Geloof gepaard met angst

Ds. Van den Brink, ik bekeek uw video (zie onder) van “Wat als ik niet wil geloven.” Ik heb een ander probleem, ik wil wel geloven en ik geloof, maar er bekruipt mij soms zo’n angst. Mijn gedachten/gevoelens schieten zo heen en weer en ik word zelfs bang als ik bedenk dat ik nu moet sterven.

Is het dan angst voor de dood op zich zelf of echt voor de eeuwige bestemming? Ik wil God niet teleurstellen met mijn ongeloof, maar ik ervaar zoveel strijd de laatste tijd met mijn gedachten en gevoel!
 

Beste vragensteller,

J. C. Ryle noemt in zijn boekje “Hebt u zekerheid?” het volgende beeld (Ryle heeft het trouwens weer aan een puritein ontleend). Stel je een gevaarlijke, snelstromende rivier voor ogen. Over de rivier ligt een dikke boomstam. Bij deze boomstam bevinden zich twee mensen. De ene zit op de boom, kan zich goed vasthouden aan de takken, is boven het stromende water. Hij is veilig dankzij deze boom, hij voelt zich ook veilig. De tweede persoon hangt half in het water en hangt half op de stam. Hij voelt zich bang en merkt de trekkracht van het stromende water. Maar hoe meer hij die stroming voelt, hoe meer hij zich aan de boomstam vastgrijpt.

Ondanks alle verschillen hebben beide mensen één ding gemeenschappelijk. Ze zijn er allebei diep van overtuigd dat zij zonder deze boom verloren zijn. Daarom stellen zij hun vertrouwen op de boom, als hun redding. Welnu, dat is geloof. 

Geloof kan dus wel degelijk gepaard gaan met angst, zoals ook bij jou. Aanvaard die angst, constateer voor jezelf dat dit zo is en laat je er niet overweldigen; want het is angst die je des te meer ertoe brengt om de Zaligmaker Jezus aan te grijpen. Te midden van je angsten en paniek zeg je immers: “Ik wil geloven en ik geloof.”

Vervolgens mag je ernaar verlangen dat je, om zo te spreken, uit het water komt en je net zo veilig gaat voelen als de persoon die bovenop de boom zit. Dat is geen verkeerd verlangen, integendeel. De Dordtse Leerregels zeggen dat God allen die geloven en tot Hem komen, de rust der zielen belooft en het eeuwige leven (Dordtse leerregels III/IV, 8). Niet alleen het eeuwige leven, want dat zou je moeten aanvaarden dat je misschien je hele leven in onrust en vrees leeft. God belooft óók de rust in de ziel. De belofte van de Heere Jezus is: “Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en beladen zijn, en Ik zál je rust geven” (Mattheüs 11:28). Laat je niet ontmoedigen door wat je nu ervaart, ook voor jou gaat Jezus’ belofte in vervulling – en mogelijk wel eerder dan jijzelf nu denkt. Dus neem je voor om dan Psalm 116 te zingen: “Keer mijne ziel, tot uwe ruste weder. Gij zijt verlost, God heeft u welgedaan!”

Met hartelijke groet,
Ds. G. A. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G.A. van den Brink

• Geboortedatum:
  05-01-1974
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Actief

242 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven