Vraag
Mag ik als christelijke verpleegkundige een patiënt helpen bij versterven? Hoe ga ik hiermee om? Versterven is opzettelijk geen eten en drinken geven, om zo het stervensproces sneller te laten verlopen...
Antwoord
Deze vraag is niet zo maar met ja of neen te beantwoorden. De lichamelijke en geestelijke toestand van zo’n patiënt is hierbij normgevend. Ik bedoel: wil de patiënt dood om welke reden dan ook, of wil de familie dit. Dit komt vaak voor, terwijl er medisch gezien door behandeling en verzorging nog geen reden voor is. Dan is het toegeven aan dit verlangen een vorm van euthanasie en kan een christen/christin hier niet aan meewerken.
Maar is de toestand van de patiënt uitzichtloos en wordt er met allerlei middelen gepoogd het leven van een zieke te verlengen: men moet iemand ook de tijd gunnen om te sterven. Van groot belang is ook of de patiënt zelf geen eten en/of drinken meer wil nemen of dat anderen hem/haar dit aanraden. Heel recent heb ik bij twee sterfbedden meegemaakt, dat de zieke zowel eten als drinken weigerde, waarbij de familie machteloos stond. Bij geen van de beide keren was m.i. sprake van een vorm van euthanasie.
Met vriendelijke groet,
Ds. C. Oorschot
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Oorschot
- Geboortedatum:25-08-1933
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Stellendam
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ds. Oorschot is op 17 april 2021 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Kijk maar eens op de site van Pro Life:
Versterven kan worden omschreven als het natuurlijke proces van uitdrogen in de laatste levensfase. De stervende patiënt gaat steeds minder eten en drinken, omdat het lichaam daaraan geen behoefte meer heeft. Het lichaam droogt vervolgens uit, de patiënt wordt steeds suffer en slaapt tenslotte in.
Het is iets anders als de patiënt bewust eten en drinken onthouden wordt, terwijl hij daar wel om vraagt.
Wel dat de patiënt niet meer wil eten of drinken. In dit werk kom je regelmatig dit soort kwesties tegen. Ik hoorde eens 2 collega s van de IC tegen elkaar zeggen “ waar is de tijd dat iemand rustig mocht sterven” Juist als christenen mogen we toch ook een keer zeggen “ik mocht een hoge leeftijd bereiken maar het is goed” mensen worden steeds ouder en het leven kan dan heel zwaar en eenzaam worden met allerlei gebreken” mijn inziens etisch verantwoord om dan behandeling te staken en de patiënt zoveel mogelijk comfort te bieden.
Als iemand niet meer wil drinken, is dat anders, maar om bij voorbaat geen drinken meer aan te bieden op grond van de verwachting van een arts, vind ik niet juist. De grote fout die men maakt is, dat men het aanbieden van drinken gaat ziet als een medische behandeling en dan wel een zinloze in deze fase.
