Kerkgang en catechisatie voor ADHD-er

Ons kind (16 jaar) heeft ADHD. Sinds wij vorig jaar verhuisd zijn naar een ander deel van het land is er veel op hem afgekomen m.b.t. vrienden, alcohol, roken etc. Met dit soort dingen probeert hij inmiddels verstandig om te gaan. Wat nu vooral moeilijk is, is dat hij regelmatig een kerkdienst laat schieten. Ik heb de indruk dat hij voor ons nog eenmaal per zondag gaat, maar eigenlijk vindt hij het niks om zolang stil te zitten. Ook met catechisatie heeft hij veel moeite. Hij wil continue kunnen reageren, maar dat gaat natuurlijk niet in een groepsles.

In hoeverre kan dit worden afgeschoven op zijn ADHD? We vinden regelmatige kerkgang en catechisatie wel belangrijk voor hem. Bidden en bijbellezen zie ik hem nauwelijks meer doen. Hij zegt dat hij heus nog wel gelooft... Daarnaast lopen we er tegenaan dat een gesprek voeren met hem haast niet mogelijk is. Kunt u daar wat handvatten voor geven? Hij begint steeds over iets anders, of vindt dat ik teveel vragen stel. Hopelijk kunt u ons wat verder helpen!

Beste bezorgde/meedenkende ouders, 

Toen ik dit las schoot mij de uitspraak te binnen van die ouder die zei: “Eerst sprak ik met mijn kinderen over God. Maar nu ze onbereikbaar zijn spreek ik maar met God over mijn kinderen.” En dat is het beste advies wat ik je kan geven. Wat belangrijk is voor onze kinderen in een steeds meer seculiere samenleving is gebed. En onze kinderen moeten ook weten dat we voor ze bidden, dat er een gebedsleven is. Hoe laten we onze thuiswonende kinderen (leeftijd is onbelangrijk) naar school/werk gaan ’s morgens? Met een broodje in de hand op de fiets? Of zit er een vader of een moeder aan tafel en leest een gedeelte uit de Bijbel, dankt en bid voor een fijne dag en bewaring overal voor!

Terug naar uw vraag. Hoe zit met het de concentratie op school? U benadrukt vooral de kerkdienst en de catechisatie. Ik kan me voorstellen dat dit punt ook op school aan de orde is. Wellicht kunt u hierover ook in contact komen met de docent. 

Invloed van vrienden is voor een zestienjarige ontzettend belangrijk. Je wilt niet onder doen voor de rest, maakt kennis met alcohol, roken en misschien drugs. Het is nogal wat om je puberteit door te komen. En zeker voor iemand met ADHD is het allemaal dubbel zoveel. De prikkels die vanuit de omgeving binnen komen, komen dubbel zo hard binnen. Kan het zo zijn dat het een groepscultuur binnen de vriendenkring is om weinig naar de kerk te gaan? “Als jij niet gaat, ga ik ook niet”? 

Hebt u nog meer kinderen? Zo ja, wat is uw ervaring hiermee? Kent u meer mensen in uw omgeving met kinderen met ADHD. Wellicht kunt u veel van elkaar leren. 

Tot slot nog wat praktische handvatten. 

Stel geen kritische vragen. Vermijd bijvoorbeeld vragen als: “Waarom ga je maar één keer naar de kerk. Waarom doe je ons zoveel verdriet?” Dat zijn vragen waarmee je het contact met je kind alleen maar verslechtert. Neem zijn twijfel over de kerkgang, catechisatie, geloof serieus. Erken daarmee ook dat je zelf ook niet altijd op de toppen van je geloof leeft en je eigen twijfel ook bespreekt. Uw kind heeft daar recht op en het brengt ook in verbinding met elkaar. 

Ga je kind niet overtuigen, door te zeggen: “Wij hebben het beste met je voor”, enz. Laat vooral in je handelen zien dat je het beste met hem voor hebt. Neem tijd en aandacht voor hem. Je kunt bijvoorbeeld afspreken dat je op een avond een uur vrij maakt voor een goed gesprek, of een spel aan tafel dat aanleiding geeft tot gesprek.  Vaak werkt het recht-toe-recht-aan-uitspreken niet. Maar met behulp van een spel kan je soms verder komen. 

Er valt wellicht nog heel veel meer over te zeggen. Als u nog vragen hebt, kunt u contact met mij opnemen. 

Sterkte in alles!

Willem Nijhof

Dit artikel is beantwoord door

W.T. Nijhof

• Geboortedatum:
  07-09-1985
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Berkenwoude
• Status:
  Actief

25 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven