Vraag
Ik heb al erg lang een eetprobleem. Slank willen zijn en lijnen nemen een grote plaats in in mijn leven. Ik probeer dit te bereiken door gebruik te maken van laxeermiddelen etc. Ik merk nu dat dit mij in de weg staat in mijn relatie met God. Sinds mijn bekering is het iets wat steeds weer terugkomt in mijn leven en waar ik mij schuldig over voel. Toch kan en durf ik het niet in de handen van God te laten. Ik wil graag zelf controle over mijn lichaam hebben.
Mijn vraag is hoe ik dit over kan geven aan God? Hoe kan ik mijn obsessie voor eten achter mij laten en mij -zonder schuldgevoelens- meer op God richten? Ik merk ook dat als ik dichter bij God kom, ik direct aangevallen word op mijn zwakke plek (lichaam/eten) en zo weer verder van God vandaan raak. Ik wil dit echt afsluiten, want het belemmert mij zowel in mijn dagelijks leven als in mijn relatie met God.
Antwoord
Beste vriend of vriendin,
Bedankt voor je vraag over je anorexia-probleem. Heel goed dat je je vraag gesteld hebt, want anorexia is echt een ernstig iets. En dat niet alleen omdat het, zoals je schrijft, je verhouding tot God in de weg staat. Maar ook omdat anorexia heel ernstige lichamelijke gevolgen kan hebben. Nu hoeft dat met jou niet het geval te zijn, maar toch denk ik dat dat wel zo is, omdat je schrijft dat je het al erg lang hebt. Ik bid je toe dat je zo spoedig mogelijk geholpen wordt, want dat is echt nodig.
Nu vind ik het moeilijk om veel te schrijven omdat ik je niet ken. Ben je een jongen of een meisje? Ik denk een meisje, want anorexia komt vooral bij meisjes en vrouwen voor en in veel mindere mate bij jongens of mannen. Hoe oud ben je? Woon je thuis? Heb je ouders die ervan weten en zo ja, wat zeggen die ervan? Heb je mensen die je willen helpen, want dat is erg belangrijk! Wanneer is het begonnen? Heb je enig idee wat de oorzaak of oorzaken ervan kan of kunnen zijn? Ik zal een paar dingen noemen: Het kan zijn dat er een leegte in je leven is, bijvoorbeeld door verdriet dat je (misschien al op jonge leeftijd) meemaakte. Ook mensen die heel vast geloven in God kunnen door bepaalde oorzaken zich van binnen heel leeg voelen en dat kan zijn neerslag hebben op hun gedrag. Het kunnen ook minderwaardigheidsgevoelens zijn of faalangsten. Ook dat kan bij iemand die gelovig is voorkomen. Of je kunt heel perfectionistisch zijn: alles wat je doet moet perfect in orde zijn, je werk, je kamer, je kleding, enz. En dat kan weer te maken hebben met je opvoeding, dat je bijvoorbeeld een heel perfectionistische vader of moeder had, zodat je van jongs af aan bewust of onbewust hebt meegekregen dat alles zo goed mogelijk moet zijn. Het kan zijn dat je weinig basisvertrouwen hebt meegekregen en als kind bijvoorbeeld weinig gekoesterd bent. Begrijp me goed, ik zeg dat niet om met de vinger naar je ouders of eventuele broers of zusters te wijzen, want dat mag heel beslist niet. Maar om je te helpen wat ‘door jezelf heen kijken’. Misschien komt het leven als een probleem op je af: heb je het naar je zin, op school, in je werk, in je studie, bij je vrienden/vriendinnen? En: onze westerse cultuur is heel sterk op het lichaam en de buitenkant gericht: een meisje moet slank en mooi zijn, voldoen aan die en die maten, enz.
Nu hoef je mij op al die vragen geen antwoord te geven, dat is de bedoeling niet van Refoweb. Maar je zou voor jezelf eens over die vragen kunnen nadenken. Een paar dingen, die je daarbij misschien kunnen helpen:
Minderwaardigheidsgevoelens: Heb je daar reden toe? Nee toch? Vooral als je denkt wie God is, en wie Hij voor jou is. Hij heeft ieder mens gemaakt, de een lang, de ander kort, enz. Probeer jezelf helemaal te accepteren zoals je bent. Wat mij betreft ga je elke dag voor de spiegel staan en zeg je, wat David zei (hij was klein van gestalte, z’n vader vond hem eigenlijk maar niks, je zou bijna zeggen dat hij wat achteruitgesteld was (1 Sam.16), maar hij zei tegen de Heere: Ik loof U omdat ik heel wonderlijk gemaakt ben (Psalm 139), daar is hij dankbaar voor en dankt hij de Heere voor. Faalangsten: God weet dat je een zondaar bent, je zult dat Hem ook elke keer weer belijden. Maar God is ook, door de genade van de Heere Jezus een vergevend God. Ook daarbij denk ik aan Psalm 139, de verzen 1-6 en het gebed in vers 23-24.
Perfect-zijn, volmaakt zijn: Vraagt God dat van je? Mag je niet werken naar de talenten die Hij je heeft gegeven? Je hoeft geen 10 of meer talenten te gebruiken als je er geen 10 ontving. Een mooi slank figuur, met precies de juiste maten: De reclame wil ons wijs maken dat dat een heel belangrijk iets in het leven is, maar een christen weet wel beter. Precies de juiste maten komt alleen bij Barbiepoppen voor. Jij mag zijn wie je bent, met het lichaam dat God je heeft gegeven, en je mag proberen daar blij mee te zijn, zoals David dat zegt in Psalm 139.
Nu vraag je hoe je je probleem kunt overgeven aan God, want het staat je verhouding tot God in de weg. En je zegt ook dat, als je dichter bij God komt, je direct op je zwakke plek aangevallen wordt.
Ik zeg daar drie dingen op: In de eerste plaats: heel belangrijk is het gebed. Elke dag weer. Ik hoef dat eigenlijk niet te zeggen, want dat doe je al. In de tweede plaats: stop radicaal met je eetgedrag. Ook dat hoef ik niet te zeggen, want dat heb je al zo vaak gedaan, maar je eetgedrag komt steeds weer terug. Maar je zou wel jezelf grondig kunnen aanpakken, bijvoorbeeld: in een boekje opzoeken hoeveel je mag wegen en heel beslist zorgen dat je daar niet onder komt. Niet denken: het komt op verkeerde plaatsen te zitten e.d. Zou dat trouwens zo heel erg zijn? Eventueel kun je zorgen voor wat meer beweging als je dat te weinig zou hebben. Maar verder: niet letten op je lichaam, maar je houden aan het streefgewicht en liefst nog wat hoger zien te komen. Laxeermiddelen weggooien en zorgen dat je die niet meer in huis hebt. Praat er ook met vertrouwde mensen over: je ouders als dat kan, gelovige vrienden of vriendinnen. Het is geen schande om geholpen te worden. De Heere wil dat we elkaar helpen. Wie zouden we trouwens zijn als God niet onze Helper (zelfs in heel diepe zin) was?
Het derde is: Ga naar je huisarts. Heel beslist. Het is namelijk niet alleen je verhouding tot God die door je eetgedrag verstoord wordt, maar anorexia heeft ook ernstige lichamelijke gevolgen, die je hele leven kunnen doorwerken. Daarom moet het, met Gods hulp, zo gauw mogelijk worden gestopt. En God heeft ook de medische kennis, die we niet mogen verwaarlozen, gegeven. Ik weet dat bij zo’n stoornis als jij hebt, de drempel naar de dokter soms hoog is. Maar voor jou moet dat heel beslist niet het geval zijn. Je belijdt God als een Helper. Nu, God zegt ook: Ik heb mensen gegeven die een helper kunnen zijn en zo’n helper is onder andere de dokter en de medische zorg. Je bidt elke dag tot God, zo ga je ook biddend naar de dokter en sla je de weg in die hij je wijst. Want, echt, onderschat anorexia niet.
Van harte hoop ik dat je wat met mijn antwoord kunt. En dat je over een aantal maanden een heel ander meisje (of jongen?) bent. Sterkte daarbij. En zegen!
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
