Vraag
Van mijn 13e tot en met mijn 16e ben ik misbruikt door een jongen, in de zin van dat ik dingen bij hem moest doen of bij mij deed die ik niet wilde. Hier heb ik het altijd heel moeilijk mee gehad, met name toen ik verkering kreeg en later trouwde. Ik had het mijn vriend wel verteld toen we verkering hadden, maar ik heb pas kort geleden verteld wie dit gedaan heeft (het was een bekende van me en even oud als mij!). Op zich heb ik het voor mijn idee wel aardig van me afgezet, maar soms kan het alsnog op me aanvliegen. Dit is met name als mijn man en ik seks hebben met elkaar. Als hij dan lief doet tegen mij en mij met liefde aanhaalt, kan ik van binnen helemaal verkillen of kan de zin in één keer helemaal over zijn. Hier heb ik best moeite mee en geef mijn grenzen dan ook wel aan, maar soms wil ik dat ik me gewoon kan laten gaan. Hoe zou ik hiermee om kunnen gaan? Verder weet niemand wat er ooit in het verleden is gebeurd.
Antwoord
Beste vragenstelster,
Wat kan zo'n ervaring toch afschuwelijk zijn! Zeker voor meisjes in de pubertijd! Dat dit vormend is, en dat merk jij in het hier en nu, is echt terecht. De pubertijd is immers de fase waarin je seksualiteit ontdekt, zowel de beleving bij jezelf, als ook bij anderen. Hoe leggen anderen hun grenzen, en worden mijn grenzen gerespecteerd zonder dat ik afgewezen wordt? Het is verschrikkelijk dat dit je is overkomen. Veel vrouwen die met hetzelfde onderwerp als jij worstelen hebben ook last van schuldgevoelens en het is goed om dit onder ogen te zien en dit een plaats te geven. Het feit dat je nu, na je man, het voor het eerst benoemd lijkt me een belangrijke en noodzakelijke stap in de richting van verwerking.
Toen ik je vraag las, vroeg ik me af waarom je dit met niemand gedeeld hebt. Wat is de reden dat je niet aan je moeder, oudere zus of andere vertrouwenspersoon hebt verteld? Je bent gaan zwijgen en daarmee heb je het, ook in jouw zelf verstopt. Dat is de reden waarom je er nu nog steeds, of juist meer, last van hebt. Het is echt van belang dat je hierover gaat praten met anderen. De reactie van anderen zal jou kunnen helpen om de gebeurtenissen te plaatsen. Het begrip van anderen geeft jou erkenning van de pijn die je hebt geleden.
Je vraagt me verder wat je er aan kunt doen. Hierboven geef ik al een richting aan maar in mijn praktijk als hulpverlener ga ik met iemand in gesprek om te onderzoeken wat de schade is, hoe de gebeurtenissen hebben doorgewerkt in je persoonlijkheid. Dat is op deze manier niet haalbaar. Ik raad je dus aan om hulp te zoeken, en dan het liefst iemand die bekend is seksueel misbruik. Je kunt dit het beste via de huisarts doen. Mogelijk is het een optie om de "dader" te confronteren. Wanneer hij in staat is om je verhaal te erkennen zou dit voor jou erg helend kunnen zijn!
Verder vraag ik me af hoe je geloofsbeleving hierin is. Het is zo moeilijk om deze zaken met God te bespreken! Bij dit onderwerp zijn veel mensen niet gewend om dit in gebed te brengen. In hoeverre heeft deze ervaring jouw geloof beïnvloed? Bespreek dit met je man en zoek daarin samen een weg.
Ik realiseer me dat dit antwoord absoluut niet toereikend is, daarom raad ik je met klem aan om een verwerkingstraject aan te gaan bij een psychotherapeut. Mede doordat het een zorg is dat wanneer je geleerd hebt dat anderen over jouw grenzen gaan, dit meestal niet alleen op seksueel gebied speelt maar ook in andere levensgebieden. Wanneer je herkent dat je het moeilijk vindt om je grenzen aan te geven in het algemeen, lijkt het me nodig dat je hulp zoekt.
Veel sterkte en ik wens je heling!
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
