Zoon offeren heden ten dage

Ik was pas in een kerkdienst omdat ik met iemand mee ging. Toen werd er verteld over Abraham die zijn zoon Izak moest offeren. Dit was een test (beproeving) van God. Ik vraag mij af hoe jullie christenen (ik ben niet gelovig) hier in de tegenwoordige tijd naar kijken. Was het wel de stem van God of kon het (met alle eerbied) niet een psychose zijn of zoiets? Want Abraham zag en hoorde iets of ‘Iemand’ Die Izak niet kon zien en Hij was echt iets gruwelijks van plan met Izak. Ik vraag mij dit oprecht af zonder oneerbiedig te zijn.

Als er nu iemand binnen uw gemeente (waarvan men de overtuiging heeft dat hij of zij een kind van God is) vertelt dat hij of zij als opdracht van God heeft gekregen om zijn kind te offeren (slachten), hoe kijken jullie daar nu dan tegenaan, met het oog op het volgen van God en naar Zijn stem luisteren? Hoe weet u nu zeker of de stem niet echt van God was als beproeving? (er van uitgaande dat u zult ontkennen dat dit inderdaad de opdracht van God is aan die persoon).

Graag geen antwoord waarin u zegt dat God in deze tijd zulke dingen niet meer vraagt maar een eerlijk antwoord hierop, want tegenwoordig zou iemand gelijk opgepakt worden of worden opgenomen in verband met psychische klachten. Dus wat nu als een predikant deze opdracht krijgt?

Groetjes van een ongelovig iemand.

Je wilt weten hoe christenen tegen Abraham aankijken en hoe ze er tegenaan kijken als iemand in de huidige tijd zou zeggen dat God hem opgedragen heeft zijn zoon te offeren. Bedankt voor de vraag die je stelt. Het is een vraag die ertoe doet! Ik probeer erop te antwoorden. En ik wil neerschrijven hoe ik er zelf tegenaan kijk. Ik denk dat ik dan namens meer christenen spreek, maar ik spreek in eerste instantie gewoon voor mezelf. 

Eerst Abraham dan maar. Hij staat voor mij op een speciaal niveau, omdat God in een tijd waarin de meeste mensen God ‘niet meer zien zitten’ met Abraham een nieuw begin maakt. God laat Zijn zaak met mensen in deze wereld niet doodlopen. Hij roept in een afvallige wereld een man, die ‘Zijn man’ zal zijn en uit wie zelfs een volk zal voortkomen dat ‘Zijn volk’ zal zijn. God spreekt tot Abraham. Krachtig, duidelijk en persoonlijk. Meermalen, over een langere tijd. God is de God die het Abraham niet gemakkelijk maakt. Hij belooft hem zaken waarop Hij hem vervolgens een lange tijd laat wachten. Maar al valt het Abraham zwaar om God te geloven en te gehoorzamen, hij doet het wel. In Genesis 22 krijgt dat zijn climax als God Abraham vraagt om zijn zoon te offeren. Ook daarin spreekt God hoorbaar, duidelijk en persoonlijk. Abraham is daar zeker van -net als eerder- en gaat op weg. Hij zegt ondertussen tegen de knechten die onder aan de offerberg achterblijven, dat “WIJ bij jullie zullen terugkeren.” In Hebr. 11 lezen we dat Abraham geloofde dat Abraham bij zichzelf overlegd dat God bij machte was Izak zelfs uit de doden op te wekken (Heb. 11:18).

Toppunt van de geschiedenis is dan dat God Abraham een halt toeroept als hij op het punt staat Izak daadwerkelijk te doden om het offer te gaan brengen. “Nu weet Ik dat U Godvrezend bent, en uw zoon, uw enige Mij niet onthouden hebt.” En de ram die met zijn horens in de struiken in de buurt vastzit -duidelijk geen toevalligheid, de HEERE heeft erin voorzien! (Gen. 22:8, 14)- wordt het offer.   Het vreselijke wordt dus geen werkelijkheid.

Verderop in de Bijbel blijkt dat God kinderoffers ten strengste afwijst. De god Moloch werd door omliggende volken, en ook door Kanaänieten om Israël heen gediend en Israëlieten deden er soms ook aan mee. Zijn dienst ging gepaard met kinderoffers. Deze dienst wordt door God duidelijk afgewezen. Jer. 7:31 zegt: “En zij hebben de hoogten van Tofet gebouwd, die in het dal van Ben-Hinnom zijn, om hun zonen en hun dochters in het vuur te verbranden. Dat heb Ik niet geboden en is niet in Mijn hart opgekomen.” 

Het cruciale van de Bijbelse geschiedenis en van het christelijk geloof is juist dat God Zijn EIGEN eniggeboren Zoon uit liefde voor een van Hem afvallige wereld WEL heeft gegeven opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig zal leven (Joh. 3:16). Duidelijk is dat het hier een liefdeszaak is van zowel Vader als Zoon. God GEEFT dit offer. En daarin ligt de aanneming van ons mensen door Hem. Dat is voor mij een groot en diep wonder. Daar leef ik uit. En dat geldt voor ieder die van harte christen is.  

Samenvattend: gezien Abraham ‘s positie in de tijd waarin hij stond en de bijzondere roeping die God voor hem had en ook gezien de manier van omgang tussen God en hem in zijn hele leven, zie ik de stem van God die Abraham hoorde beslist niet als iets psychotisch. 

Maar dan het volgende. Je vraag is vooral ook: en als er VANDAAG iemand zou komen die vertelde dat God hem tot zoiets buitensporigs geroepen had en dat hij zelf de stem van God gehoord had? Ik zal me er niet mee afmaken door te zeggen dat God dit vandaag niet meer kan doen, zoals je bij voorbaat zelf ook al wilt uitsluiten. Als ik iemand zou tegenkomen die mij vertelde zo’n opdracht van God te hebben zou ik tegen hem zeggen: dit is niet van God. Met welk recht zou ik dat tegen hem zeggen? God is met ons al een veel langere weg gegaan. In tegenstelling tot Abraham hebben wij een eeuwenlange geschiedenis van openbaring achter ons, met als culminerend hoogtepunt de komst van Zijn eigen Zoon in deze wereld. Die Bijbelse openbaring is vastgelegd. En daaruit weten we dat God, die er met alle liefde van Zijn kant voor ons wil zijn, ook van ons in liefde een algehele toewijding vraagt. Daarbij kan Hij ons ook zo leiden dat we over onze grenzen moeten gaan. Maar de grenzen waar Hij niet over zal gaan, zijn degenen die Hij Zelf gesteld heeft in Zijn geboden. Kinderen of mensen offeren wijst Hij duidelijk af. Net zo goed als een zelfmoordactie voor het zogenaamde goede doel. Ik heb door de tijd heen meerdere mensen proberen te laten inzien dat iets waartoe ze zich toe gedrongen voelden (naar ze dachten: door God), ze meer zelf zo ingevuld hadden dan dat het van God kwam. Een tijd van bezinning bracht dat ook vaak aan het licht. En als mensen stemmen horen die hen op een spoor zetten wat niet in de lijn ligt van de Bijbelse geboden, zou ik zeker de mogelijkheid van een psychose overwegen, of demonische beïnvloeding die tenslotte ook een geestelijke realiteit is en waar we in de Bijbel tegen gewaarschuwd worden. 

Fijn dat je over zaken nadenkt. Laat ik dit nog tegen je zeggen: blijf je verstand gebruiken. Dat hoef je bepaald niet uit te schakelen op het terrein van het geloof. Besef ondertussen wel dat God die per definitie oneindig veel groter is dan wij en al het andere hier beneden, een God is bij Wie je het kan gaan duizelen. Dat is normaal. Van God kun je dat toch ook verwachten?! Hij is gewoon te groot voor ons denkraam. Als je hart daarbij ook nog overweldigd wordt door Zijn liefde, vind je een onvoorstelbaar geluk en vind je een onzegbare vrede.

Ds. A. de Lange,
Nieuw-Lekkerland

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

193 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven