synagoge, een Kananese vrouw, een bezetene van Gardara, een rijke jongeling enz. enz. enz. En wie van hen is teruggestuurd met een lijstje voorwaarden? Misschien de rijke jongeling nog (verkoop alles en geef het weg), maar niemand anders is weggestuurd omdat hij of zij te zondig, te slecht, te verloren, te oud, te jong, te ... (en vul maar in) was. Ook de rijke jongeling werd door Jezus geliefd (Markus 10) en Hij zag hem met verdriet vertrekken.
Voorwaarden om tot Jezus te vluchten en te gaan zijn er niet!!! Wanneer ellendekennis en zondekennis als zodanig gaan functioneren, hebben we de Bijbel, de Catechismus en de veelgeprezen oudvaders tegen! Dan komen we in Roomse (!) wateren! Ellendekennis is nooit genoeg en diep genoeg, goede werken voldoen niet en het resultaat is onzekerheid. Eindeloos getob, navelgestaar, de eigen ziel onderzoeken en niet naar Christus te kijken, weinig geloofszekerheid, Avondmaalsmijding enz. enz. Het hoort er allemaal bij.
Het argument is “arglistig is het hart, vol dodelijk venijn, wie zal het kennen.” Nu: iedere christen zal zich zorgen maken over zijn of haar eigen gedachten, verlangens, begeerten enz. en zichzelf onderzoeken of hij of zij in het geloof staat. Maar daarmee moeten we niet naar uiterlijke kenmerken gaan zoeken, maar naar vruchten van de Geest (Galaten 5:22) namelijk: “liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid. Tegen de zodanigen is de wet niet.” En wanneer we de vruchten in ons leven onvoldoende vinden of wanneer ze onvoldoende aanwezig zijn, is dat schuld voor God en ondankbaarheid en vluchten we daarmee onvoorwaardelijk tot Christus.
Wanneer het gaat om voorwaarden: Er zijn GEEN voorwaarden om tot Jezus Christus te komen! Iedereen moet en mag naar Hem vluchten, of je nu last hebt van je zonden of niet. Hij is gekomen om zondaren zalig te maken en het verlorene te zoeken! Of je nu een vroom leven leidt, diep geestelijk aan de buitenkant, maar van binnen zo dood als een pier, alle orthodoxie ten spijt of dat je een goddeloos leven leidt en je aan de buitenkant geen enkel respect toont voor God en Zijn heiligheid... je moet naar Jezus toe. Dat is helaas al een verdachte zin. Maar laat je daardoor niet bedriegen. Spurgeon -toch niet de minste, maar ook helaas verdacht- roept zondaren en goddelozen (!) op om bij het kruis van Golgotha zich te buigen voor de Heere, de zonde te belijden en vooral te laten. Om genade te smeken en vergeving te ontvangen.
En dan die zondekennis. Wanneer we de Bijbel en de Catechismus en Calvijn enz. serieus nemen, dan is ellendekennis een VRUCHT van de wedergeboorte en een VRUCHT van het geloven in de Heere Jezus en niet een voorwaarde. Waaruit kent gij uw ellende, vraagt de Catechismus. Uit de Wet van God. Wat leert die wet? Dat leert mij CHRISTUS (!) in een hoofdsom (samenvatting). Christus leert ons dat. De wet in de hand van Christus! Die brengt tot de kennis van de ellende. En dat komt hierop neer: dat ik in plaats van God en de naaste lief te hebben, God en mijn naasten haat. Ellendekennis zonder de kennis van Christus, is de mens op zichzelf terugwerpen en dat is de dood in de pot. Dat eindigt in de wanhoop, onzekerheid en geestelijke duisternis.
Hoeveel zondekennis moet ik hebben? Brakel, die van de Redelijke Godsdienst, zegt: zoveel, dat je bij Jezus uitkomt. Ga als die verlamde aan Zijn voeten liggen (Markus 2). Belijd je zonden en wanneer je geen zondekennis of ellendekennis hebt, belijd je dat aan de Heere. Die verlamde in Markus 2 zegt helemaal niets. Het volk in de woestijn, dodelijk gebeten door de slang, zegt helemaal niets. Ze kijken naar de Koperen Slang en zijn genezen (voorbeeld is van Jezus Zelf in Johannes 3). En wanneer je bijvoorbeeld Ezechiel 36 leest, dan zie je dat God eerst rein water gaat sprengen op het volk en ze thuis brengt en dat ze daarna een hart van vlees ontvangen en daarna een walging van zichzelf gaan hebben. Zo moet de ellendekennis functioneren, om ons (steeds weer) bij Christus te brengen om vergeving te ontvangen. En Hij is gewillig, hè! Vergeet dat nooit. God is eindeloos gewilliger om ons zalig te maken dan dat wij dat zijn om zalig te worden.
Daarom: heb hoge en goede gedachten van de Heere en leg je als een zondige zieke aan Zijn voeten, om genade en barmhartigheid te verkrijgen. Leg je handen op de belofte van de doop en bid dat God Zijn beloften aan jou als kind van het verbond geeft, zoals Hij dat belooft. Niet omdat jij zo goed bent, maar omdat de Heere zo goed is en goede dingen belooft. Kom tot de wateren. Ieder die dorst heeft (Jesaja 55; of je er nu last van hebt of niet en of je nu veel of weinig dorst hebt), die kome tot Mij (Johannes 7). Die dorst heeft die kome en die WIL (!), die neme (Openbaring 22).
Volgende vraag: Hoe zwak je geloof ook is, dat is toch genoeg? Of is dit dan te makkelijk?
Geloof is geloof en ook zwak geloof is geloof. En nee, dat is niet gemakkelijk, want geloven (ik gebruik liever het werkwoord!) is en blijft een gave van God en Zijn Geest en voor ons onmogelijk! Maar geloof is geloof! Wat is zwak geloof? Dat is op Christus vertrouwen en Hem aanhangen. En tegelijk (veel te veel) op de omstandigheden letten. Zwak geloof denkt groot over zichzelf en de omstandigheden en moeilijkheden en te klein over Jezus en de Heere God. Denk aan Petrus, wandelend op de golven. Zwak geloof wankelt snel als er moeilijkheden en verleidingen komen. Zwak geloof drijft op gevoel, gaat op en neer, van hoogtepunt naar dieptepunt en verlangt het van spectaculaire dingen. Bijzondere emoties, geestes-werkingen, ervaringen, bevindingen, tekenen en wonderen, bevestigingen van andere kinderen van God... het is allemaal zwak en biedt geen houvast. Maar het klampt zich wel aan Christus vast. En al zijn de vruchten dan maar 30 in plaats van 100, het is geloven en in vertrouwen op de Heere vlucht de gelovige tot Hem, maakt gebruik van de genademiddelen van Woord, de prediking daarvan en zelfstandig biddend lezen en van de Sacramenten! Ja, die ook! Want dat zijn de geneesmiddelen voor een zwak geloof (Calvijn)! Avondmaalsmijding is voor een zwak gelovige ziekmakend. Opnieuw Spurgeon: zwak geloof en sterk geloof wandelen beiden op de smalle weg ten leven. Zwak geloof moet wel aangespoord worden en vermaand worden, om zich te versterken en te groeien tot volwassenheid!
Je zegt dat het geen valse leer is. Ik zou je dat graag na willen zeggen, maar wanneer de voorwaarden niet in de Bijbel staan en toch als belemmering worden gepredikt, wordt het op zijn minst heel spannend! Daarom: toets het aan het Woord. Wat niet is naar het Woord, zal geen dageraad hebben. God werkt door Zijn Woord. Dat is het zaad van de wedergeboorte en Zijn Woord is goed, maar de verantwoordelijkheid voor de prediker is dus maximaal. Spreek ik naar de zin en mening van de Geest? Dat is het (enige) criterium. Niet dat ik er zo door gesticht of geraakt of bemoedigd wordt of dat de dierbare gangen van het volkje van God worden gepreekt, maar deze ene vraag: Is Hèt Woord Zelf aan het woord geweest?
Volgende vraag: “Het kan nooit zomaar en uiterlijke (bij)zaken tellen erg zwaar. Als je iets vertelt over je eigen geloof tegen deze mensen, dan bedrieg je jezelf volgens hen. Mensen uit de PKN en zelfs HHK worden veel te makkelijk ‘zalig gepreekt’. Is het niet vreemd dat mensen uit de OGG en GGiN vaak meer aandacht besteden aan uiterlijke zaken, dan aan hun eigen zaligheid?”
Laten we dit vasthouden, dat het inderdaad nooit zomaar kan. Een wonder van de kant van God is noodzakelijk en nodig. Geloven wordt gewerkt door de Geest. Is nooit van ons. Ook niet na lang nadenken of mediteren of... Maar laten we ook niet twijfelen aan God. Hij spreekt, Hij roept, Hij lokt, Hij dreigt en dat alles WELMENEND, om ons te bewegen tot het geloof. In Zijn Naam beveel ik je te geloven en je te bekeren. En wie zo tot Christus vlucht, komt nooit bedrogen uit.
Laten we elkaar niet oordelen en veroordelen. Ik kan en mag niet zeggen op grond van iemands getuigenis: je bedriegt jezelf. Dat kan alleen maar wanneer het niet is naar het Woord. En die angst voor zelfbedrog is verwoestend en werkt verwoestend en ontneemt alle vreugde en blijdschap van het geloven. En iemand die van zichzelf zegt niet bekeerd (liever: niet wederomgeboren) te zijn, moet vooral zijn of haar mond houden en zorgen dat eerst de eigen zaakjes in orde worden gebracht. Dan oordeel en veroordeel je elkaar niet meer, maar dan bouw je elkaar op in de liefde. En wanneer er dan harde woorden gesproken (moeten) worden, is dat altijd vanuit de liefde en brengen we elkaar bij Jezus. Als oordelen en veroordelingen je de weg naar Jezus Christus versperren, mag je volgens mij wel stellen dat dit geen christen is die spreekt. Een christen zal zijn of haar naaste liefhebben als zichzelf (en zijn eigen ziel) en alles eraan doen om de ander bij Christus te brengen, zoals Andreas Petrus bij Jezus bracht.
Wanneer alle nadruk op de uiterlijke dingen komt te liggen, dan zijn we net als de Farizeeën. Zonder Geest! Zonder liefde! Hard. Wettisch! Er staat niet in de Bijbel dat ik in driedelig zwart moet gaan, bedroefd over de wereld alsof ik elke dag naar een begrafenis onderweg ben. Geloven is vrede, blijdschap, liefde... en jammeren over je zonde en je slechtheid doe je maar in de binnenkamer voor God. Daar is alle reden toe, maar breng dat bij de Heere.
Tegelijk maak ik mij wel zorgen over een modern fenomeen, namelijk dat alles er maar mee door kan. Je mag komen zoals je bent, klinkt het dan. Dat is waar. Maar je komt wel voor God. En je leeft voor Zijn aangezicht. Dagelijks. Dan kom ik niet half naakt tot Hem gevlucht en wanneer ik door Zijn gerechtigheid ben bekleed, ga ik niet halfnaakt over straat, geef ik niet al mijn tijd aan de verleidingen van dit aardse enz. enz. Dan heilig ik Zijn dag, Zijn Naam, mijn ouders en meerderen gehoorzaam, seksueel rein enz. Maar, let wel, als VRUCHT van het geloven. Zo bekeer ik mij dagelijks, in denken, doen, spreken en zwijgen, laten en luisteren. En toets ik mij aan de BIJBELSE vruchten, zoals in Galaten 5 genoemd of elders.
Ik weet niet of mensen uit de OGG en GGiN meer aandacht aan de uiterlijkheden geven als aan de eigen zaligheid. Maar wanneer je van die eigen zaligheid niet zeker bent en de Geest kwijt bent, dan blijven de uiterlijkheden en de discussies daarover vaak over en is dat het enige nog, wat rest. Roklengte, haarlengte, Bijbelvertaling, Psalmberijming, kleurcodes, taalcodes enz. beheersen dan de discussie. En verder maar afwachten. Nogmaals, het is niet Bijbels.
Je stipt nog iets aan over de HHK. Mensen worden daar echt niet anders zalig of makkelijker zalig dan waar dan ook. Ik preek niemand zalig. Dat kan ik niet eens en dat mag ik niet. Maar de Heere gebruikt de preek (Woordbediening en bediening van de verzoening) zeker als middel om zalig te maken. En dat gebeurt! Wanneer het Woord naar HET WOORD gesproken wordt, is de Geest aanwezig en werkt en dan wordt het door het licht van de Geest niet makkelijker, maar wel nodiger en noodzakelijker om tot Christus te vluchten, Die in de prediking niet alleen wordt beschreven en voorgesteld (achter tralies of een dikke winkelruit), maar Die daadwerkelijk wordt verkondigd en aangeboden, in de armen wordt gelegd en tegen de deur van je hart staat te leunen en te kloppen. Bid, klop, zoek, omdat Jezus bidt, klopt, zoekt. Hij is de Eerste en de Laatste en alles wat er tussen ligt. Dan wordt God verkondigd en aangeboden in Jezus Zijn Zoon als een God Die gezworen heeft geen lust (plezier) in je ondergang te hebben, maar daarin (plezier heeft), dat je je bekeert en leeft (Ezechiël 33:11). Dan wordt God verkondigd als (en spel deze woorden één voor één): “HEERE, HEERE, God, barmhartig en genadig, lankmoedig en groot van weldadigheid en waarheid. Die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, Die de ongerechtigheid, en overtreding, en zonde vergeeft; Die den schuldige geenszins onschuldig houdt, bezoekende de ongerechtigheid der vaderen aan de kinderen, en aan de kindskinderen, in het derde en vierde lid” (Exodus 34: 6 -7). Dan wordt God verkondigd als de smekende God, Die op Zijn knieën jou bidt: Laat je met God verzoenen (2 Korinthe 5). Dan wordt Hij verkondigd als de wachtende Vader, Die Zijn kind thuis wil hebben (Jesaja 30/Lukas 15). Die Zijn handen uitstrekt naar een opstandig volk (en zo kan ik nog wel even doorgaan). Kortom: als de gewillige en goedwillende God. Calvijn zegt tegen zijn catechisanten over geloven dat: “het een zekere en vaststaande kennis is van de Vaderlijke goedwilligheid van God jegens ons, gelijk Hij door het Evangelie betuigt dat Hij ons door de weldaad van Christus tot een Vader en Beschermer zijn zal.”
Het is een lang antwoord geworden. Ik hoor de vraag in jouw vraag en die vragen hoor ik vaak. Veel te vaak. Laten we bidden (dat is: de handen vouwen EN uitsteken EN laten wapperen) dat we met alle kerken één zijn in Woord en Geest, in de gezindheid van Jezus Christus en in de korte tijd die ons nog rest tot de Wederkomst, alles op alles zetten wat in ons vermogen ligt, om zondaren te dwingen om in te komen, want er is nog plaats (Lukas 14). Voor de mensen buiten de kerk en in de kerk. Ook voor jou en mij.
Ds. J. R. van Vugt
Ds. van Vugt gaat in 'Pastorie online' ook in op het enorme aantal reacties (112) op zijn antwoord op deze vraag:
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.R. van Vugt
- Geboortedatum:22-10-1970
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Neem als voorbeeld eens het gemeenschappelijk gebed, wat regelmatig een aaneenrijging van woorden is waarmee feitelijk aan God verteld wordt hoe Hij een mens moet bekeren. Vaak ook nog via een derde weg, speciaal voor bekommerden en van verre staanden. Hoe verdrietig, hoe erg, feitelijk hoe hoogmoedig door op Gods plaats te gaan staan. Nogmaals, waarschijnlijk niet bewust en zéker goed bedoeld, maar daarmee hoeven we deze dwaling nog niet goed te keuren. Ik verkeer elke zondag onder deze prediking, en het werpt veel vragen op. Gelukkig mag ik weten geborgen te zijn in Gods hand, door de betaling van Jezus Christus. Hét wonder van genade!
Eigenlijk is een terugkeer naar de Reformatie nodig.
Dat was namelijk de oorzaak dat er op de Pinksterdag 3000 mensen beseften dat ze de Messias hadden gekruisigd. Als Petrus eerst had moeten zoeken naar schuldverslagen harten, had hij ze niet gevonden.
@RvB1990 Je moet echt eens een Bijbel aanschaffen en die gaan lezen (online kan natuurlijk ook). Dan zie je zoveel wonderen van genade in Gods Woord. Iedereen kan zalig worden. Maar jouw probleem is: jij wilt het alleen op je eigen voorwaarden en langs de weg die door jouw kerk wordt voorgeschreven. "Gij hebt niet gewild", zegt Jezus tegen de ongehoorzame joden. Zo is het nog steeds. Niemand zoekt God, tot niet één toe (Rom. 3) en daarom zoekt Hij ons. Iedere dag in zijn Woord. Daarom is Bijbellezen en het waarnemen van de middelen zo ongelooflijk belangrijk. Daarin wil de Heilige Geest meekomen.
Terug naar de Pinksterdag die jij zo graag wil misbruiken voor jouw leer. Wat gebeurt daar? Petrus verdedigt zich tegen de spot van de joden (Hand. 2:14). Na deze uitleg komt hij met de vervulling van Gods belofte (Hand. 2:17-21), waarin hij deze conclusie trekt: "En het zal zijn, dat een iegelijk, die den Naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden." Daar wordt Gods belofte vernieuwd en bevestigd. Vervolgens begint hij te vertellen wie Jezus is en wat de joden met Hem gedaan hebben (wet en evangelie).
Op zo'n prediking mag je vrucht verwachten. Dus preken net zoals Petrus deed. 1. Gods beloften en de vervulling daarvan verkondigen aan alle hoorders: "En het zal zijn, dat een iegelijk, die den Naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden." 2. Het aanzeggen van het oordeel als deze beloften niet met een waar geloof worden aangenomen.
Dan nog iets opmerkelijks. Lees maar na. Er staat dat de hoorders verslagen werden in het hart en ze vragen aan Petrus wat ze moeten doen. Die roept op tot bekering (dat waren ze dus nog niet). Maar van al die mensen (dat zullen er vele duizenden zijn geweest), gehoorzaamden er slechts 3000 aan de oproep van Petrus. Wie waren dat? Ook dat staat er: "Die dan zijn woord gaarne aannamen." In de grondtekst staat het Griekse woord "as'menoos" en dat betekent vreugde of blijdschap. Ze namen de nodiging tot het heil dus met vreugde aan. En dat nog dezelfde dag.
Dus niks overwinteren, overzomeren of een lange bekeringsweg. Dus ook hier geen GGiN-bekering.
En @RvB1990 zoals je hebt kunnen lezen haalt @Lock Jeremia 31 aan. En wat schrijft deze profeet? "Zekerlijk, NADAT ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad." Dus niet er voor, maar er na. Ware zondekennis is namelijk een vrucht van de wedergeboorte.
Zet je GGiN-bril af en dan zie je hoe groot Gods liefde voor verloren zondaren, die de hel verdiend hebben, is. Hij nodigt allen. En wie niet gehoorzaamt zal daar eeuwig spijt van krijgen.
Inderdaad zij werden verslagen in het hart en die Zijn Woord gaarne AANNAMEN werden gedoopt. Je ziet dus dat het doorstoken worden of uitroepen: " Wat moeten we doen!" Beslist te kort is.
De wedergeboorte gebeurt in ons zonder ons, maar het geloof is een uitgaande daad naar Christus toe.
De bekering is vrucht van wedergeboorte.
We kunnen steeds roepen, we kunnen dit niet en dat niet terwijl de Heere klaagt: Waarom zoudt gij sterven, gijlieden hebt niet gewild.
Als de preek inhoudt dat je niet kan en niet wil dan is het echt fout!
Als de preek inhoud dat je welkom bij de Heere Jezus bent, dat God gaarne vergeven de is, zal er meer vrucht zijn.
Daarom dan, gelijk de apostelen en de leraars die hen zijn gevolgd, van deze genade Gods het volk godzaliglijk hebben onderricht, Hem ter eer, en tot nederdrukking van allen hoogmoed des mensen, en ondertussen nochtans niet hebben nagelaten, hen door heilige vermaningen des Evangelies te houden onder de oefening des Woords, der Sacramenten en kerkelijke tucht; alzo moet het ook nu verre vandaar zijn, dat diegenen, die anderen in de gemeente leren, of die geleerd worden, zich zouden vermeten God te verzoeken door het scheiden dier dingen, die God naar Zijn welbehagen heeft gewild dat te zamen gevoegd zouden blijven. Want door de vermaningen wordt de GENADE MEDEGEDEELD; en hoe vaardiger wij ons ambt doen, des te heerlijker vertoont zich ook de weldaad Gods, Die in ons werkt, en Zijn werk gaat dan allerbest voort. Welken God alleen toekomt, zo vanwege de middelen, als vanwege de zaligmakende vrucht en kracht daarvan, alle heerlijkheid in der eeuwigheid. Amen
Lees ook par. 8, 9 en 10
8 de roeping en uitnodiging is welmenend, er zit geen verborgen agenda achter.
9 als je niet gaat is dat je eigen keuze, daar kun je God niet de schuld van geven, je kunt ook niet zeggen, Hij heeft me niet bekeerd, je kiest zelf om niet naar Hem te luisteren.
10 als je wel luistert is dit de genadegave van God.
En dan par. 12 Zo is dan het geloof een gave Gods; NIET omdat het aan den vrijen wil des mensen van God wordt aangeboden, maar omdat het den mens metterdaad wordt medegedeeld, ingegeven en ingestort; ook niet daarom, dat God alleen de macht om te geloven zou geven, en daarna de toestemming of het daadwerkelijk geloven van den vrijen wil des mensen verwachten; maar omdat Hij, Die daar werkt het willen en het werken, ja alles werkt in allen, in den mens teweegbrengt beide, den WIL om te geloven en het geloof zelf.
Je kunt niet Gods welwillende oproep uitspelen tegen onze onmacht, lees onwil.
Ik word daar echt verdrietig van.
Mag ik vragen hoe jouw bekering en wedergeboorte tot stand zijn gekomen?
Hoe heeft de Heere dit gewerkt in jouw hart?
De één is niet beter dan de ander! Niet één!
Vraag en bid om Zijn Kracht, Wijsheid, Inzicht en Zijn Genade en Liefde!
Want er is er maar Één die Oordeelt!
Ik zie geen nare dingen over er weer, maar wel een bewogenheid met de ander.
Ik zie jou nergens schrijven over wedergeboorte, dat is wat Christus zegt tegen Nicodemus. En hoe gaat dat dan bij jou? Hoe zie je dat? De pinksterdagen raakten verslagen in het hart, verslagen vanwege hun zonde, ja dat ze Christus gekruisigd hadden, dat zagen ze daarvoor niet, toen de Heilige Geest hun ogen opende werd dat schuld en ik zeg het toch maar weer en blijf daar bij, wat moet je met Christus als je geen schuld gevoeld. Hij is naar de aarde gekomen om vijanden met God te verzoenen, geen nette mensen zelf zijn gaan geloven, o nee dat deden ze zelf niet dat deed de Heilige Geest, t hart is bedrieglijk en onderschat de duivel ook niet, die wil maar wat graag dat wij zoet blijven met een verondersteld geloofsleven.
@Omega, gelukkig mag ik een Bijbel hebben, heb hem zelfs gekregen. Je krijgt je uitspraak terug, koop zelf een Bijbel en lees hem in zijn geheel en zet jij je 'oppervlakkige bril' eens af.
De Geest gaat niet voor jou geloven... dat doe je zelf, als vrocht van de wedergeboorte lees de DL eens...
Die daar werkt het willen en het werken, ja alles werkt in allen, in den mens teweegbrengt beide, den WIL om te geloven en het geloof zelf.
Blijf niet op je onmacht hameren, de Heere is gewillige dan ons, Hij wil je redden en de onwil en het ongeloof is de keuze van onszelf!
Dat is de reden waarom de Heere Jezus huilt.
Iemand zei pas tegen me: 'zolang je zelf Christus niet kent, moet je maar zeker niet over een ander oordelen, dan heb je genoeg aan jezelf!' En ik geloof dat dat waar is!
Zelf ben ik ook afkomstig uit één van de genoemde kerkverbanden, ik ken dus de discussie van binnenuit. Ik kan verder niet zoveel toevoegen, ik vond de reacties van Dorual evenwichtig en eerlijk. Fijne bijdragen! De laatste tijd vraag ik me steeds meer af of we in de ggin/oggin en ook wel bepaalde gg niet teveel God de wet voorschrijven over hoe Hij een mens bekeert. Ik mis zo vaak de vreugde die er in Hem te vinden is. Jarenlang heb ik gedacht dat het heil maar voor een enkeling was. Zo vaak mismoedig geweest en altijd maar die schaduw van de eeuwigheid over mijn leven, zo van, ja ik kan nu wel genieten maar binnen 100 jaar ben ik op een plaats die erger is dan Auswitch. Nog steeds heb ik nog veel vragen en twijfels, over mijn eigen heil, (alhoewel ik inmiddels vast geloof dat God beslist niet de boeman was die ik altijd voor ogen had) maar ook veel vragen over ons kerkverband. Het hypercalvinisme, of in elk geval de trekken ervan benauwt en beklemt me steeds meer en ik vraag me af of we onze kinderen onder zo' n leer mogen grootbrengen. De oproep tot bekering staat zo vaak in de Bijbel dat we die toch niet mogen negeren in passiviteit: dat het zoeken en vragen ons gegeven moet worden, dat God het moet doen. Pas hoorde ik een predikant zeggen (even in eigen woorden): God verzoent zondaren met Zichzelf, geen opgeknapte mensen en mensen die iets menen aan te moeten dragen. En zo is het! Natuurlijk, dat wordt bij ons ook gezegd maar toch bijna altijd gevolgd door een: dat zijn wel zondaren die eraan ontdekt zijn dat ze zondaar zijn.
Dus ja, wat dan? Vragen of we zondekennis mogen krijgen? Ik denk eerder dat als we geloven wie de Heere is voor zondaren, dat de kennis over onze zonde dan niet achterwege zal blijven. We moeten maar niet op onszelf zien, daarin is gewoon niets te vinden.
Ik heb verder niet veel bij te dragen aan het gesprek, maar ik vind het jammer dat de toon soms zo fel is, en de inhoud zo gedecideerd! Alsof wij het allemaal tot in detail weten. Maar goed, ergens begrijp ik het ook wel, ik heb zelf ook jaren zo gedacht. Dat stellig weten en strijden, daar ontlenen we dan nog iets van houvast aan. Zo van, wij weten in elk geval hoe de Heere werkt en wij eigenen ons in elk geval niks toe wat niet van onszelf is. 'Eerlijk onbekeerd!'
En laat mij dan maar op 'verkeerde' gronden zalig zijn geworden en een zondaar zijn en blijven. Eén ding weet ik zeker: ik ben gewassen in het bloed van Christus. Niet uit enige verdienste of dankzij voldoende zondekennis, maar uit genade alleen. En de eeuwigheid is nodig om iets van dat wonder te kunnen begrijpen.
@Sam11 Dank voor je bijdrage. Ik begrijp je worstelingen. Mijn advies is: lees "Het merg van het evangelie" van Edward Fisher (met het commentaar van Boston). Voor velen is dit boek tot grote zegen geweest. Vergeet één ding nooit: de Heere is vele malen gewilliger om ons zalig te maken, dan wij het zijn om zalig te worden. Tegenover iedere eis van Zijn kant (geloof, bekering, gehoorzaamheid, heiliging, enz.), staat er in datzelfde Woord ook een belofte. En als je op die beloften pleit, komt je nooit bedrogen uit. Hij is getrouw, Die het ook doen zal!
Ik lees deze discussies nog steeds als een boeiende strijd tussen schriftgeleerden die niet of nauwelijks tot elkaar komen.
Dank voor je vraag, ja dat blijft het grootste wonder dat Christus aan m'n ziel in de grootse onmogelijkheid is geopenbaard, alles wat ik schrijf is geen verstandspraat, maar de beleving van het hart. Ik ben zo bevreesd dat mensen met een ingebeelde Christus voor eeuwig verloren gaan. Fijn dat je je innerlijke ook wat bloot geeft, maar zoek eerlijk bekeerd te worden. Dat meen ik uit de liefde.
@Omega
Wat een oordeel, maar ik vrees daar zeker niet voor, ik vrees eerder voor jou, maar dat ga ik niet zo veroordelend schrijven zoals jij. De Heere zelf heeft me dit zielsbevindelijk willen leren en regelmatig willen bemoedigen dat dit de weg is. Zeker zal er verschil zijn in wegen, maar ik geloof van harte dat al Gods kinderen zich in de kruispunten zullen vinden.
Gelukkig mag ik nog vele van dat volk om mij heen hebben waar we een van hart, een van taal etc. zijn. En nee dat is geen kerkleer o.i.d. maar de leringen van de Heilige Geest. Dat er zoveel te verkrijgen is in de God Drieenig, we zijn in het paradijs niet uit Christus gevallen maar uit God. Wat is het dan een eeuwig groot wonder dat Hij een volk verkoren heeft die zalig wordt door genade, geen eigen beweging etc.
Het wonder wordt voor mij persoonlijk alleen maar groter, als Hij me niet gegrepen had, had ik zo de wereld in gegaan. En wat een onuitsprekelijke liefde als je niet alleen Christus mag kennen in Zijn profetische, maar ook in Zijn priesterlijke en Zijn koninklijke bediening. O nee Omega, maak je over mij geen zorgen. Ik geef je wel als waarschuwing mee onderzoek jezelf nauw, ja zeer nauw, alle waarschuwingen zoals Orpa, 5 dwaze maagden, Bileam, dwaze bouwer etc staan niet voor niks in Gods Woord.
Mooi verwoord ;)
Wat zegt de Heere Jezus? Waarmee zal ik iemand vergelijken die denkt dat hij Mij kent maar zich vergist... Nee toch..? Maar: Matteüs 7
24 Een iegelijk dan, die deze Mijn woorden HOORT en dezelve DOET, dien zal Ik vergelijken bij een voorzichtig man, die zijn huis op een steenrots gebouwd heeft; 26 En een iegelijk, die deze Mijn woorden HOORT en dezelve NIET DOET, die zal bij een dwazen man vergeleken worden, die zijn huis op het zand gebouwd heeft;
De aanleiding van deze gelijkenis zijn juist deze teksten: Matteüs 7
22 Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in Uw Naam vele krachten gedaan? 23 En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!
Ze hebben van alles gedaan, maar nooit zijn Woord gehoorzaamt, wat is dat gehoorzamen?
Petrus verwoord het zo mooi: 1 Petrus 2
7 U dan, die gelooft, is Hij dierbaar; maar den ongehoorzamen wordt gezegd:De Steen, Dien de bouwlieden verworpen hebben, Deze is geworden tot een hoofd des hoeks, en een steen des aanstoots, en een rots der ergernis; 8 Dengenen namelijk, die zich aan het Woord stoten, ongehoorzaam zijnde, waartoe zij ook gezet zijn. 9 Maar gij zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom, een heilig volk, een verkregen volk; opdat gij zoudt verkondigen de deugden Desgenen, Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht; 10 Gij, die eertijds geen volk waart, maar nu Gods volk zijt; die eertijds niet ontfermd waart, maar nu ontfermd zijt geworden.
Aan de ene kant 100% Gods werk, een uitverkoren geslacht, aan de andere kant u die gelooft is Hij dierbaar, maar tot de ONGEHOORZAMEN zegt Hij...
Orpa: ik lees nergens dat zij denkt dat ze God dient, de keuze van Ruth was is Moab al gemaakt en de keuze van Orpa evenzo.
De maagden: zij hadden geen olie bij zich een product wat je nodig had, het raakte niet op, ze hadden het niet bij zich.
Bileam: hij wilde God helemaal niet dienen. Dat staat er toch duidelijk! Hij was een gelukzoeker en geen Godzoeker.
Als je Gods Woord hoort en doet, als je je vertrouwen op de Heere Jezus stelt... Kun je je nooit nooit vergissen! In de grondtekst staat een dubbele ontkenning.
Zo gij Zijn stem dan heden hoort
Gelooft Zijn heil en troostrijk Woord
Verhardt u niet, maar laat u leiden.
Waar ik wel warm van word, is als de strijdmakkers af en toe iets laten merken hoe de Heere hen in hun leven te sterk is geworden. Dan lees ik hoopvol verder: zouden we dan op deze basis niet nader tot elkaar kunnen komen? (Komt, luister toe, gij Godgezinden (...) wat Hij gedaan heeft aan mijn geest) Waar ik me dan weer zorgen over maak is: als dit getuigenis op de bodem van je hart ligt zouden we dan ook een ander, die het wellicht anders verwoordt en anders "gebakerd" is, niet met meer respect tegemoet moeten treden (en laten we het oordelen over aan Hem die harten kent en nieren proeft?)
Overigens begeer ik een vriend en een metgezel te zijn van allen die de Heere ootmoedig vrezen.
Shalom!
Hele vervelende passages, ik zou wel graag willen weten wat er vervelend is.
Nu blijft het iets vaags. Ik ben het me niet bewust, ik probeer mensen te bewegen om naar Jezus te vluchten. Wilje duidelijk zijn alstublieft.
In een digitaal gesprek moet je niet alles tot in detail voorgeschoteld willen krijgen. De kunst in een digitaal gesprek is om het verhaal niet altijd helemaal compleet te willen maken. Ik ga hier geen lijst geven van allerlei vervelende opmerkingen, kennelijk is het zo dat jij al die opmerkingen zelf minder problematisch ervaart. Maar lees deze draad eens terug en zie hoe op diverse punten een aantal deelnemers hebben aangegeven deze discussie zeer ongemakkelijk te vinden. Het begint met Jantje1, die het vreselijk vindt hoe de (O)GG(iN) hier wordt weggezet; 1988 klaagt over het snel oordelen (29-7 16:49); Dkmvs zegt (28-7 19:51): Ik zie meer een aanvallende reactie, of neerbuigende kritiek, dan dat ik liefdevolle terechtwijzing proef.
Ikzelf ben het lang niet altijd met de inhoud van @Omega oneens maar ik protesteer en ben ernstig verontwaardigd over de etikettenplakkerij in sommige van zijn bijdragen en over de neerbuigende kritiek die ook Dkmvs al noemde (Ik heb dat in mijn bijdragen al een en ander maal genoemd (en sprak daarbij over zinloze bijopmerkingen) en ga dat nu niet herhalen. Een deel hiervan zal zal mogelijk humoristisch bedoeld zijn, die kikker die zich dood laat koken, en de eigen Keuringsdienst van waren en dat Jantje vermoedelijk ook wel tegen de grondtekst van de Bijbel is, en dat RvB1990 maar een Bijbel moet aanschaffen; maar dit soort dingen voegen echt niets toe aan het onderwerp); Benjamin001 en Areroos geven ook aan dat zij deze discussie allemaal erg ongemakkelijk vinden worden en als onderlinge ruzie ervaren.
En ik twijfel niet aan je oprechtheid en jij blijft in je bijdragen over het algemeen gelukkig wel inhoudelijk, maar in het vuur van je bijdragen ervaar ik niet altijd dat je je gesprekspartners begrijpt en dan door blijft hameren op het onderwerp wat voor jou (en dat is duidelijk) zo’n aangelegen punt is. De discussie wordt mogelijk daardoor wel wat vertroebeld. Ik heb in ieder geval op een aantal van je stukjes niet gereageerd omdat ik de discussie niet wilde laten ontsporen en de aandacht niet wilde afleiden naar een “detail” (ik bedoel dit niet denigrerend).
Ik hoop dat deze toelichting wat verduidelijkend werkt.
Opnieuw een vage bewoording, ik heb alle reacties gelezen, maar zie niets, vragen om Bijbelse onderbouwing, en zelf vanuit de Bijbel, DL of kanttekeningen aangeven dat de ander de teksten niet goed begrepen hebben.
Dus nogmaals waar ben ik onaardig, fel of wat dan ook?
Er bestaat in de rechterflank van de kerken een reeel gevaar (en dat wordt ook bevestigd door jouw bijdragen) dat het eenzijdig Godswerk in de wedergeboorte zo sterk wordt benadrukt dat het gelovig aannemen van de Evangelie van vrije genade onder de verdrukking komt. Dat punt ben ik met de vraagsteller, de ds en een aantal van de reactanten hier eens. Het punt wat ik wilde maken is dat je dit ter sprake kunt en moet brengen zonder een karikatuur van de (O)GG(iN) en "de prediking"daarin te maken. En in mijn ogen helpt het niet als je in je reacties naar de andere kant overhelt en tezeer gedreven wordt door boosheid, verontwaardiging en in mijn ogen ook voor een deel onbegrip over wat dan voorwaardelijke prediking wordt genoemd, die door ten minste een aantal betrokkenen uit deze kerkgenootschappen niet zo wordt ervaren. Je kunt die mensen dan dom vinden of vinden dat ze niet goed naar de preken van hun dominees luisteren of vinden dat ze de Bijbel of de belijdenisgeschriften niet goed lezen, maar dan vinden we elkaar niet.
En dan worden dit soort gesprekken gewoon onaangenaam en door de lengte haken ook steeds meer mensen af.
