Vraag
De laatste tijd kom ik steeds meer mensen tegen die zeggen te geloven, maar niet de vruchten en liefde hebben van de ware christen. Ik krijg soms trappen omdat ik nog niet tot het kruis gekomen ben. Hoe ga ik hiermee om?
Antwoord
In deze vraag wordt ene stelling geponeerd en tegelijk een vraag gesteld. Het is niet helemaal vast te stellen of stelling en vraag iets met elkaar te maken hebben, maar me dunkt dat dat wel het geval is. Toch wil ik voor de zekerheid eerst de stelling apart bespreken.
De stelling is dus: De laatste tijd kom ik steeds meer mensen tegen die zeggen te geloven, maar niet de vruchten en liefde hebben van de ware christen. Als dit waar is, is dat een ernstige zaak. Christenen dienen de vrucht van de liefde te vertonen. Wanneer wij van onszelf weten, dat we de vrucht van de Geest niet laten zien moeten we met de Heere bespreken of we wellicht niet in het geloof staan. Bovendien roept de Bijbel ons op ons te bekeren. Als we vinden, dat een ander onvoldoende de vrucht van de Geest vertoont mogen we hem of haar in liefde met zichzelf confronteren. Het beste is dat op een vragende wijze te doen. Vraag naar het gebrek aan liefde. Verwijt niet -dan val je in dezelfde zonde- maar vraag hoe het liefdeloze gedrag mogelijk is, terwijl beleden wordt dat Christus de Zaligmaker is. Als iemand echt een kind van God is zal dat kunnen, al moeten we niet vergeten dat zo'n vraag hard aan kan komen en ook kinderen van God grote zondaars zijn die in zichzelf nog even goddeloos zijn als ieder ander. Zij zullen misschien ook tijd nodig hebben de vermaning te overdenken. Geef hen die tijd. Misschien ontdekt iemand dat hij niet in Christus is, dan heb je door de Heilige Geest iemand mogen behouden.
Maar de hele vraag doet mij toch iets anders veronderstellen. Is het zo dat iemand verwijt dat je nog niet tot het kruis gekomen bent? Heeft iemand je duidelijk gemaakt dat het zonde is dat je Christus niet gelooft? Als iemand daarin gelijk heeft, en de vraag erkent het gelijk, dan is dat niet liefdeloos, maar juist zeer liefdevol. Natuurlijk wordt je op je zonden gewezen, maar dat is volkomen terecht. We moeten van het Evangelie geen zoetsappig verhaal maken. Dat deed de Heere Jezus ook niet. Ik denk dat veel Farizeeën Jezus ook geen liefdevol Mens vonden. Hij verweet hun immers de meest vreselijke dingen. Hij zei kort en goed tegen hen: gij zijt uit de vader de duivel. Hij zei, jullie zijn net witgepleisterde graven. Van buiten wel mooi en vroom, maar van binnen huist de dood. Tegen Nicodemus zei hij: je praat wel mooi, maar weet jij wel, dat je niet wedergeboren bent. Zo kun je het Koninkrijk Gods niet binnen gaan. Wie niet opziet naar het kruis, zoals de Israëlieten opzagen naar de koperen slang, je kunt niet behouden worden.
Daarom is het niet liefdeloos om iemand te waarschuwen als hij of zij nog niet tot het kruis is gekomen. Zonder het kruis zijn we verloren. Zonder het kruis bevestigen wij onze opstand tegen God. Godsdienstig zijn is heel iets anders dan geloven. Kerkelijk zijn en zwaar zijn is echt iets anders de Christus volgen. En Christus niet volgen is Hem verwerpen. Jezus zei zelf: wie niet voor Mij is is tegen Mij.
Iets anders is dat we onpastoraal met elkaar kunnen omgaan. Dat moeten we niet doen. Dan moeten we ons afvragen wat de Heere Jezus zou doen. Hij was vol liefde. Maar regelmatig toch verbazend scherp. Nicodemus is er door behouden. Wees maar blij als iemand je duidelijk zegt waar het op staat. Het kan uitwerken tot eeuwig behoud. Verzet je niet tegen Christus. Hang aan Hem. Hij is het waard. Laat Hem niet tot morgen wachten.
Ds. A. van Lingen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. van Lingen
- Geboortedatum:24-06-1961
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Kinderdijk-Middelweg (Nieuw-Lekkerland)
- Status:Inactief
