Naar de EO-jongerendag geweest

Ik ben dit jaar naar de EO-jongerendag geweest. Ik ben zelf 16 jaar en afkomstig uit de Ger. Gem. Ik weet niet wat ik er van moest vinden. Het was erg gezellig en de muziek is heel erg uitnodigend, maar naar mijn idee was de eer van God er niet (de hele dag). Hoe kan je het best zien/bepalen wanneer God Zijn eer krijgt?

Hoe zit dat qua muziek? Qua stijl en tekst en wanneer trek je daarin de grens? En het is soms toch goed te spreken over dat we God moeten vrezen? Dat is totaal niet aan de orde geweest. Ik weet het even niet meer.

Beste vraagsteller,

Je bent dit jaar naar de EO Jongerendag geweest en je bent (achteraf) in verwarring. De sfeer was goed, het was gezellig en de muziek uitnodigend, maar als je nu terugkijkt heb je het gevoel dat er hele belangrijke elementen ontbreken. De eer van God was er niet – hoewel je er niet goed woorden aan kunt geven waaruit dat dan precies blijkt. Je kijkt onder meer naar de muziek qua stijl en tekst en je vraagt je af of er wat dat betreft grenzen zijn aan te geven. En daarbij: gedurende de hele dag ontbreekt naar jouw gevoel het element van Godsvreze. En nu weet je het even niet meer.

Lieve jonge vriend(in), we kunnen elkaar de hand geven. Toen ik 16 was ben ik ook naar de EO jongerendag geweest. Ik mocht niet van mijn moeder, maar ik ben toch gegaan. En hoewel het er toen -nu bijna een halve eeuw geleden- heel anders aan toe ging dan nu, herken ik veel van wat je schrijft: ik voelde mij er destijds goed, maar toch miste ik wat en ik kon het geen woorden geven. En ook nu nog. (Nog steeds!) Ik word er blij van. Als jonge mensen enthousiast zijn als het gaat over de Persoon en de betekenis van de Heere Jezus in hun leven. En tegelijkertijd ben ik diep bezorgd. Want gaat het echt om de Jezus, Die Zich geopenbaard heeft in de Bijbel? Jezus, Die heeft gesproken als Machthebbende over het graan wat sterft om juist in die weg vruchten van geloof en bekering voort te mogen brengen?

Over de EO Jongerendag ga ik geen nieuwe standpunten in dit antwoord geven. Als je in de zoekfunctie van Refoweb “EO Jongerendag” invoert vind je heel waardevolle antwoorden o.a. van ds. W. Pieters en ds. Vreugdenhil. Lees deze antwoorden en laat dat allemaal op je inwerken.

Laat ik er een paar dingen aan toevoegen. De EO is in het eind van de jaren zestig van de vorige eeuw opgericht juist om een Bijbelgetrouwe uitzendingen te kunnen maken, die in de andere (ook bij de zich christelijk noemende) omroepen meer en meer ging ontbreken. Er werden duidelijke standpunten ingenomen ten aanzien van de betrouwbaarheid van de Bijbel als het gaat over de Schepping in zes dagen, over het daaraan verbonden gezag van de Heilige Schrift, en over ethische kwesties als abortus en homofilie, om niet meer te noemen. Doelstelling van de oprichters was om het Evangelie via de media over de samenleving te verspreiden. Vanuit de rechterflank van de gereformeerde gezindte was er altijd een afwijzen van de EO vanwege het evangelische/remonstrantse gedachtengoed. (Onder meer daarom wilde mijn moeder destijds niet dat ik als jongere naar de EO Jongerendag ging; ze was oprecht bezorgd dat ik verleid zou worden door een eenzijdig evangelie!)

Op het punt van schepping en evolutie zijn de standpunten vanuit de EO wat losser geworden en ten aanzien van homofilie zijn m.i. ook wissels omgegaan. Op de laatste EO-jongerendag is dat ook pijnlijk zichtbaar geworden door (het uitblijven van een duidelijke reactie op) de demonstratie van de actrice/zangeres Sterre Koning. We vinden een afwijzende reactie hierop ook uit evangelische hoek.

Je moet me maar niet kwalijk nemen dat ik de jongerendag niet integraal heb nagekeken. Wel heb ik er een paar stukjes van gezien naar aanleiding van deze vraag. En, eerlijk is eerlijk, dat gaf bij mij niet het feest van herkenning en verbondenheid.

De openingstoespraak van Shelton Telesford begon met een goed element: hij benadrukte dat in het leven van ons mensen God de Eerste is die spreekt. God spreekt het leven. “Speak: Life!”, mochten de aanwezigen met hem mee scanderen. De spreker schetste het spreken van God in de Schepping. En op de zesde dag schiep God de mens en hij zag de mens en Hij zei: het is zeer goed. En, zo vervolgde hij: en ik geloof dat God zo ook naar jou en mij kijkt vandaag. Nog voor er ooit een woord over jou is uitgesproken zag Hij jou, en Hij noemde jou: zeer goed.

En het is deze boodschap, waarover ik eerlijk wil zijn: dit is een onzorgvuldig en eenzijdig evangelie. Want tussen de zeer goede schepping en het leven van jou en mij vandaag ligt de zondeval. Wij zijn van God afgevallen en wij hebben juist dat kenmerk “zeer goed”, verloren. We hebben een Middelaar nodig en onze zonden moeten verzoend worden. En daarover heb ik -uit het kleine fragment wat ik heb beluisterd, niets gehoord.

En dan de muziek. Moeten we iets zeggen over muziekstijl en tekst? Muziekstijlen en gebruiken daarbij (dansen) zijn zeer cultuurbepaald dus ik wil er voorzichtig mee zijn om daar een uitgesproken oordeel over te hebben. Wel was de muziek in de fragmenten die ik heb gehoord zodanig dat ik de gezongen teksten niet echt heb kunnen verstaan. In lijn met de kritische opmerkingen over de gebrachte boodschap ben ik op zijn minst terughoudend bij sommige van de gezongen teksten. Ik heb ik eerder een vraag over eenzijdigheid in sommige liederen, maar ook over mooie liederen in de bundel Opwekking ('Opwekkingslied “Heer ik kom tot U” ') beantwoord. Overigens zou het ook mijn keus niet zijn om zoveel van de liederen in het Engels te zingen. 

Tenslotte de algemene vraag. Hoe kan je het best zien/bepalen wanneer God Zijn eer krijgt? Deze vraag is niet zo makkelijk te beantwoorden. Objectief beoordeeld kan een bijeenkomst tot oneer van God zijn in haar aard en bedoeling, maar de aanwezigheid van een paar gelovigen kan het wezenlijke verschil maken. Je ziet dat bijvoorbeeld bij het feest van Nebukadnezar rondom het door hem opgerichte afgodsbeeld (Daniel 3). Als je dat feest bekijkt, zou je makkelijk kunnen zeggen: daar hoor je als christenjongere niet te zijn. Toch waren daar vier jonge mannen die de Heere vreesden en omdat zij op het beslissende moment de standvastigheid toonden om niet voor het beeld te knielen, werd aan het eind van het goddeloze lied, toch Gods naam verheerlijkt. Om misverstanden te voorkomen: ik wil de jongerendag niet vergelijken met dit goddeloze feest, maar met een extreem voorbeeld duidelijk maken dat het niet zo eenvoudig is om te bepalen of een gebeurtenis al dan niet tot Gods eer is.

Om een totaal ander voorbeeld te geven denk ik aan een andere indrukwekkende gebeurtenis die beschreven staat in 2 Kronieken 29. Het gaat daar om het herstel van de tempeldienst onder de regering van de godvrezende koning Hizkia. Eerst verootmoedigt het volk zich in de belijdenis van zonden, het brengen van offers en het zich buigen ter aarde voor Gods aangezicht (vs 29). Daarna zei de koning dat zij de Heere loven zouden met de woorden van David en Asaf (dat zijn de Psalmen). En als ze dat doen staat er een hele mooie zin: en zij loofden tot blijdschap toe (vers 30). Laat dat eens op je inwerken. Als je God echt looft en prijst, dan word je daar zo blij van! De Heere grootmaken, dat doet je ziel zo goed! En die grote blijdschap die brengt opnieuw tot verootmoediging, want er staat tenslotte in deze tekst: en neigden hun hoofden en bogen zich neder.
 
Dus: God loven gaat gepaard met grote blijdschap èn met een eerbiedige verootmoediging. Ik kan en wil niet beoordelen of en hoe deze verootmoediging beleefd werd op de EO jongerendag. Maar ik neem met zorg de beelden in mij op waar door bepaalde muzikanten de bezoekers in een bepaalde extase worden “opgezweept”. En nogmaals: ik besef het heel goed dat veel van de uiterlijke vormgeving van blijdschap bij het zingen cultureel bepaald zijn. Toen ik in India diverse malen christenen bezocht was het ondenkbaar dat er bij het zingen niet geklapt en gedanst werd. Ik vind het daarom oprecht moeilijk om objectieve criteria aan te geven over welke muziekstijl nu wel of niet acceptabel is. Wel kan ik -maar dat is een zeer subjectief criterium- aangeven dat muziek die meer tot eer is van de muzikant of meer het doel heeft om de toehoorder/deelnemer te plezieren dan om de eer van God te bezingen aan zijn doel voorbij schiet. Maar het is niet zo makkelijk om dat in een getalletje uit te drukken. Bovendien moeten we eerlijk zijn: muziek die de eer van God voorbij schiet komt ook in Refokerken voor! Kijk eens naar de antwoorden van Gerard Slurink op dit soort vragen, bijvoorbeeld 'Gods muziek'.

Laat ik het samenvatten met het in onze tijd niet altijd meer goed begrepen kenmerk van de rechte prediking. De rechte prediking is te vinden daar waar God op het hoogst wordt verheerlijkt en de zondaar op het diepst wordt vernederd. Blijdschap èn verootmoediging.
 
Ik wens je in je jonge leven van harte toe dat je dat meer en meer mag leren kennen: een hartelijk leedwezen (berouw en verdriet) omdat wij God door onze zonden vertoornd hebben, maar ook een hartelijke, diepe vreugde in God door Christus en een lust en liefde om naar de wil van God in alle goede werken te mogen leven (zie zondag 33 van de Heidelbergse Catechismus). 

Inmiddels snap ik de zorgen van mijn moeder beter dan dat ik dat destijds als jongere deed. Ik hoop dat jij in jouw omgeving iemand hebt die jou verder kan leren om Bijbelse keuzes te maken in de verwarrende waaier van verschillende christelijke richtingen en stromingen. Ik hoop je vraag hiermee een beetje te hebben ingekleurd.

J. P. van den Brink

Dit artikel is beantwoord door

J.P. van den Brink

• Geboortedatum:
  10-06-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Eindhoven
• Status:
  Inactief

80 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven