Trouwen met ongelovige vriend

Ik heb een ongelovige vriend, nu bijna 5 jaar. Ik heb God een zegen en Zijn wil gevraagd over het contact met mijn vriend en ik bid iedere dag voor hem dat hij tot bekering mag komen. Zijn visie is: hij gelooft in God, maar niet dat God een Zoon, de Heere Jezus Christus, heeft. Hij gelooft dat God geen Zoon nodig heeft. Ik heb hem veel over het christelijk geloof verteld.

Hij is wel wat veranderd. Hij (Nederlandse man) was eerst moslim, maar nu niet meer, zegt hij. Hij gelooft in God en in Jezus als Profeet, zoals alle andere profeten zijn. Hij stelt zich wel open door met mij mee te zijn gegaan naar een kerkdienst en vindt het goed dat ik uit de Bijbel voorlees. Hij luistert naar eindtijdtheorieën via een moslimprediker over Gog en Magog. Maar hij stelde zich ook open om naar een christelijke preek hierover te gaan luisteren. Daar was hij het niet helemaal mee eens. Ik zei dat je dat moet toetsen aan de hand van het Woord van God. Hij denkt ook na over de schepping.

Ik weet vanuit mijn christelijk geloof en Gods Woord dat je geen ongelijk span mag vormen met een ongelovige. Omdat ik ook wil trouwen en op een leeftijdsgrens zit voor het krijgen van kinderen, heb ik het gevoel dat ik vast zit, omdat trouwen ook niet kan met een ongelovige, terwijl wij het goed, en leuk hebben samen. Maar ik zou nog wel graag kinderen willen; ik ben halverwege de 40 jaar.

Ik bid de God om uitkomst en wat Zijn wil is. Het is zo’n geestelijke strijd. Ik hoop dat hij tot geloof mag komen, maar ik weet niet hoe ik het moet brengen aan mijn vriend wat betreft trouwen in een kerk, samen als twee christenen. Ik kan hem niet dwingen om tot bekering te komen. Hij moet het voor zichzelf doen uiteraard en niet voor mij. Dat begrijp ik goed. Ik weet nu niet hoe het verder moet. Kunt u mij adviseren?

Dat is een pittige vraag. En eigenlijk schrijf je zelf het antwoord al. Je vraagt God om een zegen en wat Zijn  wil is... en je wilt zo graag je eigen wil doen. De Heere leert ons om geen huwelijk aan te gaan met een ongelovige, 2 Korinthe 6 :14-16. Jacobus waarschuwt ons met ernst., wat je zelf ook al aangeeft.

Het is goed dat je om bekering van je vriend bidt. Maar je ervaart en weet dat jullie geestelijk mijlenver uit elkaar liggen. Hij gelooft in God, maar niet in Jezus. En daarin ligt de zaligheid. Daar ligt het grote probleem. Buiten Jezus hebben we niets. En dit is de werkelijkheid van je vriend waarin hij is opgevoed en waaraan hij vasthoudt.

Je zegt: “Hij stelt zich er wel open voor door met mij mee te gaan naar de kerk en vindt het goed dat ik Bijbel lees.” Doet hij dat enkel voor jou en niet om de Heere te leren kennen? En er is nog iets heel anders: gaat dat ook nog zo goed als jij zijn vrouw zou zijn? Let toch op wat er gebeurt. Licht en duisternis kunnen niet samen gaan. Het is een heel dringende vraag: hoe zal het gaan als jullie werkelijk zouden trouwen?
 
Je hebt je ongetwijfeld ook in zijn religie, achtergrond en cultuur verdiept. Zo totaal anders dan wat jij geleerd hebt en echt, dat gaat wringen, botsen... Het gaat echt voor of tegen in deze situatie! Trouwen met een ongelovige partner is ongehoorzaamheid tegenover God, dat zie je na verloop van tijd vaak uitgewerkt in de praktijk. Het is niet altijd zo, maar vaak leidt het tot grote problemen in het huwelijk.
 
We kunnen geen compromissen sluiten met zaken die de Heere verbiedt. De Apostel Jacobus zegt: “... weet u niet dat de vriendschap van de wereld vijandschap tegen God is? Wie dan een vriend van de wereld wil zijn,  wordt als een vijand van God aangemerkt.” (Jac. 4:4).

Dan is er nog je kinderwens. Wat kan dat je terneer drukken. Inderdaad, de tijd dringt omdat je al halverwege de 40 jaar bent. Maar lieve zuster, heb je de consequentie onder ogen gezien wat het inhoudt als je wens alsnog in vervulling zou gaan? Je moet plannen om te trouwen, negen maanden zwanger... Je bent dan bijna of helemaal 46 jaar als je kindje geboren zou worden. Dat houdt in dat je 66 jaar bent als je kind 20 is.

En heb je er serieus over na gedacht of je werkelijk deze man, met alle vragen die er nu zijn, als vader voor je kinderen zou willen hebben? Allemaal dingen die je biddend moet overdenken en met de Heere bespreken. Nu lijk het heel leuk en goed samen... maar is dat een goede basis voor een huwelijk? 

Hebben jullie het punt huwelijk al eens uitvoerig besproken? Weet je of hij met jou zou willen trouwen?  En zijn familie, hoe staan zij tegenover christenen en tegenover een huwelijk zoals jij voor je ziet?

Je bidt God om uitkomst. Maar God verwacht van jou zelf een keuze. Jij bent zelf verantwoordelijk voor de stappen die je zet. Ik ben bang dat de uitkomst moet zijn: een absolute overgave aan Christus van je vriend en anders een einde maken aan de gedachte van trouwen en gewoon de vriendschap  aanhouden of afbreken. Ik weet dat het hard is wat ik nu zeg, maar zoals het er nu voor staat kun je niet denken over trouwen.

Ik wens je Gods hulp en wijsheid toe om tot een goed besluit te komen. Daar kan bij inbegrepen zijn dat je zonder kinderen door het leven moet gaan. Dat moeten heel veel mensen, helaas. En het kan, dat zien we rondom ons heen. Je leven hoeft zonder kinderen echt niet zinloos te zijn. Het is evengoed zinvol.

Hartelijke groeten
Nellie van Dooijeweert-van der Slikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

109 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven