Niks romantisch aan vrouw en moeder zijn

Ik heb een vraag over het volgende: sinds een aantal jaren heb ik mijn leuke baan ingeruild om als huismoeder thuis te kunnen zijn voor mijn vier kinderen. Dit omdat wij de overtuiging hebben dat God het zo bedoeld heeft dat de man de kost verdient en de vrouw voor de kinderen zorgt. Ook om een veilige en vertrouwd rustige thuissituatie te kunnen creëren.

Nu wordt er regelmatig wat over een huisvrouw gezegd dat het zo’n prachtige taak is en dat het zo mooi is dat je de kinderen in alle rust op kan laten groeien. Dat je daar geen spijt van krijgt. Maar de praktijk is zo anders. Ik kan het bijna niet aan, de zorg voor de kinderen, het eenzame bestaan, de aandacht die de kinderen vragen, de huishouding die nooit klaar is en het vanzelfsprekende van de andere gezinsleden. Iedere ochtend als mijn man weggaat raak ik totaal in paniek, dan denk ik: weer zo’n dag. Ik zou het liefste willen vluchten en voorlopig m’n gezicht niet meer laten zien.

Ik kan totaal niet genieten van het moederschap van vier kleine kinderen; ik kan het niet overzien. Ik voel me vreselijk schuldig tegenover m’n kinderen: wat kunnen zij er aan doen. Ik hou heel veel van ze, maar ik kan niet een moeder zijn zoals het zou moeten. Het liefst zou ik ze de hele dag achter een filmpje zetten en zelf lekker in bed kruipen of een leuke activiteit gaan doen. Ik ben op zoek naar een uitweg, een uitvlucht, maar ik weet niet waar ik heen moet.

Ik voel me teleurgesteld in God. Ik deze tijd waarin veel mensen voor zichzelf willen leven wilde ik het voor m’n gezin doen. Maar dan pakt het zo uit, terwijl je Gods weg wilt volgen: ik begrijp er niets van. Er is helemaal niks romantisch aan huisvrouw/huismoeder. Soms denk ik weleens: ik begrijp wel dat bijna niemand dat fulltime wil.

Ik heb het er met mijn man over gehad, maar hij is ook star. Hij voelt niks voor een papadag of wat dan ook. Hij wil graag voor zijn gezin werken en de kost verdienen. Ook daar heb ik moeite mee; ik wil het liefst voor mezelf een eigen inkomen hebben zodat ik m’n hand niet op hoef te houden bij mijn man. Dit ligt echt aan mezelf, mijn man doet nooit moeilijk. Maar ik was altijd gewend voor mezelf te werken, zo ben ik ook opgevoed.

Hoe moet ik hiermee omgaan wat zou een oplossing zijn? We hebben geen vrienden in de buurt die op kunnen passen en met de familie hebben we weinig contact.

Beste huismoeder,

Wat jammer. Je bent er van overtuigd dat de Heere wilt dat je huismoeder bent. Je hebt daar nu voor gekozen. Waarom grijp je je er dan niet aan vast. Waarom ga je er niet voor?

Ik geloof dat ik het wel een beetje kan begrijpen: je mist die mooie baan... en wat valt het je tegen zonder die mensen om je heen. Ik vrees dat je niet echt met je hart gekozen hebt. Het zou zo geweldig kunnen zijn. Als je met je hele hart er voor ging om voor je kinderen te zorgen en liefde te geven. Geniet van je kinderen nu ze nog jong zijn. Kinderen zijn zo kostbaar en ze zijn zo snel groot.
  
Schaam je je voor de werkende moeders? Je schrijft dat je weg wilt vluchten en je gezicht niet meer laten zien. Voor die werkende moeders? Roep je zelf tot de orde. Ga normaal denken! Breng orde in je gedachten, leven en thuiswerk. 

Je bent overtuigd dat de Heere het voor jou zo wil? Doe dat ook van harte, met overgave aan je keuze. Laat die werkende moeders hun taak doen en doe jij jouw taak. Ik begrijp dat je wilt vluchten als je hen hoort praten. Ik hoorde eens een aantal jonge werkende moeders met elkaar bezig. Ze beklaagden een andere moeder die zes kinderen groot moest brengen en daarvoor thuis moest blijven. Maar hun ‘beklagen’ was veel meer een aanklagen. Het waren christelijke vrouwen die haar aanklaagden en ook berispten. Ik was geschokt en verdrietig, gaan we zo met elkaar om...

Veel van mijn jonge zusters begrijpen het niet meer. Zij worden meegesleurd in de geest van de tijd. Meer inkomsten, meer vakantie, meer geld. Duurder huis, duurdere kleding, twee auto’s. En de zegen om je kinderen in rust en stabiliteit op te kunnen voeden wordt bijna als een misdaad gezien en anderen aangerekend. Ga eens te rade bij iemand die ook thuismoeder is en dat met liefde en vreugde doet. Misschien heeft ze tips voor je.   

Natuurlijk heeft iedereen wel eens een dag dat het te veel is, maar dat zul je ook hebben als je een ‘leuke’ baan buitenshuis hebt. Ga je kostbare tijd niet verdoen met filmpjes kijken en je blind staren op dat alles je zo tegen valt. Wees niet gericht op je zelf, maar juist op de ander.
 
Wees dankbaar met wat je hebt. God heeft je zoveel gegeven. Een man die zoveel verdient dat je niet hoeft te werken. Hij gaf je gezonde  kinderen. Ga nu niet jezelf beklagen, maar wees dankbaar en voed je kinderen op. Geef niet in stilte God de schuld dat jij niet kunt doen wat je wilt. Huisvrouw zijn is niet romantisch, maar gaat het daar om? Het is een taak. Een door God geschonken taak. Was je werk altijd zo romantisch? Kon je daar zomaar een beetje rondlopen zonder naar je werk te kijken? Baalde je soms ook niet heel erg... alle dagen hetzelfde? 

Gooi het roer van zelfbeklag om. Je zegt dat je Gods weg wilt volgen, ga dan die weg zonder mopperen en zelfbeklag. Ook als het wel eens tegen valt. Dan ga je je man daar toch niet mee belasten? Jullie samen namen dat besluit! Ga dan die weg! Zoek contacten in je omgeving.
 
Ik heb mijn oren te luisteren gelegd bij verschillende huismoeders. Ik ken verschillende jonge moeders die gewoon mama willen zijn nu de kinderen klein zijn en ze zien dat het zo belangrijk is om wat je zelf aangeeft “een rustige en veilige thuissituatie creëren”. Ze doen dat met vreugde. Zien in de hectiek van deze tijd dat hun kinderen ontspannen en blij zijn. Op school komen er soms complimenten: “Je kind is zo ontspannen en uitgerust.” In de gezinnen heerst er rust en orde. De moeders zijn zelf ook ontspannen. Geen geren en gevlieg naar werk en terug. Ze zeiden: als mijn werk klaar is in huis, dan neem ik een boek of ik leg een bezoekje af bij een eenzaam iemand in de gemeente. Anderen deden een schriftelijke cursus. We kennen een groepje moeders dat elke twee weken een morgen samenkomt om over een Bijbels onderwerp na te denken. Daar nemen en hebben ze tijd voor. Voel je waardevol.

Hartelijke groet en Gods zegen,
Nellie van Dooijeweert-van der Sikke

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

109 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven