Nederig worden

Hoe kun je als kind van God nederig worden? Er staat een opdracht in de Bijbel om nederig te blijven/zijn. Hoe kan je dit in de praktijk doen?

Het zal meestal zo zijn dat we zelf niet nederig worden, maar dat de Heere ons nederig maakt. Vernedering is al een blijk van genade. Er is ook sprake van een algemeen gevoel van nederig zijn. Er zijn immers mensen die een zeker minderwaardigheidsgevoel hebben. Hun zelfbeeld is dan niet positief, maar negatief. Daar kunnen we veel last van hebben. Als je er over nadenkt, kom je tot de conclusie dat deze mensen onbewust de lat te hoog leggen en dus ergens leven bij een latent gevoel van meerwaarde. Men spreekt in zo’n geval dan wel van nederige hoogmoed. Je voelt je dan nederig, omdat je je gestelde doelen niet kunt halen. Dat bestaat in allerlei soorten en gewichten.

Maar jij bedoelt de echte nederigheid. Gods Woord zegt dat zo: “Vernedert u onder de krachtige hand Gods opdat Hij u verhoge te Zijner tijd” (1 Petrus 5:6). Al is het dan zo dat God het doet bij Zijn kinderen, we hebben zelf ook de roeping zoals Petrus dat zegt. Je zou het kunnen bereiken door veel te denken zowel aan de Heere als aan je medemensen.
 
Stel je je voor Gods aangezicht, dan besef je je eigen nietigheid. Stof en as zijn we en worden we dan. God is verheven en heilig. Hij stelt volmaakte eisen. Hij is te rein van ogen om het kwade te kunnen zien. Als de zon in een kamer schijnt, zie je allerlei stof dat je anders niet ziet. In Zijn licht wil de Heere je dan laten zien wie je zelf bent. Je kunt momenten beleven waarin heel je leven, elke stap en elke ademtocht, zonde is. Dat is ook zo. Alles, de beste werken, zijn met zonde bevlekt. Dan moet je de grootste zondaren niet zoeken in het café, maar in de kerk, op de kansel en in de bank.

“Eenieder bedenke bij zichzelf zijn zonde en vervloeking.” Het echte mishagen is er vanwege de zonde. En dan moet je ook eens denken aan de zonde van nalatigheid. We hadden heel ons leven de Heere moeten verheerlijken en wat is ervan terecht gekomen? Je kunt dat nog verder doortrekken. Er zijn bewuste zonden die we allemaal kennen. Er zijn ook onbewuste zonden die we over het hoofd zien. 

Kortom, zulke gedachten vernederen je. Ik heb het hier dus over de meditatie, ik bedoel, het overdenken in stilte van je leven, van je geestelijk profiel. Hebben we nog tijd voor die overdenking?

Stel je ook voor je medemensen. Er zijn zware criminelen en moordenaars. Er zijn schijnheilige kerkgangers, die wel de woorden, maar niet de zaken hebben. Ik kan het met een voorbeeld verduidelijken. Ik preekte eens over die woorden van Paulus waarin hij zichzelf de grootste, de voornaamste der zondaren noemt. Toen zag ik op de achterste bank een man, die op zijn borst sloeg, nadrukkelijk. Ik vroeg de kerkenraad wie die man was. Toen was het een functionaris van de rechtbank in die streek. Die rechter voelde zich de ergste kwaaddoener. Dat is oprecht.

Ik hoorde eens van iemand, die op de stoep bij de deur van een kerk zat. De dominee dacht: ik moet eens met die man spreken. Je mag toch wel binnenkomen, met de gemeente, zo nodigde hij hem uit. Deze man echter voelde zich vanwege zijn leven een onwaardige. Hij hoorde daar niet thuis. Dat is nederigheid. Het leven kan je ook een onwaardige maken. Ik had zojuist iemand aan de lijn met een zwart verleden. Hij zei: de rijke jongeling zit er voor mij niet in. Begrijp je?

Het is sowieso al waar dat we allemaal het besef moeten hebben dat we de ergste zondaar zijn. Want we kennen allemaal onszelf het beste. Je weet van niemand zoveel kwaad als van jezelf. Dat is de weg van nederigheid.

Hoe kan dat nu in de praktijk? Dat zal altijd moeilijk blijven, want echte vernedering snijdt in je vlees. De Heere Jezus spreekt over de minste plaats aan tafel. Er zijn talloos veel voorbeelden die dat aangeven. Het kan zijn dat we in een gesprek veel over onszelf spreken, zonder oog te hebben voor de problemen van de ander. De moderne mens is een egotripper. Zit je op Facebook? Probeer daar eens een profiel neer te zetten waarin je ootmoedige gestalte uitkomt. Het is eigenlijk niet iets wat in daden bestaat, ik denk dat je het als een gezindheid leert uitstralen. Het komt van binnenuit.

En weet je waar je ook voor moet oppassen? Dat je ook in je nederigheid nog hoogmoedig bent. In het bevindelijke leven is dat een valkuil: spreken over nederigheid en hoogmoedig zijn...

Dominees zijn ook hoogmoedig, echt! De duivel gaat altijd mee de preekstoel op. Eerst zegt hij van tevoren: dit gaat niet goed, je redt het niet. Als de Heere dan kracht geeft, gaat hij je prijzen. Of je gaat dat dan zelf doen. Dat is het raffinement van de zonde.
In ieder geval: je stelt een mooie vraag. Leg die vraag ook maar biddend dagelijks voor de Heere neer.

Ds. P. Roos

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Roos

• Geboortedatum:
  29-10-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

38 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven