Vraag
Ik heb een vraag aan panellid uit de Gereformeerde Gemeenten. In onze kerken wordt er een verschil gepredikt tussen zondag 7 en zondag 23 van de HC. Dat de zaligmakende kennis, ofwel de toe-eigening des heils, de toegepaste kennis door schuldvergeving, pas begint in zondag 23, volgende de dogmatiek van Kersten. Daarin staat het volgende: "Dat vertrouwen gaat hierover, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken zij, uit loutere genade, alleen om de verdiensten Christi wille. Juist daarover gaat de zielestrijd bij hen, die wel voor gansch verlorenen de zaligheid in Christus hebben mogen aanschouwen, maar die de toe-eigening en verzekering des geloofs missen, en nu eenerzijds niet kunnen ontkennen, wat God aan hen deed, maar anderzijds o, zoo aangevallen kunnen worden, dat die vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid voor anderen is; voor Gods volk, niet voor hen." Ursinus zegt in zijn verklaring onder andere: "Een vast vertrouwen, waardoor het van de andere (geloven n.l.) wezenlijk verschilt. Dit vertrouwen is een toe-eigening van de genadige kwijtschelding der zonden door en om Christus' wil. Zo'n vertrouwen behoort onafscheidelijk bij het ware geloof. Want door een blote kennis, gepaard met toestemming, kan niemand zalig worden, aangezien de duivelen ook zo geloven en sidderen, Jak. 2: 9." Dit leert ook Luther, Calvijn, Ursinus, Bastingius, Van der Groe en Kohlbrugge. "Vast vertrouwen van genadige kwijtschelding" is vele malen meer dan wat Kersten schreef en wat geleerd wordt in de (Oud)Ger. Gem. (in Ned). Of heb ik dat helemaal fout? Dit staat toch lijnrecht tegenover elkaar en het zijn toch twee totaal verschillende verklaringen?
Antwoord
Bedankt voor uw vraag. U moet geen tegenstelling maken tussen zondag 7 en zondag 23. In zondag 23 wordt gevraagd, terecht, wat de vrucht is van de inhoud van de 12 artikelen. De balans moeten we opmaken.
Wat in de belofte van het Evangelie wordt verkondigd wordt door het ware geloof omhelsd. Dat geloof zegt "amen" op het Woord. Dat zegt "amen" op hetgeen mij veroordeelt. Dat leert ook "amen" zeggen op wat God laat verkondigen. Wanneer dat in het geloof aanvaard wordt, wordt het aangenomen en toegeëigend, zegt de Catechismus. Dat geldt voor een ieder die dat geloof mag beoefenen. Er is in de rechtvaardiging geen graad of trap. Men is in Christus en daarmee voor God rechtvaardig, of niet. Maar in het geloof zelf zijn trappen. Er is een zwak en geoefend geloof. Er is in het geloof meerdere of mindere kennis. Daarmee is ook meer of minder vertrouwen. Ook het zwakke geloof omhelst wat in Christus is en deelt in Zijn genadeschatten. Hoewel er dan minder zekerheid is.
Brakel schrijft over de rechtvaardiging van Gods kant, namelijk de dadelijke rechtvaardiging. Maar hij spreekt ook over de lijdelijke rechtvaardiging van de kant van de mens. Hij zegt: "Het is een en dezelfde daad. Het onderscheid is alleen het opzicht hoe ze gedaan wordt of hoe ze ontvangen wordt. Waar de dadelijke rechtvaardiging is van God's kant, is ook de lijdelijke rechtvaardiging. En waar de lijdelijke is, daar is ook de dadelijke. (-) Op de daad van het geloof wordt ons van Gods kant die gerechtigheid toegerekend." De rechtvaardige zal door het geloof leven.
In zoverre ik zulk een weldaad met een gelovig hart aanneem. God ziet me zo aan in Chrstus dat ik geen zonde gekend of gedaan heb, dat ik al de geboden volbracht heb. Er is niets meer tussen God en mij. Ik ben blank, rein en rechtvaardig voor God.
Het komt op het geloof aan. Het is een aannemen met een lege hand, maar wel met een gelovig hart. Een hart dat vol is van levend geloof. De Heilige Geest geeft ons de vrijmoedigheid om de Heere Jezus te omhelzen. Zo éen is mijn Liefste!
Van harte Gods zegen toegewenst!
Drs. I. A. Kole
Dit artikel is beantwoord door
drs. I. A. Kole
- Geboortedatum:05-07-1940
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Berkenwoude
- Status:Actief
