Oprecht geloofsleven is ondenkbaar zonder levensheiliging

Sinds ik geloofszekerheid heb (een half jaar) worstel ik niet zo erg meer met zonden. In het begin vond ik het vreselijk om niet heilig voor God te zijn. Ik merk dat dit minder wordt. Het maakt me bang dat ik makkelijk over de zonde denk (ik dénk er niet makkelijk over, maar ben bang dat ik het ga doen). In mijn geweten voel ik me meestal rein, hoewel ik soms een dag niet bewust God zoek. Dan voel ik afstand tot God en dat wil ik niet. Ik weet dan niet goed hoe ik blijheid en vrede kan houden. Hoe kan ik mezelf activeren en scherp houden wat betreft heilig leven?

Wat je schrijft is heel herkenbaar. Oprecht geloofsleven is ondenkbaar (en ondankbaar) zonder levensheiliging. Dat besef je goed en erken je ten volle. Maar om dagelijks oprecht dankbaar te leven voor het aangezicht van God, dat is niet zonder aanvechting, strijd en teleurstelling in jezelf. Je komt jezelf tegen... En, in zekere zin: dat moet ook; opdat je niet alleen voor je rechtvaardigheid, maar ook voor je heiligheid alles alleen zult hebben in Christus! Doch ik ben vleselijk, ook na zoveel ontvangen genade! (Rom.7:14). En tegelijkertijd: In Hem ben ik volmaakt! (Kol.2:10) Hier en nu!

Er is maar een remedie: Verwacht geen beterschap van jezelf, maar bid voortdurend om Woord en Geest. Laat je gezeggen en leiden. Maak daar ernst mee. Dat lijkt me het beste antwoord op je vraag.

Van harte Gods zegenvolle nabijheid toegewenst,
Kand. G. van Ginkel

Dit artikel is beantwoord door

Kand. G.A. van Ginkel

• Geboortedatum:
  13-01-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Maartensdijk
• Status:
  Actief

167 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven