Vraag
Aan iemand uit de Gereformeerde Gemeenten. Met veel plezier werk ik als leerkracht op een reformatorische basisschool. Het heeft de liefde van mijn hart en ik geniet iedere dag enorm. Toch houdt een vraag me bezig. Ik heb deze vraag al aan verschillende mensen gesteld, maar ik krijg er geen reactie op. Ik weet dat ik uiteindelijk zelf hierin de keuze zal moeten maken, maar graag zou ik wat onderwijs en input ontvangen.
Een poosje terug mocht ik trouwen. Hier ben ik erg dankbaar voor. En als we op Gods tijd de kinderzegen mogen ontvangen, dan zouden we daar ook erg dankbaar mee zijn. Maar dit onderwerp roept ook de volgende vraag bij me op. Ik geloof zeker dat de eerste taak van de vrouw in het gezin ligt, thuis dus. Dus in dit geval dat ik zou stoppen met werken zodra we ons eerste kindje mogen ontvangen. Maar tegelijkertijd ben ik ook een voorstander van reformatorisch onderwijs en zou ik zo graag zien dat onze kinderen (als ze er komen mogen) reformatorisch onderwijs kunnen volgen en sowieso dat dit blijft bestaan. Echter, dit onderwijs draait voornamelijk op moeders. Wat dus zou betekenen dat als de taak in het gezin ligt voor iedere vrouw, het reformatorisch onderwijs zou ophouden te bestaan.
Voor mezelf worstel ik dus met de vraag: moet ik verantwoordelijkheid nemen voor het voortbestaan van het reformatorisch onderwijs door zelf ook (gedeeltelijk) te blijven werken, of blijft hoe dan ook mijn eerste taak volledig in het gezin?
Antwoord
Beste vragensteller,
Dankjewel voor je heldere vraag waarvoor geldt dat het beantwoorden daarvan nog niet zo eenvoudig is.
Allereerst is het aan jullie zelf als primaire opvoeders om hierin een afweging te maken. Verschillende mensen maken verschillende afwegingen; zelfs op grond van Bijbelse uitgangspunten. Derhalve kan ik niet veel meer doen dan mijn eigen standpunt verwoorden. De zorg voor een kind is de gezamenlijke en primaire verantwoordelijkheid van beide ouders. Als beiden een (deeltijd)baan hebben, betekent dit dat er keuzes moeten worden gemaakt, zodat het kind alle aandacht en zorg krijgt die het verdient.
Het structureel uitbesteden van kinderen aan grootouders, oppasmoeders en/of kinderopvang is een lijn die mijns inziens principieel onwenselijk is, omdat ouders de primaire opvoeders zijn en zij samen met hun kind(eren) een gezin (levensgemeenschap) vormen. Daarom moeten vader en moeder samen nadenken over de vraag hoe ze invulling geven aan hun gezamenlijke verantwoordelijkheid als primaire opvoeders. Naar mijn mening is het ook een optie om allebei een deeltijdbaan te hebben, zodat zowel vader als moeder betrokken blijven in het arbeidsproces en de zorg voor het kind niet uitbesteed hoeft te worden.
In de discussie over werkende moeders wordt vaak voorbijgegaan aan het feit dat het verschijnsel (deels) werkende moeders in de Nederlandse geschiedenis eerder regel dan uitzondering was. Behoudens een korte periode in onze recente geschiedenis met economische groei een bloei waren moeders vrijwel nooit voor de volle honderd procent thuis.
Momenteel is het vrijwel onmogelijk om op basis van een hoofdkostwinnerschap te trouwen, onderdak te vinden en één of meerdere kind(eren) te onderhouden. De werk- en zorgtaken moeten dus eigenlijk in vrijwel alle gevallen worden verdeeld tussen vader en moeder.
Ook in de Schrift vinden we diverse voorbeelden van werkende moeders. De bekendste is wel die van Salomo’s voortreffelijke huisvrouw, die naar onze maatschappelijke inzichten ook zelfstandig ondernemer cq manager was.
Ik weet niet hoe jullie financiële situatie is, maar in mijn ideaalplaatje hebben beide ouders een zorgtaak en is het aan hen hoe ze deze concreet invullen. In het ideale geval lossen ze dit vraagstuk samen op, zonder gebruik te maken van derden, zodat ze zelf hun verantwoordelijkheid nemen.
Zoals nadrukkelijk gesteld is dit mijn mening en kunnen jullie samen op goede gronden ook tot een andere uitkomst komen.
Het feit dat het reformatorisch onderwijs vacatures kent, brengt principieel geen verandering in de te maken afweging. Er zijn wel meer sectoren waarin een nijpend tekort is. De kern is en blijft hoe jullie als vader en moeder zelf invulling geven aan jullie ouderschap en daarom wens ik jullie veel wijsheid toe voor het te nemen besluit.
Met vriendelijke groet,
Gertjan Jansen
Dit artikel is beantwoord door
G.J. Jansen
- Geboortedatum:25-05-1972
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Rijssen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
docent Engels en docentencoach
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zelf heb ik er ook wel mee gelopen wat je moet doen als moeder.
Nu wij een kindje hebben ligt het nog weer anders, en voel je nog meer de verantwoordelijkheid voor je eigen kind.
Bij ons hebben opa en oma aangeboden om op te passen 1 dag in de week. Ik zie dat zij er ook erg van genieten, en er naar uit kijken. Dan maakt het de keus weer minder moeilijk om ze een dagje weg te brengen.
Soms kan het ook zijn dat je er mensen in je omgeving mee helpt, zij kunnen misschien slecht ander werk vinden, en vinden het leuk om op te passen, terwijl ze op school waarschijnlijk heel blij zijn als je een dag/dagdelen wilt blijven werken.
Als je (schoon)ouders of familie niet in de buurt wonen is het waarschijnlijk zoeken naar een 'goede' oppas. Maar ik denk zeker dat het de moeite waard is.
zolang u zelf geen kinderen hebt kunt u blijven werken.
elke 'getrouwde' vrouw neem wel de plaats in van een man.
als iedere vrouwelijke leerkracht opstapt,hebben daar de thuiszittende mannen weer werk .
en kan een moeder thuis zijn voor haar kinderen en houd ze tijd over,is er altyd wel ergens iets waar je hand en spandiensten kan doen voor n ander die het nodig heeft.bv groot gezin. of boodschap voor n oudere.
zonder verdienste.
als u tyd over heeft.
dan niet denken,,wat wil ik,wat vind ik leuk.maar wat is nodig,wat is n vrouwen taak.
dat is heel vaak zelfverlochening.
fijn te horen dat er geen mannelijke leerkrachten thuis zitten
hoe moeilijk vaak,maar voor een huisvrouw/moeder is heel vaak zelfverlochening nodig,als ze andere dingen graag zou doen,en thuis haar taak heeft......
zodat de kind[eren niet door andere opgepast,of opgevoed hoeven te worden......
kheb het niet over het financiele,we leven in een vreselijk dure tyd,en als de vrouw MOET blijven werken,om huis en dergelijke te helpen verlichten,dat bedoel ik nu niet.,dan MOET zo,n kindje aan derde worden overgelaten.
of heeft de man geen werk, dan gaat de vrouw in zijn plaats aan de slag buitenshuis...maar .dit in nu niet aan de orde,ist armoede dan doe je ook samen de schouders eronder zetten.
wees er voor je kinderen,zolang het kan.
tyd over?/..... doe dan niks waar t kind te kort komt en geef je kind nooit aan derde,omdat je graag je zin doet.....neem je taak en verantwoording
rembrand,tis voor mij vreselijk te zien dat een vrouwr een derde vraagt wat ze evt kan/moet doen.
ik zeg,je bent moeder of niet.
maar...u hoeft het niet met mij eens te zijn hoor
tdoet mij altyd zeer,als k merk dat kinders aan derde worden overgelaten...
Pas op het moment dat er een kind is, weet je hoeveel zorg het nodig heeft. Stel dat er iets met jezelf of het kind aan de hand is en je hebt er 150% aandacht voor nodig, dan zal werken ook niet gaan. Dat geldt voor elke moeder/ouder met welke baan dan ook. Maar daar gaat deze vraag niet over.
Of je verantwoordelijk bent voor het reformatorisch onderwijs? Dat denk ik dus niet, dat lijkt me een te grote eer voor jezelf, zonder jou talent tekort te willen doen hoor.
Stel dat het goed gaat met jezelf en je kind en je kan je kind een paar dagen een fijn onderkomen geven (bij een reformatorische gastouder? :)), dan vind ik dat persoonlijk geen bezwaar. Je zou ook voor een langere verlofperiode kunnen kiezen en na bijvoorbeeld 1, 2 of 3 jaar weer kunnen gaan werken.
wat zou je het liefste willen? volg je hart!
en ja een paar dagen werken in het onderwijs en ook genieten van jouw kind kan prima samengaan!
kijk of jouw man eventueel ook partime kan gaan werken dan verdelen jullie de taken zowel buitenshuis als ook binnenshuis - ik kan het jullie aanraden, wij hebben dit 45 jaar geleden al gedaan tot ieders tevredenheid -ook van onze kinderen!
Het was mijn wens om door te werken met een gezin, al was het dan een klein baantje. Ik had nooit gedacht te stoppen. Toch leidde de Heere het anders. Ik ben een aantal jaren gestopt met werken. Dat gaf mij en het gezin veel rust. Het was goed om een tijd los te zijn van m’n werk. In geval van nood heb ik af en toe een dagje ingevallen. Nu de jongste ook op school zit, heb ik weer ruimte om wat te werken. Daar geniet nu extra van. Ik ben met hele nieuwe, frisse moed gestart. Ik kijk dankbaar terug op een gezegende thuis-periode.
Ik dacht het zelf te regelen… maar ik leerde om ook juist deze praktische vragen met de Heere te overleggen. Dat is het beste advies, dat ik je kan geven. Leg je vraag, als het zover is, voor aan de Heere en laat je door Hem leiden, Hij weet wat goed voor je/jullie is.
Het geeft ons als gezin veel rust nu ik als moeder volledig thuis kan zijn voor de kinderen.
Vraag je ook af: wat is Gods wil? Gods Woord bevat veel wijsheid over het moederschap.
Boekentip:
- 100 bemoedigingen voor moeders
- 101 bemoedigingen voor moeders
- Vrouw vandaag
(geschreven door Marieke den Butter en Wilma Samyn)
Veel wijsheid en Gods Zegen!
- Zelf denk ik dat ons zwangerschapsverlof echt heel erg kort is. Veel vrouwen moeten toch al weer beginnen zo'n drie tot vier maanden na de bevalling. Daar moeten de meesten niet aan denken. En is vaak veel te vroeg, voor veel moeders loopt dan bijvoorbeeld de borstvoeding net een aantal weken goed en om dan te starten met werken valt niet mee.
In veel andere landen is er een veel langer verlof mogelijk. Dat maakt ook uit.
- Wat ik wel mooi vind in het antwoord is dat er ook wordt gewezen op de verantwoordelijkheid voor beiden. Is het bijvoorbeeld mogelijk dat ook je man part time gaat werken? Als je man 4 dagen werkt en jij 2 en je hebt 1 dag oppas nodig is dat al weer heel anders dan je kind 3 dagen naar de oppas te moeten brengen.
-Het is toch niet de verantwoordelijkheid voor alleen de moeder om thuis te blijven voor de kinderen?
- Want dat merk ik nog steeds wel een beetje in onze gezindte. Het kost winnaarsbeginsel wordt dan bijna als iets bijbels gezien. Maar in de Bijbel komt het kostwinnaarbeginsel niet voor. Dat was een heel andere cultuur: het was ook een zgn "extented family" een kerngezin zoals wij dat kennen bestond toen niet.
-En er is nog iets: ons belastingstelsel zit zo vreselijk beroerd in elkaar dat je als eenverdiener veel meer belasting moet betalen.
Als je als eenverdiener 40.000 euro verdiend ben je ongeveer12000 euro kwijt aan belastingen, maar als je beiden 20.000 euro verdient, dus ook 40.000 euro betaal je duizenden euro's minder!!!
Soms moeten moeders ook om die reden werken. Ik vraag mij altijd af hoe die families dat dan doen waarvan de moeder thuis is.
En aan de vragenstelster, heb je duidelijk wat het voor financiële consequenties heeft als jij stopt met werken?
Voordat er nu mensen beginnen die over het materialisme beginnen: Er zijn echt gezinnen, zeker nu met die hoge hypotheken die én met z'n tweeën inkomen moeten verwerven én echt nog steeds goed moeten uitkijken met hun uitgaven. En daar mag je best over nadenken. Er zijn trouwens heel veel landen waar vrouwen wel mee moeten werken. Dus niet te snel zeggen dat iets niet Bijbels is. Je hebt verantwoordelijkheid voor je gezin ook in het onderhouden daarvan.
Als je geen ouders hebt die je kunnen helpen met een huis kopen (huren is ook niet meer te doen, zeker niet in de Randstad) of als je geen erfenis of zo hebt gehad en je hebt ook nog een studie schuld dan zul je moeten blijven werken, daar helpt geen "lieve moedertje aan"
Het hangt dus heel erg van je situatie af wat je kunt doen. Of je nu zo kunt zeggen dat jij in je eentje verantwoordelijk bent voor het reformatorisch onderwijs? dat denk ik niet.
Maar het is wel een feit dat in het onderwijs en in de zorg veel vrouwen werken, juist ook uit reformatorisch gezindte. En wij hebben toch ook een verantwoordelijkheid naar de maatschappij.
Ik zou niet te snel zeggen dat je als moeder thuis hoort en dat het slecht is dat je werkt.
Ik heb een jaartje niet gewerkt na de geboorte van ons jongste kind en toen weer langzaam begonnen in de zorg, één dag per week ongeveer. En dat langzaam uitgebreid.
Een en ander hangt ook af van je kinderen, van hun en jullie gezondheid.
Sterkte met de afweging.
Vergelijkbare situatie; ik werk in het ziekenhuis. Als daar ineens alle moeders zouden stoppen met werken....
Ik denk dat als het om wat voor reden dan ook niet lukt of wil om als moeder te werken dat dat helemaal prima is.
Maar als je de mogelijkheid hebt, heb je misschien wel een verantwoordelijkheid om mee te werken met dingen die je zelf belangrijk vindt
