Op weg naar een christelijk huwelijk

Beste ds. Schalkoort, bedankt voor het beantwoorden van mijn vraag 'Wanneer is trouwpartner gelovig genoeg?'. Ik heb uw antwoord even laten bezinken en wat tijd gegeven. Mijn situatie is echter wat complexer, vandaar dat ik een vervolgvraag aan u stel.

Mijn vriendin en ik zijn acht jaar bij elkaar, waarvan vijf jaar samenwonend. Mijn vriendin is niet gelovig opgevoed en we zijn bij elkaar gekomen/samen gaan wonen in een tijd dat ik niks meer met het geloof deed. God is genadig en heeft mij enkele jaren geleden getrokken tot Hem. Dit is een bewogen tijd geweest, voor ons allebei. We zijn even uit elkaar geweest en uit elkaar gaan wonen maar dit werkte juist averechts. Aangezien we als man en vrouw geleefd hebben voel(de) ik de noodzaak om er alles aan te doen om te kijken of het tot een (christelijk) huwelijk kan komen. We hadden weinig gepraat en zo ook over het geloof.

Met dit aandachtspunt is het nu ruim twee jaar geleden dat we (na de korte break) hebben besloten het een nieuwe kans te geven. We hebben een Alphacursus gedaan, zijn naar diverse kerken geweest (nog geen aansluiting/lid vanwege corona) en lezen en bidden regelmatig. We hebben echt de tijd genomen om hier samen en alleen mee bezig te zijn. Het is natuurlijk een persoonlijk proces en God gaat met ieder een eigen weg. Ik heb haar hierin zoveel mogelijk geholpen, maar ook juist vrij gelaten/niks opgedrongen. Mijn vriendin gelooft ook in God en dat Jezus voor onze zonden betaald heeft. Ik prijs haar echt voor haar inzet en moeite die ze doet op dit punt (ze heeft tot nu toe zelf de Bijbel voor een groot deel gelezen). Ze zou ook wel bij een kerk willen aansluiten, alleen belijdenis doen hoeft ze nog niet (kan ik ook wel begrijpen).

Concreet: we zitten op een punt dat er keuzes gemaakt moeten worden (trouwen, kinderen, etc.). Echter, we zien bepaalde dingen soms heel anders. Bijvoorbeeld het aantal keren naar de kerk gaan, het al dan niet  gemeenschap hebben met elkaar voor het huwelijk. Uit respect voor mijn visie doen we dit niet. Zij ziet dit als liefde wat God bij een langdurige relatie niet verbiedt; de regel is meer ter bescherming voor jezelf. Verder de omgang met vloeken op tv, muziek, etc.

Ik voel me verre van de positie om te oordelen (ik heb ook gevoelens en menselijke verlangens) en worstel echt met dit dilemma. Wie ben ik om te gaan lopen wijzen en verkondigen dat mijn visie altijd de juiste is. Ik probeer Gods wil te zoeken aan de hand van Zijn Woord en besef daarin ook mijn verantwoordelijkheid. Ik ben bang haar met ‘regels’ van God en Zijn liefde af te houden. We zoeken hard naar een kerk waar we beide aansluiting vinden en leggen dat ook in gebed neer bij God.

Heeft u misschien een advies met betrekking tot het hierboven beschreven dilemma en trouwen?

Naar aanleiding van je tweede vraag wil ik proberen een aantal dingen op een rijtje te zetten. Je hebt een behoorlijk aantal jaren samen gewoond met je vriendin en geleefd als man en vrouw.  Je bent daardoor wel verplicht om een wettig huwelijk aan te gaan met haar. Je kunt je vriendin nu niet meer in de steek laten omdat je intussen tot geloof bent gekomen door Gods genade.

Fijn om te horen dat je vriendin, die dus niet kerkelijk is opgevoed, toch met je mee gaat in het zoeken naar een leven conform de Bijbel. Dat je haar niet direct wil confronteren met ‘regels’, begrijp ik. Toch zul je als man in het huwelijk duidelijk leiding hebben te geven en te laten zien wat het christelijk geloof inhoudt. Laat je niet misleiden door de gedachte “wie ben ik om te gaan lopen wijzen en verkondigen dat mijn visie altijd de juiste is.” Wie zo denkt zit de deur open voor “het doet er niet toe hoe je leeft, want ik weet het ook niet”. Een christen weet wat hij gelooft en waar hij voor staat. Het christelijke geloof wordt gevoed door de liefde tot de Heere en elkaar en dat houdt in dat we ook willen leven naar Zijn geboden. Het zal voor je vriendin niet meevallen om haar oude leven los te laten, maar wie de Heere werkelijk lief heeft is daartoe bereid. Ze zal moeten inzien dat de voortzetting van haar leven als ongelovige niet kan. Maar ik begrijp dat ze dat ook inziet.

Verder is uitermate belangrijk dat jullie samen aansluiting zoeken bij een kerkelijke gemeente waar een Bijbelgetrouwe prediking gebracht wordt en waar er een predikant is die jullie verder kan  begeleiden. Een eerlijk gesprek met de dominee is van belang, waarin je je levensgang vertelt zoals je in je vraagstelling ook al summier doet. De vraag ook of de kerkenraad bereid is jullie huwelijk in te zegenen, zal ook beantwoord moeten worden. Wacht met deze zaken niet te lang, want jullie hebben duidelijk hulp nodig om verder te kunnen op weg naar een christelijk huwelijk.

Ds. A. J. Schalkoort

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.J. Schalkoort

• Geboortedatum:
  05-10-1948
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Lunteren
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven