(...) de geschiedenis van de Rechabieten. Ze werden geprezen omdat ze leefden na...

In de brief van Paulus aan de Galaten lees ik dat mensen veroordeeld worden die allerlei regels vanuit het jodendom in de gemeente willen invoeren. Ook staat er in de Schrift: Tevergeefs eren zij Mij, lerende leringen die geboden van mensen zijn. Hieruit trek ik de conclusie dat ik niet gebonden ben aan allerlei culturele regeltjes, zeg maar dat van de reformatorische gezindte (niet-ritmisch zingen, geen baard, enz.). Nu wees iemand mij op de geschiedenis van de Rechabieten. Ze werden geprezen omdat ze leefden naar allerlei geboden die hun vader hen opgelegd had. Hoe moet ik dit zien in bovenstaand verband?

In de Galatenbrief gaat het de apostel Paulus er om nogmaals duidelijk te maken, dat de enige grond voor de zaligheid het offer van Christus is!  Alleen Zijn Bloed redt ons van de eeuwige dood en schenkt ons het eeuwige leven. Juist waar je dat uit genade weet, zal het het verlangen van je hart geworden zijn om nu voortaan alleen naar de wil van God te leven, in het zien op Christus, door de Geest. Niet dat dit verlangen altijd even sterk aanwezig is(...) Was het maar waar! Hoe makkelijk dwalen we weer af en laten we ons verleiden. Maar toch uit genade leeft het op de bodem van het hart van Gods begenadigd kind: Och of wij Uw geboon volbrachten! Gena o hoogste Majesteit. Gun door 't geloof in Christus krachten, om die te doen uit dankbaarheid!
 
En nu die Rechabieten. Lees Jeremia 35. En laat dit getuigenis staan in het verband. ‘t Gaat om gehoorzaamheid. Onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan God. De hemelse Vader. Maar Israël/Juda heeft niet gehoord! Het Woord, het beloftewoord van de hemelse Vader geminacht en verworpen. Kijk dán eens naar de Rechabieten en de ernst en ijver waarmee zij de wil en wens van hun vader volstrekt in ere houden. 't Gaat er hier niet om een pleidooi te houden voor het onderhouden van regels, laat staan de genoemde regels waaraan de Rechabieten zich hielden. Nee, hier wordt alleen een indringend voorbeeld gegeven van “gehoorzaamheid uit liefde”. Daaraan kan Gods volk zich beschaamd spiegelen. Ook wij.
 
Er zijn allerlei 'regels', ook in het kerkelijke leven van onze dagen. Soms ook wordt ons geloof beoordeeld of zelfs veroordeeld op het al dan niet onderhouden van die regels. Dan kan een man met een baard nooit een echt kind van God zijn, of een gemeente die ritmisch zingt nooit een voluit reformatorische gemeente zijn...; om enkele voorbeelden te noemen. Nee, zo moeten we niet met elkaar omgaan. Hoe wel? Lees Romeinen 14. En oordeel en veroordeel niet! Denk aan hetgeen Jezus hierover zegt in de Bergrede.

Maar ondertussen... ik heb geen baard, omdat ik weet dat die in het pastoraat hier en daar een barriére zou opwerpen. En ik zing in mijn Bijbelkring vanavond hele noten omdat mijn kringleden dat zo gewend zijn (en ook omdat ik het zelf graag zo doe). Kortom, je kunt ook wel eens iets laten en doen omwille van de ander. Maar boven alle dingen staat de gehoorzaamheid aan God, Aan Zijn Woord van vrije genade. Christus alleen! Als dat door onze regeltjes of liefde voor elkaar verduisterd wordt, dan geldt ook ons: Laat je niet betoveren! Gij uitzinnige!

Kand. G. A. van Ginkel

Dit artikel is beantwoord door

Kand. G.A. van Ginkel

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven