Broertje niet kunnen verdragen

Onze oudste zoon van elf jaar is een lieve, erg gevoelige jongen. Echter, van zijn broer die twee jaar jonger is, kan hij niets verdragen. Hij verandert dan in een gemene jongen die lelijke opmerkingen maakt. “Ik zou jou in elkaar willen slaan”, e.d. Het gekke is dat zijn jongere broer juist erg lief voor hem is. Hij mag zijn spullen/speelgoed gebruiken, mag mee spelen met zijn vriendjes en cijfert zich soms weg voor hem. “Ga jij maar eerst, ik wacht wel even.” Andersom is dat absoluut niet zo.

Wij als ouders weten niet wat de oorzaak is. Als we het gesprek met hem aangaan kan hij er eigenlijk ook geen woorden aan geven. Hij vindt zijn jongere broer “gewoon irritant” en wil niet dat die zich met zijn leven bemoeit. Soms denken we dat het met jaloezie te maken heeft. Z’n jongere broer ligt goed in de groep en heeft veel vriendjes, ook jongens van zijn leeftijd trekken naar hem toe. Zijn broer heeft dat veel minder.

Wij als ouders worden door hem verweten zijn jongere broer als lieveling te hebben. Dit is absoluut niet zo, maar het doet wel pijn om dit te horen. Ook heb ik het gevoel me te moeten verdediging tegenover hem. Dit voelt niet fijn. We zorgen er bewust voor dat hij voldoende aandacht krijgt. Bijvoorbeeld door uitstapjes met hem alleen te maken, door ‘s avonds nog even alleen met ons op de bank te zitten. Dit alles lijkt hij niet op te merken. Heeft u tips voor ons om met deze situatie om te gaan?

U geeft als vader of moeder heel helder aan wat het probleem is. U vraagt zich af of er mogelijk wat jaloezie kan spelen. Laat ik maar beginnen te zeggen, dat waar twee mensen zijn er altijd sprake is van een vorm van rivaliteit en dat kan soms vormen aannemen van jaloezie. Helaas is dat een heel herkenbaar probleem. Uw oudste merkt echt wel dat de jongste veel vriendjes heeft en ‘meer gezien wordt’. U ervaart de gebrokenheid aan den lijve.

Ik zal eerst nog wat uitleggen. Wanneer er in een gezin een kindje bijkomt, moet er een nieuw evenwicht gevonden worden. Alles verandert met de komst van een kindje. Uw oudste zoon was twee jaar toen de jongste geboren is en dat is een leeftijd waarop niet alles zo goed wordt begrepen. Hij heeft het mogelijk als een hele inbreuk ervaren dat zijn broertje geboren is. Meestal gaat alle aandacht naar de baby en wordt de oudste min of meer vergeten. Dat effect kan zich later vertalen in het niet verdragen van zijn broertje. Juist zijn gevoeligheid zou daarin kunnen meespelen.

Maar u zit er dagelijks (?) met deze situatie. U heeft al heel wat geprobeerd om dit probleem op te lossen. Het is u echter nog niet gelukt en soms doet het u echt pijn en dat is begrijpelijk.  U gaat in gesprek en ik zou zeggen: blijf in gesprek. Blijf ernaar vragen hoe het komt, dat hij zo reageert. Daar weet hij niet zo goed raad mee.

Houd verder uw lijn vast: beide zonen mogen er zijn. U hebt ze even lief. Als het kan, zorgt u voor gezelligheid. Als dingen niet goed gaan, zegt u er iets van. Het is niet goed lelijk tegen elkaar te doen en als dat we gebeurt, keurt u dat af. Praat erover en leg het elke weer uit.

Even een vraag tussen door: hoe gaat het op school? Vertoont uw oudste daar hetzelfde gedrag? En als hij bij anderen komt en met andere kinderen omgaat? Het kan een probleem zijn dat alleen thuis voorkomt. Dat is dan niet fijn, maar het is wel beperkt tot de thuissituatie. Geef uzelf de tijd om dit probleem te verminderen. Bewust gebruik ik niet het woord ‘oplossen’. Als ouder mag je streven naar het feit dat het hanteerbaar is. Blijven praten dus en bij ouder worden, kunt u ook eens vragen: “Jij vindt dat en dat irritant. Wat kun jij doen om het probleem te verminderen? Wat zou jij willen? Weet je een oplossing?” Dan mag u luisteren naar wat hij denk dat de oplossing zou zijn. 

U houdt echter het stuur in handen. Het verkeerde afkeuren en letten op momenten dat het beter gaat en die dan benoemen. Kleine stapjes vooruit is ook vooruitgang. 

Vergeet u ook niet te bidden: mét en voor uw oudste zoon, mét en voor uw andere kinderen. Luister naar wat de Heere van ons vraagt. Vraag ook om wijsheid. Dat hebben alle ouders nodig en ook alle kinderen. Dat geloven en belijden we toch? Wil ons, arme zondaren, om Jezus’ wil, genadig zijn.

Ten slotte: de situatie kan ook helemaal vastlopen en de weg heel anders gaan dan we willen. Zoek dan professionele hulp. Bij gedragsverandering heb je soms even externe hulp nodig.  En dan als laatste nog een feit: er zijn broers die in hun jeugd heel wat afkibbelden, maar in hun volwassenheid bij wijze van spreken als tweelingen leven! 

N. J. Teerds

Dit artikel is beantwoord door

N.J. Teerds

• Geboortedatum:
  24-09-1944
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik Ido Ambacht
• Status:
  Actief

49 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven