Lang uitstel volgende trappen censuur

In 2018 heb ik een vraag gesteld aan dhr. Hoekman wat betreft de scheiding en censuur van mijn oom in de Ger. Gem. Het is inmiddels vier jaar verder en er is nooit iets afgelezen m.b.t. deze censuur. Is dit Bijbels? Er staat toch in de Dordtse Leerregels dat toepassen van de tucht één van de kenmerken van een ware kerk is. Als ik het de kerkenraad vraag, geven zij als opmerking: er moet zorgvuldig gehandeld worden. Maar we zijn inmiddels al acht jaar verder. Mijn oom gaat overigens nog steeds naar kerk.

Kan de Geest van God op deze wijze uitgeblust worden, zoals ik wel eens heb horen vertellen? Is het een reden om een andere kerk te zoeken na herhaaldelijke gesprekken met de kerkenraad? Graag wil ik erbij zeggen dat ik niets, echt niets beter ben...

Ik begrijp dat je steeds meer problemen hebt/krijgt met de handelwijze van de kerkenraad met betrekking tot de echtscheiding van je oom. Het is inmiddels acht jaar geleden dat de echtscheiding een feit werd. En nog steeds is je oom lid van de kerk, overigens wel als bezoeker van de kerkdiensten. En bovendien is er nog steeds niets afgelezen m.b.t. deze censuur. Is dit Bijbels?  

Ik heb in mijn antwoord, op je vraag van juli 2018, gewezen op het feit dat de kerkenraad zeer zorgvuldig heeft gehandeld met uitstel van de volgende trappen van censuur. Daar zal ze haar wijze redenen voor hebben gehad. Ik heb er ook op gewezen dat stille censuur lang kan duren.

Heb ik het mis dat je jezelf ergert aan deze handelwijze van de kerkenraad? Wordt dat misschien ingegeven door de gedachte dat je er zelf van uit gaat dat je oom duidelijk de schuldige is van de echtscheiding (door zijn vrouw betrapt op overspel)? Dan is het antwoord van de kerkenraad: er moet zorgvuldig gehandeld worden, eigenlijk voor jou een gepasseerd station. Toch denk ik dat de kerkenraad het niet zomaar door de vingers ziet, maar dat ze, omdat ze beide partijen heeft gehoord, op dit moment niet anders kan dan zorgvuldig en geduldig zijn. Bovendien, een kerkenraad kan en mag over tuchtzaken geen enkel woord zeggen, zelfs niet dat iemand onder stille censuur staat. Ik denk dat dit goed en ook zorgvuldig is. Het gaat over mensen zoals wij. Overigens, wanneer ik jouw gedachte onvoorwaardelijk zou steunen dat de kerkenraad nu moet doorgaan met de censuur van je oom, zou ik tegelijk onzorgvuldig en oneerlijk zijn naar jouw kerkenraad, omdat ik ze niet heb gehoord en hun beweegredenen niet ken. Hoor en wederhoor is fundamenteel bij tuchtzaken.

Kan door zo’n handelwijze de Geest van God uitgeblust worden? Wanneer een kerk(enraad) de zonde toelaat en met de mantel der liefde wil bedekken, wordt de Heilige Geest bedroefd. Wanneer een kerk(enraad) niet zorgvuldig handelt en iemand lichtelijk en onverhoord oordeelt (Heidelbergse Catechismus  vraag 112), wordt de Heilige Geest ook bedroefd. De catechismus heeft het over de zware toorn van God, die we dan op ons laden. 

Wat betreft het uitblussen van de Geest in deze kwestie, wil ik voorzichtig zijn. Wanneer we dit beperken tot een tuchtzaak waaraan we, Gode zij dank, niet zelf persoonlijk bij betrokken zijn, vind ik dat te selectief. Je geeft het zelf al aan: dat je echt niet beter bent...

De Geest uitblussen doen we, denk ik, op zoveel manieren. Ik las bij Matthew Henry dat de Heilige Geest, de Geest van de genade en van de gebeden is, die onze zwakheden te hulp komt en die ons in onze gebeden en dankzeggingen bijstaat. Blussen we de Geest niet uit door onze achteloze gebeden, dat we zo weinig verlegen zijn  om de Heilige Geest. Hoe sta jij, hoe sta ik daarin?  Vuur gaat uit wanneer het geen brandstof krijgt.

Je kunt de Geest ook uitblussen door water op het vuur te gieten. En dat doen we door toe te geven aan onze lusten en bewegingen en door aardse dingen te bedenken, vervolgt Matthew Henry. Wanneer ik dat lees, heb ik genoeg om me voor God te verootmoedigen. Klein, zondig mensje zijn voor onze heilige God. Wat blijft dan over? Vluchten tot Jezus, tot Hem, Die zondaren nodigt en met hen wil eten en drinken. Ik begrijp het nog steeds niet dat de Heere Jezus zulke zondaren wil hebben en ze nooit meer loslaat. Ik zeg het met volle overtuiging, dan zijn je oom, je tante, jij en ik niet te zondig om door Hem opgeraapt en gered te worden. Kom tot Hem! Hoe? Met al je zonden en zorgen, want bij Jezus zijn er milde handen en vriendelijke ogen. Nooit stuurt Hij hulpeloze zondaren weg (Mattheus 11:28-30). 

Is het een reden om een andere kerk te zoeken na herhaaldelijke gesprekken met de kerkenraad? Ik beperk me nu tot alle kerken uit de gereformeerde gezindte, want ik ga er vanuit dat je kerkt binnen één van deze kerken. Er kunnen geldige oorzaken zijn dat iemand van kerk verandert. Soms zijn de verhoudingen helaas zo verstoort dat er geen andere weg over blijft. Het troost me echter dat er in de Bijbel niet van kerkverbanden wordt gesproken, maar van die éne Kerk, waarvan de Heere Jezus het Hoofd is. Op dat punt hebben we er een puinhoop van gemaakt en zijn we ongeloofwaardig geworden voor de wereld. Daarom haast ik me om te zeggen, dat wanneer je van kerk verandert, je van het éne ‘ziekenhuis’ naar het andere ‘ziekenhuis’ gaat. 

Waarom zeg ik dat? Al deze kerken worden bezocht door dezelfde soort mensen, zonen en dochters van Adam. En vul het verder dan zelf maar in!

Toch laat ik het hier niet bij. Wanneer ik mijn Bijbel goed lees ging de Heere Jezus niet aan het ziekenhuis voorbij, lees Johannes 5: 1-15. Aan jouw en mijn kerk (ziekenhuis) mankeert van alles omdat wij er lid van zijn. En toch wil de Heere Jezus er binnen komen met Zijn liefde en genade.
Wanneer de Naam van de Heere Jezus wordt geproclameerd als de enige Naam onder de hemel gegeven, zullen zondezieke zondaren genezen worden. Hoor je de roep van het Evangelie?
Wilt u gezond worden? En hoor je de roep van die zondaar? Heere, ik heb geen mens! En het antwoord van Jezus:”Sta op, neem uw bed op, en wandel”. Zo is onze Heere Jezus Christus. Hij buigt Zich naar je over en vraagt jou persoonlijk: Wil je gezond worden? Wat is dan jouw antwoord? Al heb je geen mens, als je Jezus maar hebt.

Hoog omhoog, het hart naar boven,
Hierbeneden is het niet!
’t Ware leven, lieven, loven
Is maar daar men Jezus ziet.
Wat men hoor’ of zie op aard’,
Is ons kost’lijk hart niet waard;
Wil men leven, lieven, loven:
Hoog omhoog, het hart naar boven!

In dat koor meezingen is eeuwig zingen.

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

103 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven