Vraag
Ik heb een hele lieve vriend en we hebben inmiddels een relatie van 2,5 jaar. Over heel veel dingen denken we hetzelfde, maar op het gebied van het geloof juist weer niet en dat vind ik een erg belangrijk punt. Mijn vriend begrijpt me niet. Ik heb uitgelegd waarom ik een broek draag. Hij gaf me wel gelijk, maar het is hem van jongs af aan geleerd dat vrouwen een rok horen te dragen. Zo kan ik er nog meer noemen, ook de muziekkeuze... Het gaat vaak over bijzaken.
We zitten samen op belijdenis in zijn kerk, maar ik kan daar gewoon geen belijdenis doen. Hij begrijpt het echt niet. Vaak gaat zo'n gesprek over in een kleine ruzie. Ik accepteer zijn manier van denken, maar ik denk zo niet. Bij ons in de gemeente zijn er veel gelovigen (kinderen van God), dat kun je zien. Dat mis ik ook in zijn gemeente. Ze durven het geloof niet te uiten. Het is allemaal zo stijf en koud! Ik houd super veel van hem, maar soms denk ik dat het beter is om iemand anders te zoeken.... Wat moeten we nu doen?
Antwoord
Jullie relatie duurt inmiddels al een flinke poos: 2,5 jaar. Jullie geven veel om elkaar. Maar jullie zijn op godsdienstig gebied verschillend opgevoed en jullie kijken tegen een aantal zaken ook verschillend aan. Is dat onoverkomelijk? Dat weet ik niet. Wat tot nu wel een feit is, is dat jullie elkaar daar niet helemaal in kunnen begrijpen en aanvaarden. Jullie kijken niet hetzelfde aan tegen -wat jij noemt- bijzaken. Maar is dat het enige? Uit wat je schrijft komt de vraag bij me boven, of jullie het geloof wel hetzelfde beleven: is jullie zicht op God hetzelfde, op het komen tot Christus, op wat een waar geloof is, en wat een waar gelovige in de praktijk brengt? Nu jullie samen op belijdeniscatechisatie zitten, en je toch meer met de inhoudelijke zaken geconfronteerd wordt, lijkt het steeds problematischer te worden.
Misschien hebben jullie in de achterliggende tijd er beiden wat te gemakkelijk over gedacht. Je hield van elkaar, en met kerk en geloof zou het wel goed komen, ook al was dat niet precies hetzelfde. Het is beter om op dit moment vast te stellen, dat het niet vanzelf goed komt. Het is nodig dat jullie samen het verschil dat er bij jullie op godsdienstig gebied ligt erkennen.
Vervolgens moet je beseffen dat je er niet komt met het niet echt aanvaarden van wat de ander denkt en vindt en dan heimelijk verwachten dat die wel in jouw richting zal komen. In de praktijk zal het nodig wezen, dat één van jullie beiden, of jullie allebei (iets van) de godsdienstige eigenheid opgeeft om met elkaar verder te kunnen. Momenteel lijkt het erop dat jij probeert om met je vriend mee te gaan, want je volgt de belijdeniscatechisatie in zijn thuisgemeente. Maar je geeft ook aan dat je het er zwaar mee hebt en dat je dit haast niet kunt. Welke mogelijkheden heeft je vriend om met jou mee te gaan? Is de stap naar jouw thuisgemeente wel een mogelijkheid voor hem? En als dat niet kan, is er dan misschien een gemeente in jullie buurt, die in een aantal opzichten misschien wat tussen de gemeenten waar jullie vandaan komen in ligt en waar je beiden je op je plaats kunt voelen?
Op deze manier moet je er samen uit proberen te komen. Het feit dat jullie tot hiertoe ruzie kregen als je over de verschillen gingen praten, zal er mee te maken hebben dat jullie allebei uitgingen van je eigen gelijk en dat je niet echt samen naar een weg zocht. Dat jullie hierbij toch wel iets van een offer moeten brengen, heb je misschien ook niet echt in praktijk willen brengen. Probeer dat anders te gaan doen.
Nog twee dingen wil ik eraan toevoegen:
1. Het feit dat jullie behoren bij verschillende soorten kerken en dat jullie verschillend tegen dingen aankijken, laat jullie voelen dat we buiten het paradijs leven. Wij kennen ten dele. En met wat we weten zijn we soms op een mensmiddelpuntige manier bezig. Bedenk dat er veel menselijks in onze opvattingen is. En laat dit alles je brengen tot het onderzoeken van de Schriften. Slaan jullie samen ooit de Bijbel wel eens op?
2. Het belangrijkste voor ons is niet dat we onze eigenheid op godsdienstig en kerkelijk gebied kunnen bewaren en in praktijk brengen. Het belangrijkste is dat we ons leven willen verliezen, ons kruis opnemen, en in Christus onze zaligheid leren vinden. En dan neemt Christus gestalte in ons in. Vanuit die gezindheid gaat het niet meer het meeste om jou en je vriend, maar om Christus, en hoe Hij in jullie relatie de eer kan krijgen.
Ik wens jullie toe, dat je er op een goede manier samen uit mag komen. Hopelijk mag je in eensgezindheid met elkaar de Heere dienen.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
