Nooit seksuele intimiteit na misbruik

W.E. (Wilbert) Weerd / Geen reacties

10-12-2019, 13:16

Vraag

Graag uw advies. Ik ben getrouwd, maar nooit seksuele intimiteit met mijn vrouw kunnen hebben, aangezien ze seksueel misbruikt is geweest. Ik ben nu begin 40. We leven als broer en zus. Ze slaap in de ene kamer, ik in een andere kamer. Is het zo dat pas als je seksueel contact hebt gehad, je getrouwd bent voor God? Ik ben nooit vreemdgegaan en mijn vrouw ook niet. Ik heb nooit eerder een seksuele relatie gehad. Mijn vrouw is het eerste meisje wat op mijn pad kwam. Ik zoek soms naar antwoorden. Staat er ergens in de Bijbel wat ik moet doen?

Een jaar lang geen advertenties zien op Refoweb?

Antwoord

Wat een droevig, eenzaam en pijnlijk verhaal wat je deelt. Getrouwd zijn met iemand die misbruikt is (ik ga ervan uit dat het misbruik haar getraumatiseerd heeft) kan zijn eigen moeite en vragen in het leven geven. Welke vragen je stelt en antwoorden je zoekt definieer je niet en misschien zijn dat er ook vele. Eigenlijk raak je als partner min of meer mede-getraumatiseerd. Daar bedoel ik mee dat haar verwondingen, pijn en gevangenis ook de jouwe worden in de eenheid van het huwelijk. Een gestagneerde verwerking, vaak een belangrijk aspect bij een getraumatiseerd persoon maakt dat de partner ook vast komt te zitten op dat punt.

Bij iemand die seksueel getraumatiseerd is kan seks gelijk zijn gaan staan aan macht, pijn, intimidatie, geen zelfbeschikking meer hebbend over het eigen lichaam, schaamte, schuld, verwarring, angst en onzekerheid. Zowel de eigen seksuele opwinding als die van het geslacht van de misbruiker of misbruikster kan deze gevoelens weer oproepen. Omdat zowel de ervaring, als de associatie, als de verwachting van de seksueel getraumatiseerde door het misbruik gevormd is kan het zijn dat de basale voorwaarde voor seksualiteit, namelijk veilige verbinding, compleet onbereikbaar en onmogelijk (b)lijkt. Mogelijk had je vrouw ook geen idee dat haar lichaam zo zou reageren toen ze met je trouwde. Of dacht ze dat misbruik de norm was terwijl haar lichaam mogelijk onwillekeurig blokkeerde en aangaf niet meer misbruikt te willen worden. Misschien heeft ze een afkeer gekregen van seks en haar eigen lichaam als manier om zichzelf te beschermen tegen nog meer verwoesting. Als ze ten tijde van het misbruik immobiel raakte (de zgn. “freeze response”) kan de angst om de controle te verliezen zo groot zijn dat alles draait om vermijden, zelfs denken aan seks wordt vermeden, laat staan praten. Concluderend, haar seksualiteit is verwoest en daarmee neemt ze zichzelf en die verwoesting mee in haar huwelijk en heb jij hier opeens, ongevraagd en onvoorbereid mee te maken.

De Bijbel geeft naar mijn weten geen directe tips over deze specifieke situatie. Kinderen krijgen was in het eerste verbond belangrijk vanwege de komst en belofte van de Messias en daarmee seksualiteit ook. Een niet geconsumeerd huwelijk (Consummatie - Wikipedia) werd door de Roomse kerk als ongeldig verklaard. Wat wel omschreven wordt is dat het plegen van misbruik een gruwel voor God is (Leviticus 18).

Maar ik twijfel of je die kant op moet willen van wat wel en niet mag en is toegestaan. Immers, Jezus wijst ons de hoogste weg, die van de liefde. En de liefde doet de naaste geen kwaad. Het huwelijk is meer dan seks, namelijk een verbond, gesloten voor God om elkaar trouw te zijn en lief te hebben. Het is m.i. mogelijk, indien nodig, af te zien van seksuele gemeenschap, bij bijvoorbeeld ziekte of zoals in dit geval seksuele trauma’s. Echter vraagt dit om alle ruimte om jezelf te mogen zijn in dit gemis, verlies en de pijn die dit voor jou teweeg brengt. Je hebt het wel nodig je geliefd te weten en te voelen. Anders is die weg te zwaar en frustrerend. Je hebt een plek nodig waar je dit verdriet kunt uiten om dit niet alleen en eenzaam te dragen.

Daarnaast wil ik toch niet uitsluiten dat er herstel mogelijk is van wat verwoest is. Dat is altijd een heel lange en intensieve weg, maar het is niet onmogelijk. Anders zou het misbruik alles bepalend blijven en de zon daarin niet meer doorbreken. Want jouw seksualiteit is je ontnomen, echter die van haar net zo. Ook zij kent de ervaring van het genot in liefde niet. Ook zij kent het plezier van jezelf te geven en jou te mogen bevredigen niet in veilige verbinding. Het is wat mij betreft een probleem van jullie beiden en voor beiden net zo groot. Hoewel voor haar mogelijk nog erger omdat zij nu de oorzaak wordt, terwijl ze onmachtig is, in wat ze jou niet kan geven. Ook al zegt ze dit misschien niet, onbewust wordt dit gevoeld. Jij bent ook een soort slachtoffer geworden van het misbruik. Anders dan je vrouw, maar toch.

Dit bovenstaande hangt ook wel samen met hoe je vrouw erin staat en hoe open jullie er samen kunnen praten. Delen jullie met elkaar wat er hieromtrent in jullie hart leeft? Heeft zij je verteld wat ze heeft meegemaakt? Hoe ging zij ermee om als het niet lukte? Wat deed jij toen? Als die vorm van intimiteit er al niet is, is de volgende stap -de lichamelijke intimiteit- automatisch veel te groot. Zonder veilig te zijn bij elkaar is verbinding benauwend. Als dat gesprek niet lukt, zoek daar dan hulp bij. Praten en open delen is in dit geval de allereerste prioriteit. Al is het alleen maar om jezelf te leren zijn bij elkaar. Ook het delen van de pijn die de afwezigheid van seksualiteit met jou doet kan wat verlichting geven van de last die je met mee torst. De belangrijke eerste tip is daarmee openheid, eerlijkheid en liefde in wat verwoest is. De pijn, het verdriet en het gemis samen delen. Dit samen dragen en samen opdragen aan God.

Uit je zin: “mijn vrouw is het eerste meisje” proef ik een tedere liefde voor haar. Het moet ergens voor jezelf ook verschrikkelijk zijn om deze vragen te hebben. Zeker als je wilt zorgen voor je vrouw en haar niet wilt belasten. De neiging is er weleens om de ‘misbruikte’ te ontzien en te ontlasten. Maar in mijn ervaring werkt dat averechts omdat er daarmee zaken voor elkaar verborgen blijven. Juist geheimen geeft onveiligheid. Dan lijkt me het een doel om weer bij elkaar te gaan slapen. Alleen al die vorm van intimiteit kan al wat meer geborgenheid geven. Uiteindelijk hebben wij mensen geen seks nodig maar verbondenheid die dan pas (ook) tot uitdrukking mag komen in de seksualiteit.

Wat de Bijbel in ieder geval leert en zegt wat te doen is bij Jezus te komen met je last en vermoeidheid. Om je pijn en verdriet in Zijn hand te geven. Hem als het ware toe te laten in de eenzaamheid die je moet voelen. Het kwade te overwinnen met het goede. Te zoeken naar Gods bedoeling en Zijn idee hoe hiermee om te gaan, allereerst met je eigen gevoelens en dan die van je vrouw. Dit is mogelijk geen volledig antwoord maar ik hoop je iets van een idee en richting mee te kunnen geven.

Met een hartelijke groet,
Wilbert Weert