Wilhelmus zingen na kerkdienst

Ik heb een vraag over het zingen van het Wilhelmus. Bij ons is het gebruikelijk de zondag na Koningsdag het eerste en zesde vers van het Wilhelmus te zingen, na het uitspreken van de zegen. We zingen dat dan “in verbondenheid met het Koningshuis”. Waarom gebeurt dit eigenlijk na afloop van een kerkdienst? De dienst is weliswaar ‘afgesloten’ door het uitspreken van de zegen, maar om dan een eerbetoon aan het vorstenhuis te zingen vind ik persoonlijk een behoorlijke anticlimax.

Soms ben ik nog zó vol van de prediking en dan vind ik het tenenkrommend om het Wilhelmus te moeten zingen. Waarom moet een kerkdienst geëindigd worden in een aardse koning? Hoe verbonden is het koningshuis zelf nog met God? Op Koningsdag heeft men allemaal de gelegenheid om het Wilhelmus te zingen en de dominee kan in zijn gebed bidden voor het vorstenhuis. Waarom dan dus het Wilhelmus zingen na een kerkdienst?

Ik begrijp het werkelijk niet en zing dan ook niet mee. Maar misschien is er een hele plausibele en duidelijke uitleg hiervoor. Ik zou heel graag een visie hierop willen lezen.

Beste vraagsteller,
 
Bedankt voor je indringende vraag! Graag wil ik erop ingaan. Allereerst moet het van mijn hart dat ik het heel fijn vind dat je wel eens vol bent van de prediking. Dat is het werk van de Heilige Geest in ons leven, waarvoor we de HEERE niet genoeg dankbaar kunnen zijn. Echt, vol zijn van het gepredikte Woord van God hebben we niet van ons zelf, maar is een gave van Boven (vgl. Jakobus 1:17). Bid de HEERE of je Zijn Woord steeds meer mag gaan verstaan en er hoe langer hoe meer uit mag gaan leren leven.
 
Als je zo vol zit van wat je gehoord hebt, ervaar je het als een anticlimax om ons volkslied te moeten zingen. En daarom zing je maar niet mee. Is dat maar het beste? Laat ik eerst zeggen dat ik niet weet waar de gewoonte vandaan komt om op de zondag na de Koningsdag ons volkslied na het uitspreken van de zegen te zingen. In mijn huidige gemeente doen we het ook en in m'n vorige eveneens. Zelf vind ik het een waardevolle traditie. Ik zou je daarom willen aansporen om voortaan met de gemeente mee te zingen als zij ons volkslied aanheft. Ik zal je proberen uit te leggen waarom.
 
1. Met het zingen van ons volkslied uiten we inderdaad onze verbondenheid met ons Koninklijk Huis. En onze dankbaarheid voor ons Koninklijk Huis. En ik denk dat dat op zijn plaats is. Er zijn best dingen in het leven van onze koning en familie waarover je in het licht van het Woord van God verdriet hebt. Maar, we geloven toch dat de HEERE het huis van Oranje aan Nederland heeft gegeven en nog geeft. Onze geschiedenis zou stellig een ander verloop hebben gehad (en dan in negatieve zin) als we niet steeds een koning of een koningin van het huis van Oranje “op de troon” hadden gehad. Met het zingen van ons volkslied danken we eigenlijk de HEERE voor Zijn gave in ons Koninklijk Huis aan het Nederlandse volk.
 
2. Misschien is het goed dat je je eens wat verdiept in de geschiedenis van ons volkslied. Hoe is het ontstaan, hoe is het ons volkslied geworden? Daar zijn mooie publicaties over. Neem je daar kennis van, dan zal het respect voor ons volkslied en de inhoud ervan stellig bij je groeien en zul je het Wilhelmus graag op je lippen nemen.
 
3. Stel, je bent helemaal vol van de prediking die je gehoord hebt. En dan aan het einde van de dienst moet je ons volkslied meezingen. Een anticlimax? Volgens mij niet hoor. Je bent vol van het Woord, je hebt de HEERE mogen ontmoeten in Zijn huis en dan zing je: “Mijn schild en de betrouwen, zijt Gij, o God, mijn Heer; op U zo wil ik bouwen, verlaat mij nimmermeer...” Is dat geen prachtige reactie op de prediking waarvan je vol bent? Dit zesde couplet heeft voor mijzelf de kracht van een Psalm en het gehalte van een persoonlijke geloofsbelijdenis. En daarom zing ik het heel graag aan het slot van die bepaalde zondag. Probeer jij het voortaan ook maar zo te doen. Dan zul je zien dat er ook een zegen kan liggen in het zingen van het Wilhelmus in Gods huis.
 
Ik hoop dat ik je zo wat heb kunnen helpen. Houd maar veel van onze koning en bid maar geregeld voor hem. En houd bovenal zielsveel van de Koning der koningen voor Wie wij niet hoeven te bidden. Gods kinderen mogen weten dat Hij dag en nacht voor hén bidt (vgl. Hebreeën 7:25). Mag jij al weten dat Hij dat ook voor jou doet?
 
Met hartelijke groeten!
Ds. C. J. Droger

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.J. Droger

• Geboortedatum:
  10-01-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Vlaardingen
• Status:
  Actief

152 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven