(...) als ik God ga zoeken met mijn verstand, zou God Zich dan wel laten vinden ...

Toen ik een jaar of tien was, kreeg ik op een avond een diep berouw over mijn zonden. Diezelfde avond geloofde ik nog dat God voor mij gestorven was. Bij tijden had ik droefheid over mijn zonden of blijdschap in God. Ik leefde erg op mijn gevoel (bedacht ik achteraf). Toen ik naar het voortgezet onderwijs ging, ging ik meer met de wereld mee en langzaam ging het met mijn geloof minder goed. De blijdschap in God had ik bijna niet meer en de droefheid over mijn zonden nog maar heel af en toe. Het werd allebei nog veel minder en op den duur stopte het. Ik ging nog wel trouw naar een bekeerde kennis en sprak met hem over het geloof. Nu ben ik bijna vijftien jaar verder dan toen het geloof begon en nu merk ik er niks meer van. Ook verlang ik niet met mijn hart naar God. Ik weet alleen met mijn verstand dat ik terug moet gaan. Ik heb dit een jaar of wat geleden wel gedaan (meer Bijbellezen e.d.) maar ik merkte niets en ik vond het eerlijk gezegd ook niet fijn om te lezen, dus ik stopte met dat extra lezen om God te zoeken en ik ging weer alleen de standaardgebeden bidden en ‘s avonds nog maar één keer in mijn dagboek en Bijbel lezen in plaats van Gods’ woord te onderzoeken. Ik kan nu wel God gaan zoeken, maar eigenlijk wil ik dat niet. En als ik het wil, dan doe ik dat vanwege mijn verstand en niet omdat ik met mijn hart God wil zoeken of omdat ik een diep zondebesef heb (in tegenstelling tot vroeger). Was dat vroeger mogelijk een tijdgeloof of een ander verkeerd geloof? Zou ik mij vergist hebben en het allemaal zelf ingebeeld hebben, want als het echt het werk van God was, dan kan dat toch niet voor zoveel jaren weg zijn? Wat moet ik nu doen? Met mijn verstand God zoeken? (maar waarschijnlijk houd ik dat niet vol, omdat ik het ten diepste niet wil). En als ik God ga zoeken met mijn verstand, zou God Zich dan wel laten vinden of laat hij zich alleen vinden bij mensen die zich een zondaar voelen en Hem écht nodig hebben met hun hele hart?

Allereerst wil je graag weten wat er nu precies aan de hand is met je. Je geeft aan hoe het vele jaren geleden was, toen je ongeveer tien jaar was, en je zegt (eerlijk) hoe het nu is. Was het toen, zoveel jaar geleden, niet echt, misschien hooguit een tijdgeloof, een bekering die van voorbijgaande aard was? Kan het bestaan met een echt geloof, dat het zoveel jaren zo ingezonken is? In het verleden zijn er wel schrijvers geweest, die zich gewaagd hebben aan het noemen van een bepaalde tijd dat deze dorheid kan voortduren terwijl er toch echt geestelijk leven is. Ik denk dat we niet zo geholpen zijn met het noemen van een concrete tijd. Trouwens, wie zal dat precies bepalen als het Woord er niet over spreekt? Een levend geloof kan soms samengaan met een onvoorstelbare duisternis en ingezonkenheid. Aan de andere kant gebiedt de eerlijkheid om tegen elkaar te zeggen dat er ook een tijdgeloof is, dat er ook bij een appelboom bloesem is die niet tot een appel leidt. Wie zal deze dingen bij jou precies bepalen? Vandaar mijn eerste raad: spreek hier veel met de Heere over! De grote Profeet zegt: Ik raad je dat je van Mij koopt...
 
Je vraagt verder: wat heb ik te doen? Je hebt de HEERE Heere te zoeken als iemand die niets in handen heeft om zichzelf te helpen. In omstandigheden zoals jij die tekent -en je doet dat eerlijk in je brief- kan het goed zijn om je voor Gods aangezicht af te vragen of er mogelijk iets tussen gekomen is van jouw kant. Er kan een bepaalde zonde zijn die je weer omarmd hebt. Ook komt het wel eens voor dat iemand geestelijk bepaalde dingen meemaakt en ondervindt en daar zo op gaat steunen, dat hij afgehouden wordt van het offer van de Heere Jezus Christus. Ik zeg niet dat het bij jou zo is, maar ik weet maar al te goed dat zoiets wel voorkomt. Soms neemt de Heere me dan uit handen waar ik zo op steunde. Belijd voor Gods aangezicht je leegheid en je dorheid!
 
Je hebt nog een andere vraag: wil God Zich laten vinden als er aan mij en mijn zoeken zoveel mankeert? Als je eerst jezelf verbeteren kunt voordat je tot Hem komt, hoef je eigenlijk niet te komen. Je hebt dan al zoveel dat je Hemzelf eigenlijk wel kunt missen. Heb je  goddeloosheid, schuld voor God? Zoek Hem daar dan mee! Ik lees zelfs een belofte voor mensen die Hem níet zoeken! Deze: Ik ben gevonden van degenen die Mij niet zochten! Lees en overweeg zulke woorden! Leg ze neer voor Gods aangezicht!
 
Van harte Gods zegen!
Ds. M. Goudriaan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Goudriaan

• Geboortedatum:
  22-07-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

16 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven