Spanningsveld bij verbond en doop

Ik heb een vraag over het genadeverbond, liefst aan een predikant van de Gereformeerde Gemeenten. Ik weet dat wij met onze twee jonge kinderen in het verbond van God zijn opgenomen. In dat verbond belooft God alles te doen en te geven wat tot onze zaligheid nodig is, zie bijvoorbeeld Jeremia 32:39-41. Dat heeft Hij bij mij en mijn vrouw ook gedaan, Hij gaf ons een hart om Hem te vrezen. Ik besef dat onze kinderen ook die genade nodig hebben, anders zullen ze in hun eigen vijandschap verloren gaan! Als vader wil ik niets liever dan dat onze kinderen van harte de zonde gaan haten en Christus gaan nodig krijgen, liefhebben en vertrouwen. Dus buig ik dagelijks mijn knieën tot mijn Verbondsgod en breng mijn kinderen bij Hem, pleitend op Zijn beloften, zoals Psalmen 115:13,14 en Jeremia 32:39. Ook leren we hen (gebrekkig en vaak zoekend) inzien hoe zondig ze zijn en hoe nodig het voor hen is om tot Jezus te gaan. Ja, we gaan ook zelf met hen tot de Zaligmaker en leren hen hun vertrouwen op Hem te stellen.

Maar toch blijf ik dan met een moeilijkheid zitten. Want wat nu als God onze inspanningen niet zegent? Dat lijkt heel reëel, ik lees immers ook over ranken in de Wijnstok die geen vrucht dragen. Stel dat dit met onze kinderen zo is? Bovendien zie ik om mij heen zoveel jongelui uit de kerk afdwalen, niet bestand tegen de zuigkracht van de wereld. Het maakt mij bang. Wat als dat met onze kinderen ook zo gaat? Ik heb geen verwachting van hen en ook niet van onze opvoeding. Het komt er uiteindelijk op aan dat God Zijn werk doet in het leven van onze kinderen. Maar heb ik wel de garantie dat God van Zijn kant Zijn beloften zal vervullen? Of zegt Hij straks tegen hen wat in Spreuken 1:24-26 staat?

Ik lees in de Dordtse leerregels hoofdstuk 3/4 paragraaf 15 dat God deze genade (van de wedergeboorte) aan niemand schuldig is. Maar Hij heeft deze genade tegelijkertijd wel beloofd in het Nieuwe Verbond! Vaak doe ik maar wat Jezus zegt in Markus 9:19 en breng ik mijn kinderen bij Hem, met het gebed van de Kananese vrouw. Dan mag ik hen aan de Heere kwijtraken en met nieuwe moed en verwachting het werk van de opvoeding ter hand nemen. Maar dan is er ook altijd die bestrijding: “Wat nou als de Heere het niet doet? Er zijn zoveel christenen die hun kinderen voor de Heere hebben opgevoed, zonder vrucht. Je kunt bidden, opvoeden, hopen, uitzien, maar je kan God niet vertrouwen voor je kinderen!” Kunt u mij helpen? Hoe kunnen wij nu met dit spanningsveld omgaan?

Beste vragensteller,

Hieronder heb ik een paar kleine zinnetjes gelicht uit je vraag. Zo komen we gemakkelijker tot de kern van je vraag. Ik ga er eerst kort op in en dan voeg ik een hoofdstuk uit één van mijn boeken toe als bijlage. Zo kun je uitgebreid lezen over het spanningsveld waarover je schrijft en vraagt.

• Want wat nu als God onze inspanningen niet zegent?
• Ik heb geen verwachting van hen en ook niet van onze opvoeding.
• Maar heb ik wel de garantie dat God van Zijn kant Zijn beloften zal vervullen?
• Wat nou als de Heere het niet doet?
• Hoe kunnen wij nu met dit spanningsveld omgaan?

God belooft om onze inspanningen te zegenen. Wie bidt, die ontvangt. Inderdaad kunnen we geen verwachting hebben van onze kinderen, waarvan we belijden dat ze net als ons in zonden ontvangen en geboren zijn. Maar we mogen wel verwachting hebben van God. Hij zal zijn beloften vervullen. Hij vervult die in de weg van bekering en geloof. Een kind kan zich afwenden van God en het verbond verbreken. God breekt zijn beloften niet. Dat wil zeggen: als ons kind er op terug komt, blijft Gods belofte geldig. Wie zijn zonde belijdt en laat, die zal barmhartigheid geschieden. Het gaat er dus niet om of God wel betrouwbaar is en doet wat Hij belooft, maar het gaat erom hoe wij met Gods belofte omgaan en of wij de Heere oprecht dienen of niet. Volgens de Dordtse Leerregels is verloren gaan eigen schuld en behouden worden enkel genade.

In bijgaand hoofdstuk (download .doc of .pdf) over verbond en doop kun je lezen over het spanningsveld, waarover je schrijft. Bid tot God net als Jacob: “Heere ik laat u niet los tenzij Gij mij en mijn kinderen zegent.”
 
Met vriendelijke groet,
Ds. C. G. Vreugdenhil

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.G. Vreugdenhil

• Geboortedatum:
  02-04-1946
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Houten
• Status:
  Actief

226 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven