Ongelovige jongen op Bijbelstudie

Ik ga naar een soort bijbelstudie met mensen van allemaal verschillende kerken, merendeels uit de evangelische kerken. Zelf ben ik Ger. Gem. Op een avond kwam er een jongen mee die nog nooit iets van God gehoord had. Aan het eind van de avond vroeg de leider van de groep aan die jongen of we voor hem mochten bidden. Dat was goed. Hij moest in het midden van de kamer gaan zitten en ze legden hun handen op hem en smeekten God of de jongen tot geloof mocht komen...  Ik kreeg zo'n raar gevoel in me dat ik niet meegedaan heb. Thuis heb ik op internet gekeken over hoe over zoiets gedacht wordt, maar er zijn zoveel verschillende meningen. Wat moet ik nu geloven? Is het goed wat daar gebeurde?

Beste vriend(in),

Je voelde je ongemakkelijk toen aan het eind van de avond een hele groep mensen om de bekering van die jongen gingen bidden. Het bracht je in een zekere verwarring. Wat moet ik hier toch van denken? Wat kan ik er tegen in brengen? En tóch kun je ook weer niet meedoen.

Je kunt denken: “Welke Bijbelse argumenten kan ik aanvoeren, om er ‘tegen’ te zijn?” In het Woord van de Heere lezen we immers óók over mensen die in heel korte tijd tot geloof kwamen. De kamerling in Handelingen 8 en de stokbewaarder in Handelingen 16. En soms ben je ook een beetje ‘jaloers’ op de gedrevenheid van de mensen, die lid zijn van een evangelische gemeente. 

En tóch! Tóch heb je er moeite mee. Is dat verkeerd? Heb je dan te weinig zicht op de kracht van Gods genade? Of is het alleen maar, omdat we zoiets niet ‘gewend’ zijn? Ik zeg maar eerlijk dat ik er ook moeite mee zou hebben. Natuurlijk is het heel mooi dat een ongelovige jongen meekomt naar een Bijbelstudie. Als je met zo’n jongen in contact komt is er een gelegenheid iets te vertellen van het leven met de Heere. Je hoopt dan dat hij daar óók zicht op zal krijgen. Het is mooi als dat een vervolg krijgt en je méér keren over de rijkdom van de dienst van de Heere kunt spreken. 

Natuurlijk is de Heere machtig om zo’n jongen in heel korte tijd tot een bewust geloof te brengen. Maar ik meen te mogen zeggen dat Hij dóórgaans werkt langs de weg van een gedurig onderwijs, waardoor een keuze voor de Heere rijpt en het geloof fundament krijgt. Zonder aan goede bedoelingen te twijfelen, zie ik aan wat je hierboven beschrijft toch wel bezwaren. Het is natuurlijk indrukwekkend in een kring te staan en zoveel gebeden te horen, maar ik zie ook het gevaar, dat je meegevoerd wordt door emoties. Ik kan me zelfs voorstellen dat je dan spontaan Jezus aanneemt. Maar dan volgt weer de nuchtere werkelijkheid van het dagelijks leven. Ik heb toch wel meermalen gezien dat dan de emoties van een bepaald moment weer gingen weg-ebben.

We kunnen -heel nuchter- vaststellen dat in de evangelische gemeenten ‘snelle tekenen’ van geloof voor velen van grote betekenis zijn. In onze kerkelijke traditie leggen we meer de nadruk op een steviger fundament. Wat wij omgekeerd weer kunnen leren is de bewogenheid om zondaren en de gedrevenheid hen tot Jezus te brengen. Laat daarom hetzélfde gebed voor de ongelovige medemens in ons leven een plaats hebben, ook al is dat soms meer in de binnenkamer.

Ds. W. Arkeraats

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Arkeraats

• Geboortedatum:
  09-08-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hardinxveld Giessendam
• Status:
  Actief

132 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven