Zondagsrust

Onlangs werd de vraag gesteld op Refoweb of paardrijden geoorloofd was op zondag. RW verwees hierbij naar twee antwoorden die ook wel over zondagsrust gingen. Toch vond ik dat nog niet een daadwerkelijk antwoord op deze vraag. Ook ik ben wel benieuwd naar een antwoord hierop. Niet in de richting van wetticisme, maar meer hoe je bijbels hiermee om kunt gaan.

Vanuit hoe ik opgegroeid ben met het Woord, zou ik dit persoonlijk niet doen. Wel wandelen wij buiten, nemen we tijd voor rust, bezig zijn met Gods Woord en nemen we tijd voor het bezoeken ouderen of gemeenteleden. Dat is alweer meer als onze ouders (ook Ger. Gem.) hierin deden op zondag. Maar in het buitenland gaat men hier weer heel anders mee om. Ik verwonder me er soms over hoe mooi Gods Woord in elkaar zit, het past in elke cultuur.

Maar hoe kan ik dit toepassen op de situatie: paardrijden op zondag? Ik wil niet oordelen, dat wordt snel de neiging. Maar hoe kijkt de Heere hier tegenaan: tegen al die mensen die vanuit hun cultuur en opvoeding zo verschillend kunnen omgaan met de rustdag? Wat wil Hij hierin? Of geeft Hij ruimte voor verschillen? Als ik Kolossenzen 2 lees, over eigenwillige godsdienst, denk ik wel dat er ruimte is voor verschillen hierin. Als de kern maar hetzelfde is. 

Vraag 2:

Sinds een paar maanden kom ik in aanraking met mensen die de sabbat vieren in plaats van de zondag. Nu ik me er meer in verdiep en probeer te begrijpen waarom zij hier naartoe overstappen rijzen er veel vragen. Het verbaast me dat het vooral mensen zijn uit de rechterflank van de gereformeerde gezindte die de stap maken naar deze groepering. Het komt sekte-achtig op me over; het bewijs dat de sabbatvierders gelijk hebben wordt gebaseerd op ontzettend veel bijbelteksten die volgens hen wijzen op de zaterdag als sabbat en niet de zondag als rustdag. Zelf kan ik dat bewijs niet echt uit de teksten halen. Daarom onze vraag: wie kan ons meer vertellen over deze richting en dan met name hoe we dit kunnen zien uit bijbels oogpunt?

Beste vriend van RW. Het is maar de vraag wat je bedoelt met “paardrijden op zondag.” De vroegere voorgangers in de gemeenten gebruikten hun paard om naar de kerk te gaan zoals wij nu met de auto naar de kerk gaan als het regent of als de afstand groot is. Dan maakt paardrijden geen verschil met de auto of de fiets. Als je bedoelt met paardrijden op zondag als een ontspannende activiteit om het paardrijden zelf, kun je dat vergelijken met zeilen of zwemmen of schaatsen op zondag. In onze gemeenten zijn we niet gewoon om dat te doen.

Het maakt ook een groot verschil of je de zondag invult als een soort christelijke sabbat of als een dag om te denken aan de opstanding van Christus en de dag van het Woord, zoals de wortels van deze traditie al in de Bijbel voorkomen. De eersten christengemeenten zoals die ontstonden op de evangelieverkondiging van Paulus kwamen samen op de eerste dag van de week om het Woord te horen en een dienst te houden met zang en collecte. Dat gebeurde vaak vroeg in de morgen, want de rest van de dag moesten ze werken. Pas na keizer Alexander de Grote (325) werd het christendom staatsgodsdienst en kregen de mensen een vrije dag op zondag. Deze traditie hebben we nog steeds. Helaas wordt dat nu weer aangevochten door koopzondagen, statiebezoeken e.d. Laten we heel zuinig zijn op deze voorrechten.

Tenslotte je uiteindelijke vraag: Maar hoe kijkt de Heere hier tegenaan: tegen al die mensen die vanuit hun cultuur en opvoeding zo verschillend kunnen omgaan met de rustdag? Wat wil Hij hierin? Of geeft Hij ruimte voor verschillen?

Hoe God aankijkt tegen de cultuurverschillen onder de volken van deze wereld, ook onder de christenen in deze wereld, kan ik je niet precies vertellen, want Hij is God en wij zijn mensen. De Heere wil dat we Zijn tien geboden houden. In Engeland zijn gemeenten die een orgel in de kerk zondig vinden, in Rusland zijn baptisten die op zondag gewoon naar een restaurant gaan en een versnapering of een maaltijd bestellen op zondag. Evangelicale voorgangers in Engeland kijken graag naar een voetbalwedstrijd op de TV en Nederlandse Reformatorische voorgangers roken een sigaret, pijp of sigaar. Wat een verschillen. Laten we elkaar niet veroordelen maar wel aan de hand van de tien geboden kijken of een traditie of gewoonte strijdig met de wet is of niet.

Je zult dus zelf een conclusie moeten trekken en dit niet moeten overlaten aan het oordeel van welke christen of voorganger dan ook of iets goed is of slecht.

Ds. C. G. Vreugdenhil

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.G. Vreugdenhil

• Geboortedatum:
  02-04-1946
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Houten
• Status:
  Actief

226 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven