Vraag
Ik heb iets dat me heel erg dwarszit. Eigenlijk zijn het twee dingen:
1. Ik ben bang dat ik naar de hel ga, omdat ik soms twijfel aan het geloof/Jezus (en daar schaam ik me heel erg voor). Ik zit op een openbare school en ze zeggen daar altijd dat geloven ouderwets is en niet meer nodig en dat mensen God hebben verzonnen en ik raak er helemaal van in de war! Al helemaal nu ik het boek Sapiens (over de evolutie en het ontstaan van religies) lees voor school, kom ik er haast niet meer uit.
2. Stel dat het me uiteindelijk wel lukt om op Jezus te vertrouwen en ik wel in de hemel kom, dan ben ik daar zonder mijn vrienden en zonder heel veel familieleden, want die zijn atheïst! Met deze wetenschap word ik (ik schaam me alweer) echt een beetje boos op God. Want Hij weet toch hoe moeilijk het is om in de huidige tijd te geloven? En mijn vrienden en familie zijn toch goede mensen die een eeuwige straf niet verdienen? En hoe kan de hemel eigenlijk een plek zijn van ultiem geluk voor mensen die weten dat de zielen van hun familie daar niet zijn, maar in de hel? Dat kan toch niet? Ik snap er allemaal niks meer van...
Antwoord
Beste vraagsteller,
De vragen die je stelt zijn ingrijpend en vragen eigenlijk om meer dan via een vluchtig contact als dit medium mogelijk is. Ik hoop dan ook dat je gelovigen in je omgeving hebt waarmee je over deze dingen kunt praten.Ik zou je dat in ieder geval dringend willen adviseren.
Je geeft allereerst aan veel last te hebben van twijfel en dat komt niet in het minst doordat je in je omgeving veel mensen tegenkomt die niets hebben met het geloof en hun eigen verklaring geven aan het bestaan van God. Nu ga ik twijfel niet goed praten. Twijfel doet te kort aan God Die uiteindelijk de meest betrouwbare Persoon is Die er bestaat. Juist als gelovige kun je ook door twijfel geplaagd worden. De reformator Calvijn zei al: waar het vuur is van het geloof, daar is ook de rook van de twijfel. Uiteraard is het wel zo dat rook rook blijft en een lastig begeleidingsverschijnsel blijft.
Een aangrijpend voorbeeld van een gelovige die twijfelt, is Johannes de Doper, de voorloper van de Heere Jezus Christus. Je kunt de geschiedenis vinden in Matth. 11:2-6. Jezus wijst de twijfelende Johannes niet de deur. Hij corrigeert hem wel. Ik denk ook aan Mark. 9:14-29 waar je van een vader leest die met zijn zoon naar Jezus komt om genezing. Als Jezus een beroep doet op het geloof van de vader, blijkt dat dit de man te veel wordt. De man breekt en roept uit: ik geloof, Heere, kom mijn ongeloof te hulp. Op dit aangrijpende gebed wordt de man geholpen. Hoe ernstig twijfel ook is en hoe lastig je het er zelf ook mee kan hebben, daarom hoef je niet verloren te gaan. Je mag je twijfels aan God belijden. Dan is ook voor die zonde vergeving. Je mag Jezus’ hulp inroepen in de strijd tegen je twijfels net zoals die vader waar ik het net over had. Dan zal blijken dat Jezus groter is dan de twijfels waarmee jij mee worstelt. Hij kan de twijfel en onzekerheid uit je hart wegnemen en daarvoor in de plaats rust en vrede geven.
Je tweede vraag is een heel lastige. Misschien is het goed om eerst je te wijzen op de ernst van het ongeloof. Het is nogal wat als je doet alsof God helemaal niet bestaat, alsof Hij lucht is. Hij is nota bene de Schepper van hemel en aarde. Hij is het Die ons het bestaan heeft gegund. Die God totaal te negeren en je niks van Hem aan te trekken, is nogal wat. Als deze God ook nog eens Zijn eigen Kind geeft om ons te redden en je gaat daaraan totaal voorbij, trap je God op een vreselijke manier op Zijn hart. Als je het een heel leven vol houdt om ‘nee’ te zeggen tegen God, is het dan onbillijk dat God ook een keer ‘nee’ zegt tegen hen? Als mensen een heel leven lang er blijk van gegeven hebben om niet bij God te willen zijn, is het dan zo vreemd dat er een moment komt dat God zegt: nu mag je ook niet meer bij Me zijn? Uiteraard is zoiets gemakkelijker te aanvaarden wanneer je niemand concreet voor ogen staat. Op het moment dat je bij dit lastige Bijbelse gegeven aan concrete mensen gaat denken op wie je erg gesteld bent, wordt het erg ingewikkeld.
Je kunt soms voor mensen het ergste vrezen, maar gelukkig komt ons het oordeel niet toe. Het ultieme oordeel ligt in de handen van een rechtvaardig en barmhartig God Die alle dingen op het aller volmaaktst bekend zijn. Het is het beste om het oordeel ook in die handen te laten. Voor al die mensen waarover jij je op dit moment zorgen maakt, is het nog genadetijd. Je mag door je daden en misschien ook wel door woorden aan ze voorleven dat een leven met God het mooiste leven is dat er bestaat. Zo zul je overtuigender zijn dan met de sterkste rationele argumenten. Kortom, probeer een leesbare brief van Christus te zijn en laat het je gebed zijn dat de boodschap daarvan mag landen bij hen die je lief zijn. Daar kun je beter je energie in steken dan in de vraag hoe het allemaal in de eeuwigheid zal zijn. We zijn nu immers nog in de (genade)tijd!Laten we die tijd maar uitkopen!
Laat ik toch ook proberen nog iets te zeggen over die vraag: werpt het besef dat mensen van wie je gehouden hebt verloren kunnen zijn, geen schaduw over de eeuwige vreugde? Dat zal toch niet aan de orde zijn. Kenmerkend voor de hemelse vreugde is dat God daar alles is en in allen. God zal alle leegte daar vullen met Zijn aanwezigheid en dat zal ons een vreugde geven die al onze voorstelling te boven gaat. Het houdt ook in dat we daar geen gemis zullen ervaren en er dus ook op geen enkele wijze een schaduw zal kunnen vallen over onze vreugde. In hoeverre we dan kennis dragen van de uitkomst van het (laatste) oordeel, zullen we dat oordeel alleen maar kunnen beamen. We zullen God er dan onmogelijk om kunnen bekritiseren hoe onvoorstelbaar dat nu misschien ook voor ons lijkt. Het is echter niet wijs om over deze dingen te diep na te denken. Het zijn dingen die ons te groot zijn. Laat ze in de handen van God. Het zijn die handen waaruit de Heere Jezus Christus kwam. Zou alles bij Hem niet in goede handen zijn? Daarop mogen we vertrouwen ook als het gaat om het laatste oordeel en de gevolgen die dat voor de eeuwigheid zal hebben. Nu geldt vooral: strijdt om in te gaan (Matth. 7:13; Luc. 13:24)! Het is een opdracht voor onszelf en het is zaak ook anderen hiertoe aan te sporen.
Ik hoop dat bovenstaande je wat helpen mag.
Met een hartelijke groet,
Ds. H. Peet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Peet
- Geboortedatum:15-01-1964
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Sliedrecht (Eben-Haëzer)
- Status:Actief
