Niet over het verleden durven praten

Ik heb van alles meegemaakt. En ik vind het heel moeilijk om hier over te praten. Toch zou ik het wel graag willen. Maar ik durf gewoon niet. Wat kan ik hier aan doen? Ik ben gewoon super onzeker. En ik heb ook al een paar keer meegemaakt dat als ik het tegen iemand verteld had, die vervolgens heel anders met me om ging. Dat wil ik juist niet! Weten jullie misschien wat ik hier aan kan doen?

Beste vragenstelster of vragensteller,
 
Jouw vraag is een vraag die al vele malen door mensen en zeker door jongeren zijn gesteld. Je bent niet de enige!  Integendeel, ik durf te stellen dat je er een van velen bent.
 
Allereerst wil ik je een compliment geven dat je toch, terwijl je het zo moeilijk vind, deze vraag wilt stellen. Je durft je dus kwetsbaar op te stellen en dat is goed. Je laat hiermee zien dat je sterk genoeg bent als je een keus maakt om te praten met iemand.

Je schrijft dat "je van alles hebt meegemaakt" en dat je daar graag over zou willen praten als je maar iemand wist die je zou kunnen vertrouwen en die jou er niet anders om gaat behandelen. Heb je er wel eens aan gedacht om via school iemand te benaderen? Uiteraard weet ik niet of je nog naar school gaat maar vaak is daar een mentor of pastoraal medewerker aanwezig die naar jou wil luisteren en geleerd heeft om jou daar niet anders door te behandelen. Dat is vaak makkelijker doordat diegene wat afstand heeft en daardoor een heldere kijk en je kunt op die manier ‘oefenen’ om de dingen te vertellen die je moeilijk vindt. In een werksituatie kun je een gesprek aanvragen met de bedrijfsarts of bedrijfsmaatschappelijk werker. Juist het feit dat zij onafhankelijk zijn kan jou helpen om die drempel over te gaan.

Maar eerst moet je zelf een keus maken wat je wilt en met wie je wilt praten. Wat wil je vertellen en wat niet. Ik raad je aan om een soort balans te maken, letterlijk op papier, waarin je een debet en een credit zijde maakt. Je kunt hierop de voor- en nadelen beschrijven om met iemand te praten. Het geeft jezelf inzicht in wat je echt wilt. Zeker als je onzeker bent, is dit een handig hulpmiddel. Je kunt met jezelf afspreken dat je de uitkomst van de balans serieus neemt en dus jezelf belooft om stappen te ondernemen.

Ik herken en begrijp dat je door de ervaring dat iemand anders tegen je gaat doen, helemaal voorzichtig bent geworden. Daarom juist raad ik je aan om met een vertrouwenspersoon te praten via school, je werk of via de kerk. Het kunnen ook mensen vanuit je gemeente zijn die mogelijk toegerust zijn voor dit werk. Het is belangrijk dat jij je verlangen volgt om je hart te luchten, want wanneer je dit niet doet voel je jezelf meer en meer eenzaam worden en sluit je jezelf af voor je omgeving. Dat is geen goede ontwikkeling. Wanneer de stap naar een vertrouwenspersoon te groot is, raad ik je aan om binnen je familie iemand te zoeken die je vertrouwt en waar je een goede relatie mee hebt. Mogelijk een oom of tante?

Ik wens je heel veel succes hiermee.
 
Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven