Vraag
De laatste tijd probeer ik veel met Het Woord bezig te zijn. Maar vooral met deze mooie dagen kan ik niet makkelijk lezen... En bidden is ook zo moeilijk, dan wordt het meer dromen en half slapen. Ik heb het gevoel alles in mijn eentje te moeten doen. Er gaat niks van onze gemeente uit. Geen ouderen-catechesatie, geen avonden voor jongeren, praatgroepen, bidgroepen, bijbelstudiegroepen, enz. Het is dus een beetje een zondagskerk. Het komt misschien omdat we een kleine gemeente hebben, maar ik ben zo ALLEEN bezig. En dat is niet makkelijk.
Wat kunt u voorstellen om met onze gemeente te gaan doen? Wat heeft nut? Ik denk zelf aan een bijbelstudie of een of andere praatgroep kan helpen. Want nu is alleen zondag een groep mensen bij elkaar in de kerk en doordeweeks moeten we het zelf maar uitzoeken... vind ik erg jammer. Vooral nu ik serieus met het geloof bezig ben/wil zijn. Er is geen contact met elkaar om elkaar te steunen, bemoedigen, bidden, zingen, loven, prijzen, enz. Je wordt als het ware weer aan je lot over gelaten. En wat zou ik kunnen doen in onze kerk als 22-jarig iemand?
Antwoord
Als ik jouw vraag goed begrepen heb, zijn er eigenlijk drie problemen die tegelijkertijd spelen. In de eerste plaats wil je graag meer uit de Bijbel lezen en dichter bij God leven, maar dat lukt niet zo. In de tweede plaats is er in jouw gemeente eigenlijk te weinig aandacht voor gezamenlijke Bijbelstudie. In de derde plaats het jij het gevoel dat jij er iets aan zou kunnen of moeten doen, maar je weet niet wat. Natuurlijk hebben deze vragen met elkaar te maken, tenminste in de manier waarop jij ze aan elkaar verbindt. Laat dus even rustig naar die drie verschillende dingen kijken en dan proberen ze er nog een keer met elkaar te verbinden.
Er kunnen natuurlijk verschillende redenen zijn waarom het moeilijk voor jou is om je te concentreren als je de Bijbel leest. Dat kan liggen aan jouw onverschilligheid, maar als dat zo is heb je daar in ieder geval last van en vind je het erg dat je onverschillig bent. Het klinkt eerder alsof jij moeite hebt met de concentratie. Je gedachten dwalen zo gemakkelijk af. Misschien komt dat door vermoeidheid, maar er kunnen ook andere oorzaken zijn. Gaat bij je zelf eens na wanneer je wel met vreugde uit de bijbel hebt gelezen. Wat is het verschil met nu? Hoe zou het kunnen komen dat het nu veel moeizamer gaat? Jij zoekt de oorzaak in het gebrek aan gemeenschap; in jouw gemeente zijn geen anderen met wie je het samen kunt doen. Maar je kunt ook de hand in eigen boezem steken en je afvragen of het misschien niet aan je zelf ligt. Misschien wil je het ook wel een beetje te krampachtig doen. En als het een eigen werk is, dan laat de Heere het wel eens mislukken om ons te laten zien dat wij Hem in alle dingen nodig hebben.
Het tweede vraag gaat over de gemeente. De gemeente komt samen rond Gods Woord. De zondagse kerkdiensten zijn de kern en dat moet ook zo blijven. Maar in een gezonde gemeente is het ook belangrijk dat er andere mogelijkheden zijn om met elkaar in contact te komen en samen na te denken over de boodschap van de Bijbel. Bijvoorbeeld op een mannenvereniging, een vrouwenvereniging of een jeugdvereniging. De vormen zijn in verschillende gemeenten anders, maar in de meeste gemeenten is wel iets. Het probleem in jouw gemeente is dat de gemeente erg klein is en dat het daarom ook moeilijk is om echt iets van de grond te krijgen. Maar misschien zijn er wel meer mensen (jongeren of ouderen) in de gemeente die met hetzelfde probleem zitten.
Dat brengt mij bij de derde vraag. Het enige wat jij kunt doen is denk ik biddend (!) proberen met anderen in contact te komen; misschien eerst eens met iemand uit de kerkenraad om te kijken of er anderen zijn met die jij samen iets kunt doen aan Bijbelstudie en geestelijke vorming. Die vraag is helemaal niet gek, maar kan ook voor anderen tot zegen zijn.
Een laatste opmerking: misschien is het een onderliggend probleem dat je toch te veel in eigen kracht wilt doen. Dat maak ik op uit dat ene zinnetje in jouw vraag: "Het komt misschien omdat we een kleine gemeente hebben, maar ik ben zo ALLEEN bezig." Natuurlijk bedoel jij daar volgens mij dat er geen andere mensen zijn, maar als jij met de Heere bezig bent, dan ben je niet ALLEEN bezig en dan is het ook niet zo zwaar allemaal. Daarom is het het belangrijkste dat je alles wat je onderneemt, of het nu voor je zelf is, of voor anderen in de gemeente, dat je dat alles doet in diepe afhankelijkheid van de Heere en dat je eerst ziet dat de relatie met Hem open is. Dat er niets tussen de Heere en jou in ligt. Dan maakt het niet veel uit of je 22 bent of 82, vraag je niet alleen af in de gemeente wat jij er kunt halen, maar ook wat jij voor anderen kunt betekenen. Zoals de Heere zegt tegen Abraham: wees een zegen! (Genesis 12:2)
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. van den Belt
- Geboortedatum:08-06-1971
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Woudenberg
- Status:Inactief
