Geen slet

Ik zit met een enorm probleem! Ik heb het net uitgemaakt met mijn vriend en nu zijn mijn ouders vreselijk boos! Ze vinden me een slet, terwijl ik maar drie vriendjes heb gehad. En heus niet achter elkaar, maar met maanden er tussen. Hoe moet ik nu aan mijn ouders duidelijk maken dat ik absoluut geen “slettengedrag” in mij heb? Of heb ik dat wel? Ik weet nu echt niet meer wat ik in moet doen richting mijn ouders. Heeft u advies?

Beste meid,

Je zit zeker met een groot probleem: geen vriend meer en dan ook nog ouders die dat afkeuren. Ik zal proberen je te helpen door eens wat dingen op een rij te zetten.

Je schrijft niet hoe oud je bent, wel dat je drie vriendjes hebt gehad met tijden tussen die vriendschappen in. Dan zou je dus ongeveer 18 jaar kunnen zijn. Voor de Nederlandse wet ben je dan volwassen. En derhalve verantwoordelijk voor je eigen gedrag, je eigen leven. Dat je luistert en blijft luisteren naar ouderen (ouders) die je willen bijstaan in moeilijke levenssituaties is natuurlijk alleen maar verstandig!

Maar wat doe je nu als je ouders je een slet vinden. Hebben ze dat echt zo gezegd? Ik vind dat nogal wat. Misschien zagen ze in je vriend de ideale schoonzoon en vinden ze het jammer dat je het uitmaakte. Weet je, je moet er altijd vanuit gaan dat ouders het beste voor hun kind willen. Ook al zie je dat als kind nu even anders. Ouders zijn niet volmaakt, kinderen evenmin. Ouders reageren vanuit hun eigen achtergrond... wie weet of je ouders bang zijn voor kletspraatjes in de buurt, de kerk, de familie? Reageerden ze hun schrik (omdat zíj deze jongen wél zagen zitten) op jou af? Zijn ze bijvoorbeeld bevriend met zijn ouders? Er zijn tal van redenen te bedenken. Waarmee ik niet zeg dat de reactie goed was! Het was mooier en voor jou fijner geweest als je ouders begripvol hadden gereageerd. Ook al zijn ze het niet met je eens, je verdient wel hun steun.

Nu iets anders: hoe is jouw reactie naar je ouders geweest? Vast niet vriendelijk, juist omdat je je in de steek gelaten voelt (klopt dat?). Of misschien voel je je wel schuldig omdat de vriendschap met deze jongen(s) meer intiem was dan hand-in-hand lopen. Hoe dan ook, jij bent er van overtuigd dat je met deze jongen niet gelukkig zult worden (en evenmin met de vorige twee). Dan is het goed dat je de vriendschap hebt verbroken. Je ouders zullen dat moeten accepteren. Waarom zou ook de eerste (tweede, derde) vriend meteen de beste moeten zijn? Misschien is de vierde het wél, of de vijfde... het gaat om jouw levensgeluk en dan mag je best kritisch zijn in het uitzoeken van een partner! Maar... en daar komt het: laat in je gedrag zien dat je het waard bent om ‘veroverd’ te worden!

Weet je wat ik heel positief vind? Dat je ouders wéten van je vriendschappen. Jullie staan ‘open’ naar elkaar toe (kwamen de vrienden ook al thuis?). Houden zo! Probeer met je ouders hierover te praten of laat ze dit antwoord maar lezen. Als ouders is het goed om te weten waar je kinderen mee bezig zijn, met wie ze omgaan en met we ze zo mogelijk hun leven (korter of langer, tot levenslang) willen delen. Als kinderen is het heerlijk als je alles kunt delen met je ouders. Als je vrienden en vriendinnen mee naar huis kunt nemen. Als je hen ook kunt laten zien hoe je thuis bent, hoe jullie gezinsleven is. En ik hoop voor je dat dat heel warm is! Dat jij je ouders kunt overtuigen van jouw goede bedoelingen en dat je je gesteund weet in je levenskeuzen!

Sterkte en het allerbeste gewenst,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1500 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven