Vraag
De gelijkenis van de zaaier kennen veel mensen, maar elke keer als ik dat lees word ik zo bang. Dat geldt voor mij, nee niet dat het in de aarde valt en groeit, maar dat het er even is en dan weer weg wordt weggepikt door de vogels. Want ik heb een poos terug gedacht dat ik God mocht leren kennen. Ik was erg verdrietig en ik las preken, boeken en de Bijbel. Ik ging op m’n knieën. En daardoor ontvang ik geen genade zomaar, dat is zo, maar ik voelde blijdschap dat het nog kon voor mij. Maar toen na een poos was het weer weg. Het kon me gewoon niks meer schelen. Ik heb daar vaak aan teruggedacht. Was het dan allemaal nep en van mezelf?
Maar nu kom ik op een punt, ik wil zo graag God leren kennen... Ja, ten diepste niet natuurlijk, maar iets in mij worstelt ermee en ik smeek Hem om genade. Ik probeer te bidden en te lezen, ook al is het met mijn verstand. Alleen, als ik die gelijkenis dan weer lees word ik zo bang. Straks val ik weer terug en kan het me niks meer schelen. Ik kan er al helemaal niks van. Niet bidden en m’n aandacht bij de preek houden. En nu vraag ik ook zo vaak dat het niet zo hoef te zijn dat de vogels komen om het Woord weer weg te nemen. Hoe kan ik hier nou mee omgaan? Het is zo stil in deze tijd en ben zwak in het geloof en volharding.
Ik doe ook belijdenis op dit moment en ik wil graag het goede doen. En ik denk ook zo vaak: nu doe ik het wel goed. Dat is natuurlijk fout, want ik doe helemaal niks goed! Hoe kan ik meer doen? Hoe kan ik blijven smeken? Hoe kan ik blijven volharden? Hoe kan ik niet elke keer weer denken dat het straks weer wordt weggenomen?
Een jonge vrouw.
Antwoord
Mij troffen je woorden: “Ik wil zo graag God leren kennen.” Ik ga je iets vertellen wat je allang weet. Dit namelijk, dat God Zich bekend maakt in en door Zijn Woord! En dat aan een ieder die smeekt tijdens het bestuderen van Gods Woord: “Och, schonk Gij mij de hulp van Uwen Geest.” Wanneer je dat oprecht deed en doet, zal geen ‘vogel’ kans zien het Zaad van Gods Woord weg te pikken. Het is juist de bedoeling van de HEERE met deze gelijkenis dat we bang worden van die ‘vogels’ en daarom als een klein musje heenvliegen naar Gods altaren. Naar Jezus Christus, Gods Zoon, Die God, Zijn Vader, verklaart, Johannes 1:18.
Aan Zijn voeten zit een bang vogeltje op de allerbeste plaats. Doe aan Christus Voeten dan belijdenis des geloofs door je schuld en zonden te belijden. Maar dan ook, nee niet in de eerste plaats te gevoelen, maar op grond van Zijn Woord in 1 Johannes1:9 te geloven, dat je schuld is verzoend en je zonden, ja, al je zonden, zijn vergeven. Je doet immers geen gevoels-, maar geloofsbelijdenis? Lees eens Dordtse Leerregels hoofdstuk 5 over de volharding der heiligen. Ik hoop dat je erdoor vertroost en bemoedigd zult worden.
Hartelijke groet van een medestrijder,
Ds. J. Bos
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Bos
- Geboortedatum:24-06-1948
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Naarden
- Status:Actief
