Toelatingsgesprek curatorium

Aan een Ger. Gem.-dominee. Binnenkort is er weer de oproep van het curatorium. Ik hoop en bid om veel predikanten. Drie vragen: 1. Hoe kan het dat er maar weinig predikanten worden aangenomen? 2. Hoe ziet zo'n toelatingsgesprek er eigenlijk uit/hoe verloopt het proces van toelaten. 3. Waarom wordt er niet bekend gemaakt hoeveel mannen er zijn opgekomen?

Fijn dat je hoopt en vooral tot de Heere bidt om veel predikanten. Het is zo heel belangrijk dat de Heere Zelf voor verkondigers van Zijn Woord zorgt. Zie in dat verband Rom. 10 m.n. vers 14 tot het einde. Kort wil ik ingaan op de drie vragen die je stelt.

1. Ik kan begrijpen dat je de gedachte hebt dat er maar weinig predikanten worden aangenomen. Je moet hierbij echter niet zien op getallen, op mensen enz. maar op de Heere. We geloven toch dat de Heere boven alle dingen staat. Uiteindelijk is het de Heere Die bepaald of het er veel of weinig zijn. Wie iets van zijn onwaardigheid beleeft is verwonderd over elke Evangelie dienaar die de Heere in Zijn goedheid geeft. Verder moet je bedenken dat een kerkenraad en het curatorium wel vrijmoedigheid moeten hebben, zeg maar, de overtuiging moeten hebben dat de Heere deze broeder roept tot het heilig ambt van dienaar van Zijn Woord.

2. In het gesprek met de kerkenraad en daarna, als de betrokkene een attest heeft ontvangen, gaat het om twee zaken: de persoonlijke verhouding met de Heere (je moet dan iets vertellen over de weg van de bekering en hoe de Heere door Zijn Woord en Geest heeft geleid en onderwezen) en de roeping tot het predikambt. Tere en persoonlijke zaken waarbij het zo belangrijk is dat de Heere Zelf opening geeft, woorden geeft om te mogen vertellen wat Hij in het hart heeft gewerkt. Soms wordt er een vraag gesteld ter verduidelijking. In afwezigheid van de betrokkene wordt er kort overlegd waarna er, zoals te doen gebruikelijk in kerkelijke vergaderingen als het over personen gaat, schriftelijk wordt gestemd.

3. De precieze reden weet ik niet maar ik kan mij voorstellen dat het Curatorium dit geheim wil houden vanwege de privacy en de ambtelijke vertrouwelijkheid van deze gegevens. Trouwens, wat schiet je er mee op om te weten hoeveel attesten er zijn afgegeven? Mijns inziens voegt het weinig toe aan de betrokkenheid. Als je b.v. kijkt naar het bedrijfsleven dan is het ook heel ongebruikelijk om bekend te maken hoeveel kandidaten zich voor een bepaalde functie hebben gemeld.

Met jou, en naar ik hoop velen, zie ik biddend uit naar jongemannen die door de Heere geroepen zijn en van Hem worden bekwaamd om aan verloren zondaren de rijkdom van Christus te verkondigen.

Ds. W. Harinck

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Harinck

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven