Langverwachte relatie liep stuk

Ik ben een jongen van 22 jaar met een chronische ziekte waar ik heel mijn leven last van zal hebben. Nu bid ik al heel lang of ik een meisje mag krijgen dat bij mij past en met mijn ziekte kan leven. Nu heb ik een tijdje terug een sterk en goed meisje ontmoet dat mij daarin kon helpen. Ik heb de Heere gebeden of zij voor mij bestemd mocht zijn. Maar het liep stuk. Het doet nog steeds zoveel pijn. En ik mis haar!

Ik heb Hem vurig gebeden of het goed mocht komen en of Hij me niet in mijn verdriet alleen achter wilde laten. Maar dat deed Hij wel. Zou God mijn gebed dan niet willen horen en mij dan echt in mijn verdriet laten staan?

Beste vragensteller,

In het boek Spreuken staat zo: “Ken Hem in al je wegen, dan zal Hij je paden recht maken.” Dat mag de betekenis hebben: Erken Hem, reken met Hem, in je hele levenswandel, dan zal je weg voorspoedig zijn. Maar is de levensweg altijd zo voorspoedig? In de Bijbel lezen we van heel veel personen dat de weg niet altijd gaat zoals wij dat graag zouden willen. Denk bijvoorbeeld aan Jozef, door zijn broers in een kuil geworpen, verkocht aan de Ismaëlieten, weggevoerd naar Egypte, later daar in de gevangenis terecht gekomen. Kun je dat een voorspoedige weg noemen? Wat is in het menselijk leven de gebrokenheid vaak zichtbaar. Een gevolg van de zonde, zeker waar, maar klopt het dan wel wat de Spreukendichter zegt? Dan reken je met Hem (gebed), maar kun je wel op Hém rekenen?

Ook jouw leven kent veel zorgen, de chronische ziekte, de Heere gebeden of je een meisje mag krijgen dat bij jou past in jouw omstandigheden, en dan komt er een meisje op jouw weg en loopt het stuk. En dit brengt voor jou weer pijn en gemis mee. Maar daar staat toch: Hij zal je paden recht maken, voorspoedig doen zijn wanneer je Hem in alle dingen erbij betrekt? En je hebt Hem erbij betrokken; in jouw vraag geef je dat duidelijk weer, steeds weer het gebed of... En zo kom je tot de vraag: “Zou God mijn gebed dan niet willen horen en mij dan echt in mijn verdriet laten?”

De wegen van de Heere met een mens zijn volmaakt, want Gods weg is volmaakt staat er, hoe onbegrijpelijk de weg soms ook is en gaat. Zou Jozef alles direct begrepen hebben in die kuil of toen hij weggevoerd werd naar Egypte? Hij zal ook wel zijn vragen en gedachten gehad hebben, want hij was even goed een mens als jij en ik. Asaf zong het ook in Psalm 73: “Dan peinst de ziel, is ‘t waar, zou God, ook weten van mijn droevig lot, zou d’ Allerhoogste van mijn klagen en bitt’re rampen kennis dragen?” (berijmd). Als alles zo anders gaat dan je wenst en bidt dan kun je zo je vragen hebben met betrekking tot God.

Maar ja, dat is nog geen antwoord op jouw vraag: “Zou God mijn gebed dan niet willen horen en mij dan echt in mijn verdriet laten staan?” De Heere hoort het gebed, verhoren is een andere zaak. Niet altijd, misschien wel heel vaak niet, verhoort de Heere onze gebeden. In jouw geval zou het kunnen zijn dat dit het meisje niet is dat Hij voor jou voorbestemd heeft, het kan ook een beproeving zijn om je juist meer en meer aan Hem vast te grijpen, je op Hem te verlaten en het van Hem te blijven verwachten in alle dingen. Misschien zul je nooit een antwoord krijgen, of zul je het “na deze verstaan”, zoals Johannes 13 weergeeft: “Wat Ik doe, weet u nu niet, maar u zult het later inzien.” Hoe het ook zij, het betekent niet dat God je niet ziet, niet naar je omziet, want die het (blijvend) van Hem verwachten zullen nooit beschaamd uitkomen.

Ik denk aan Jesaja 40 tot jouw bemoediging. Daar staat zo mooi: “Sla uw ogen op naar omhoog, en zie Wie deze dingen (de sterren) geschapen heeft ... ze alle bij name roept ... er ontbreekt er niet één. Waarom zegt u dan: Mijn weg is voor de HEERE verborgen?” Hoeveel sterren zijn er? Ontelbaar voor ons, maar Hij roept ze alle bij name, er ontbreekt er niet één. Zou Hij dan te midden van de ruim 7 miljard mensen van jou niet (af)weten? Daarom, houdt moed! Grijp er moed uit! Houdt aan in het gebed met betrekking tot de dingen van dit tijdelijke leven, maar bovenal ook met betrekking tot het geestelijke, het eeuwige leven, om juist ook te midden van alle aardse zorgen een uitzicht te mogen hebben in Christus Jezus naar dat land waar “geen inwoner zal zeggen: Ik ben ziek”, en waar God alle verdriet wegneemt, want Hij zal daar alle tranen van de ogen afwissen.

Ik begon met een tekst uit Spreuken 3, ik wil er ook mee afsluiten, nu met het vers ervoor: “Vertrouw op de HEERE met heel je hart.”

Heel veel sterkte en een hartelijke groet,
Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

138 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven