Vraag
Mijn ex en ik zijn na 2,5 jaar uit elkaar. De eerste twee jaar ging het goed, tot hij een paar maanden geleden 18 werd. Hij ging bij zijn vader wonen (in plaats van bij zijn moeder), die onchristelijk is en het ging uit tussen ons omdat hij steeds meer van de Bijbel afweek en we uit elkaar groeiden, ook daardoor, maar ook omdat hij zei dat hij tijd nodig heeft om volwassen te worden. Nu wilde hij wel de afspraak om over een poos weer te proberen. Moet ik hierop zeggen dat ik daarmee akkoord ga, omdat het op andere gebieden wel goed was, of moet ik dit als een teken van God zien, dat we uit elkaar zijn omdat ik misschien wel te veel van de Bijbel werd/word afgehouden door hem? Ik weet natuurlijk niet hoe hij zich gedraagt als hij wat ouder is.
Antwoord
Beste vraagstelster,
Wanneer ik probeer een antwoord op jouw kernvraag te geven, dan doe ik dat wel met een paar slagen om mijn arm. Ik ken jou niet en ik ken jouw “ex” niet. Uit het feit dat hij pas onlangs 18 is geworden, begrijp ik dat jullie kennelijk al heel jong begonnen zijn en dat jouw vriend -terecht?- achteraf ontdekt heeft dat hij nog niet volwassen was. Was het toch niet meer een soort jeugdvriendschap? Of bedoel je met het woordje “ex” te zeggen dat het toch meer was en dat jullie in de omgang met elkaar verder zijn gegaan dan je in de tijd van vriendschap en verkering volgens Gods Woord mag gaan?
Ik stel die vragen niet uit nieuwsgierigheid of om een beschuldigende vinger uit te steken, maar wel om duidelijk te maken dat mijn antwoord slechts een algemeen antwoord kan zijn.
Wanneer jullie een eind hebben gemaakt aan jullie vriendschap, mede omdat hij verder van de Bijbel afgroeide en jij dat juist niet wilde, dan zou ik voorzichtig zijn in een herstel van die vriendschap. Een eerste punt van gesprek zou in ieder geval moeten zijn, hoe hij staat tegenover God en Zijn Woord en dienst. Wanneer jullie daar samen geen eenheid in kunnen zijn, is de Bijbel heel duidelijk: Je moet niet één juk aandoen met een ongelovige. Op het meest-wezenlijke punt van het leven ben je het niet met elkaar eens. Dan kan verbreking van de vriendschap pijnlijk zijn, maar dan mag je er blij mee zijn dat jullie uit elkaar zijn gegaan, omdat jullie niet bij elkaar horen. Jij staat daar blijkbaar en naar ik hoop wat anders in, maar dan is het jouw taak hem duidelijk te maken dat jij niet zonder de Heere kunt leven en dat je in alles naar Zijn Woord en wet wilt handelen, niet alleen op het gebied van seksualiteit, maar ook op dat terrein. In Amos 3: 3 staat: “Zullen twee tezamen wandelen tenzij dat zij bijeengekomen zijn?” Je kunt alleen maar samen gaan als je samen hetzelfde spoor wilt volgen. Waar dat ontbreekt spat een relatie vroeg of laat uit elkaar.
Ik wens je veel sterkte toe. En vraag vooral de Heere om wijsheid bij de keuzes die je maakt.
Hartelijke groet,
Ds. J. Westerink
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
