Onzeker en ontevreden over mezelf

Mijn vraag komt voort uit onzekerheid. Ik wil graag tevreden zijn met mezelf, met mijn lichaam, met hoe ik eruit zie. Ik wil het niet zo belangrijk vinden als ik het vind. Hoewel ik best regelmatig complimenten krijg dat ik er goed uitzie en ik ook best vaak (ongevraagd) mannelijke aandacht krijg, ben ik echt heel onzeker.

Vandaag zag iemand (iemand die alles zegt wat hij denkt) mij en daarna mijn zus waar hij tegen zei: “Ah jij bent haar zus, dat zie ik wel, jij bent wel iets knapper.” En daar kwam weer die grote onzekerheid. Ik zou het zo graag van me af laten glijden, zeggen tegen mezelf dat ik weet wie het zegt, maar dat kan ik niet. Alles wat mensen (over mij) zeggen dat ik negatief opvat, dat blijft hangen en komt op de grote negatieve stapel. God heeft ons gemaakt zoals Hij dat wil, maar ik kan daar maar niet tevreden mee zijn. Hoe kan ik dit loslaten?

Goed dat je deze vraag stelt! Je wilt tevreden zijn met jezelf, zeker omdat je beseft dat God je heeft gemaakt zoals Hij dat wilde. Maar het lukt je maar niet. De negatieve gedachten stapelen zich op en je loopt tegen die steeds hoger wordende muur aan. Ik ben benieuwd of je alleen onzekerheid ervaart bij je uiterlijk of ook op andere vlakken.

Ik weet niet of het je tot troost is, maar ik noem het toch maar: onderzoek wijst uit dat de helft van de vrouwen onzeker is en wat ik zie in de praktijk bij de vrouwen die ik ontmoet (en bij mezelf) dat iedereen wel eens onzeker is. De een 365 dagen per jaar, de ander wat minder vaak. Goed, dat helpt jou nog niet zo erg bij jouw onzekerheid. Maar wat je wel kan helpen is dit: zien waar je wel blij mee bent. Feit is dat we allemaal te maken hebben met gebrokenheid. Niemand van ons is perfect. We hebben allemaal onze dingetjes. Zelfs degenen die voldoen aan de schoonheidsidealen van deze tijd weten iets te noemen waar ze niet blij mee zijn. En ik denk dat het mag: benoem voor je zelf waar je niet blij mee bent. Zie het letterlijk onder ogen. Heb jij dun haar, ben je slank op het magere af of juist voller dan gemiddeld, is jouw neus wat minder recht of je mond minder mooi? Kijk maar ’s even kritisch naar jezelf en vul jij jouw ‘dingetje’ maar in. Zie het onder ogen, zonder dat je het mooier maakt dan het is. 

Goed, zover was je waarschijnlijk al dat je die kritiekpunten makkelijk weet te noemen. Nu dus nog accepteren dat je die ‘gewoon’ hebt. Jouw zus heeft weer andere dingen. Die heeft daar weer mee te dealen.

De volgende stap kan wat ingewikkelder zijn: kijk in de spiegel en benoem (hardop) wat je wel leuk vindt aan je zelf. Zijn dat je ogen, je taille, je handen? En als je toch bezig bent: probeer eens aan de mensen die jou goed kennen en je lief zijn te vragen wat zij mooi vinden aan jou.

Toen ik je vraag las, dacht ik aan de vele soorten bloemen die er zijn. De ene persoon heeft een voorkeur voor rozen, de ander vindt gerbera’s prachtig, de ander weer een ander soort. Smaken verschillen en ik vind het zo mooi dat de Heere God zoveel diversiteit in Zijn schepping heeft gelegd. In bloemen, maar zeker ook in mensen. Jij bent een van de 7,7 miljard mensen die op dit moment op aarde leven. Er is niemand zoals jou en zo iemand is er ook nog nooit geweest.

Tevreden zijn met jezelf houdt niet in dat je jezelf zo geweldig vindt. In tevreden zijn zit het woord ‘vrede’. Vrede staat synoniem aan rust. Acceptatie van jezelf brengt je rust en zorgt ervoor dat je vrede hebt met hoe je gemaakt bent. 

Hoe je ook denkt over jezelf en wat een ander ook van je zegt: Degene Die jou gevormd heeft, heeft jou geweven tot een kunstwerk. Je bent kostbaar in Zijn oog. 

Lieve groet,
Carolien Luitjes

Dit artikel is beantwoord door

A. C. (Carolien) Luitjes

• Geboortedatum:
  10-08-1978
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Woudenberg
• Status:
  Actief

9 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven