Magische bijbelverhalen

Iedere week vertel ik aan de kleuters van mijn klas een bijbelverhaal. Hoewel het een christelijke school is komen de meeste kleuters niet uit christelijke gezinnen, vaak zijn er maar twee á drie kinderen in de klas die opgegroeid zijn met de bijbelverhalen. Ik vind het erg mooi en belangrijk om de kleuters vertrouwd te maken met God en de Bijbel. Vaak is school de enige manier waardoor zij iets over God horen.

Omdat kleuters vaak horen over magische dingen in sprookjes en op tv zien, ze de Bijbel ook als iets magisch. De engel wordt vaak een fee genoemd en als ik vraag waar het bijbelverhaal van vorige week over ging, dan zeggen ze bijvoorbeeld dat Jezus water in wijn tovert, of dat God toverkrachten aan Jezus gaf om iemand beter te maken. Ik vind het lastig om hier mee om te gaan. Misschien heeft u wat tips? Hoe vertel je bijbelverhalen op zo’n manier dat kinderen een goed Godsbeeld krijgen en leren dat God en Jezus iets anders zijn dan de sprookjes en tekenfilms op tv?

Beste vriendin,

Wat een mooie taak heb je. Fijn dat je dit werk wil en mag doen. Mijn inschatting is dat velen met ‘enige jaloersheid’ lezen welke mogelijkheden je hebt om het evangelie te delen met kinderen die dat niet zo gewend zijn. 

Tegelijk; wat een moeilijk werk heb je. Want ja, hoe maak je het verschil duidelijk tussen een sprookje en de bijbelse geschiedenissen? Dat is je vraag. Mijn advies is eigenlijk heel simpel: maak je daar niet zo druk om. 

Om een aantal redenen lijkt me dit voor jou de juiste houding:

1. Jouw taak is; zaaien. Dat doe je. Jouw taak is niet; het wieden van eventueel onkruid, nee, enkel zaaien. Los van het feit of de kinderen het nu al kunnen bevatten en of de school en de ouders het je zullen toestaan, is het gewoonweg niet je opdracht om kinderen bij te sturen in dingen die ze niet tijdens jouw lessen hebben opgepikt.

2. Je opdracht is ook niet; zorgen dat zaad dat je strooit opkomt. Dat is aan de grote Zaaier. Hij zorgt voor groei en vrucht. Dat doet Hij wereldwijd, onder kinderen en onder volwassenen. Trouwens, eigenlijk heeft elk mens te maken met goed en slecht zaad in zijn of haar leven. Elke kerkganger wordt beïnvloed door allerlei meningen die soms tegen het Woord van God ingaan. Hoe beseft iemand nu wat het goede zaad is en wat niet? We laten dat aan de Heere over. Onlangs hoorde ik van een oudere die op zijn sterfbed een lied citeerde dat hij tientallen jaren geleden geleerd had op de zondagsschool: “Jezus, neemt de zondaars aan.” Jarenlang wilde hij niets van God en geloof weten, door dit lied dat de Heilige Geest (!) in zijn hart bracht kort voor zijn sterven, kon hij heengaan in vrede. Jij mag al zaaiend de vrucht overlaten aan onze God die al deze kinderen kent. Natuurlijk hoef ik je niet te vertellen dat je daarvoor kunt bidden... We dienen een machtige God!

3. Zou het kunnen dat de kinderen eigenlijk onbewust al lang aan jou merken dat de verhalen die jij hen vertelt (voor jou) van een andere orde zijn dan veel andere verhalen? Ik kan me voorstellen dat de manier waarop jij over Jezus spreekt bij hen iets oproept van vertrouwen en liefde. Zulke dingen hoef je soms niet uit te spreken, dat proeven de kinderen wel. 

Graag wens ik je veel wijsheid en geduld toe in je belangrijke werk. Besef dat het zien van vrucht op je werk een toegift is die velen nooit meemaken. Ook daarin wandelen we “door geloof en niet door aanschouwing” (2 Kor. 5:7).
 
Tip: zoek het gedicht “de Ploeger” van A. Roland Holst eens op waarin de mooie zin staat: “Doe mij in de oogst geloven, waarvoor ik dien.”
 
Hartelijke groet,
Michel van Heijningen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. (Michel) van Heijningen

• Geboortedatum:
  08-06-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

173 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven