Vriendin vindt gelovigen robots

Beste Dominee, sinds een tijd heb ik een relatie met een meisje. Toen ik ze leerde kennen ging ze niet naar de kerk. Ze is toen met mij meegegaan naar een kerk. Later is er een relatie ontstaan tussen ons. Ze ging nog steeds naar de kerk, maar toen was alles nieuw en mooi, maar nu komt ze op een punt dat ze het allemaal niet zo meer weet, of ze het wel wil.

Ik vind het ook een beetje jammer van mezelf dat ik het heb geprobeerd om het geloof op een Ger. Gem.-manier uit te leggen. Ik bedoel hiermee: geen tv, liefst een rok, hoedje, zondag niet shoppen, niet werken op zondag, niet uitgaan zoals naar een bar. Maar dit heeft haar erg tegengewerkt denk ik (ze  is 26 en heeft 25 jaar niet geloofd), want nu vindt ze het wel goed zo, gewoon zoals het is, het gaat allemaal wel z’n gangetje. Het ziet ernaar uit dat ze God niet meer nodig heeft. Ze vind het een raar idee, zoals zij het ziet, om als slaafje voor God te leven. Ze wil geen slaaf zijn en ook niet in een kooi leven, zo van: dit mag niet, dat mag niet, etc.

Voor mezelf wil ik graag zoals, zij het zegt, als 'slaafje' voor God leven, omdat ik niet zonder Hem wil. Ik probeer haar te helpen, maar ik heb er niet de juiste woorden voor. Ik heb daar erg problemen mee en door omdat ik het misschien op een te harde, scherpe, of soms te zacht manier uitdruk. Ik wil niet liegen en haar dus geen vals beeld geven van het christendom. Ze zegt dat ze NU leeft en niet straks. Ze vindt dat wij als christenen een soort robot zijn. En dat we niet op eigen voeten lopen, maar de bijbel voor ons laten spreken, dus geen eigen persoonlijkheid meer hebben.

Ik kan het haar niet uitleggen dat ik me geen robot voel. Ik vind het moeilijk om met haar te praten soms en ik wil ook niet zomaar de relatie stoppen, ook omdat we al te ver zijn gegaan. Voor mij lijkt het wel alsof ik  soms  op een wonder loop te wachten. Maar anderzijds, als ik terugdenk, was ze er wel erg mee bezig. Moet ik nu hopen dat het goed komt of het uitmaken? I wil het haar graag geven, het geloof, maar dat kan ik niet...

Beste vraagsteller, Een psalm zingt: “Uw liefdedienst heeft mij nog nooit verdroten”. Waarom verdriet het mij niet om de Heere in liefde te dienen? Omdat de Heere zo geweldig goed is, dat ik me met heel mijn bestaan graag aan Hem wil toevertrouwen en Hem tot eer wil leven. En waarin dan is de Heere zo goed voor mij? Omdat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft om mij -zondaar- te verlossen van de vloek die ik op me heb geladen door mijn zonden. En omdat Hij mij die dood was in de zonden en misdaden, levend heeft gemaakt.

Dat is in het kort Gods liefdedienst. Beste vriend, als jij daar wat van weet, dan zal je dat geheim ook uitstralen naar je meisje toe. En als je dat nog niet kent, vraag er de Heere om. Je kunt er niet buiten. Ook je meisje kan daar niet buiten. Leg haar uit, dat echte christelijke vrijheid niet betekent dat wij kunnen doen en laten wat wij willen, maar dat wij ons vrijwillig door de Heere God laten gezeggen hoe wij tot Zijn eer en tot welzijn van de naaste kunnen leven. Van huis uit weten wij dat niet. Maar als de Heere ons hart opent, gaan we het verstaan dat we niet van onszelf zijn en dat Hij onze Schepper is, die in Zijn Woord ons tot ons bestwil zegt, wat zinvol leven is.

En eerst vanuit dit hart van de zaak kun je dan gaan praten over allerlei zaken die de levensstijl van een christen betreffen (kleding, besteding van de zondag, enz.). Zo kun je ook de indruk vermijden, dat een christenmens een slaaf of robot is. Ik zou je willen raden om met je ‘verloofde’ samen eens naar een gesprekskring en/of bijbelkring te gaan. Daar zouden jullie ook met anderen in aanraking kunnen komen, die op dezelfde wijze als jij in het leven willen staan. Ik vind het jammer, dat je moet schrijven te ver te zijn gegaan met haar. Bespreek ook dit met elkaar en laat het jullie zorg zijn om, als je gelooft verder te mogen gaan met elkaar, rein in het huwelijk te gaan. Maak in elk geval van een huwelijk geen waagstukje.

Het zou ook kunnen zijn, dat je ‘verloofde’ toch niet de weg wil gaan, die jij wilt gaan,uit kracht van je opvoeding en door een persoonlijke keuze. Bedenk dan wel, dat jullie door een wereld van verschil van elkaar gescheiden zijn en dat dit niet veel goeds belooft voor een geslaagd huwelijk. Ga eventueel voor enige tijd uit elkaar. Om daarna te bezien, of je wel verder moet met elkaar. Lees daar eens over wat de apostel Paulus schrijft in 1 Korinthe 7. Aan het begin van dit hoofdstuk geeft hij aan gehuwden bij wie er spanningen in het huwelijk zijn, het advies om zich voor enige tijd aan elkaar te onttrekken. Dat zou in jullie geval, ook al ben je nog niet getrouwd, ja juist daarom, ook wel eens goed kunnen zijn. Iemand zei eens: Om te weten, of een paal recht staat, moet je op een afstand kijken.

Stel jezelf de volgende vragen: Wat trok mij in haar aan, toen ik met haar een relatie aanging? Mag ik een huwelijk aangaan met iemand die de Heere niet kent en Zijn liefdedienst als een zwaar juk ervaart? Als ik met haar en voor haar bid, durf ik dan geloven, dat de Heere haar tot Zich wil trekken? Jij zou een middel voor haar bekering kunnen zijn. Is mijn liefde voor haar gebaseerd in de liefde van de Heere Jezus?
 
Ik hoop, dat je aan mijn antwoord wat hebt. De Heere zal je zeker wijsheid geven om een rechte beslissing te nemen. Graag de Heere bevolen,

Je ds. C. den Boer

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven