Vraag
Ik heb twee kinderen in de leeftijd van 3 en 5. De oudste zit sinds een jaar op school. Voor die tijd stelde hij soms een vraag over zijn eigen lichaam, maar op school is hij begonnen met de hele tijd grapjes maken over poep, plas, billen, piemel. In de klas hebben verschillende kinderen hun billen laten zien en hij zelf ook vertelde hij. De juf geeft straf als dit gebeurt, maar het gebeurt dus wel. Ik snap dat een deel hiervan bij de ontwikkeling hoort, maar ik vind het soms erg overheersend. En ik heb hem wel uitgelegd dat je billen laten zien niet de bedoeling is. Maar nu doet ons dochtertje hier ook helemaal in mee. Ze zijn soms niet te stoppen en lachen maar door.
Ik heb zelf niet echt voorlichting gehad en vooral altijd een afkeer gehad van mijn lichaam en seksuele gevoelens. Ik vind het heel lastig te weten hoe ik hen nu moet opvoeden. Hoe kan ik hen leren dat ze een mooi en waardevol lichaam hebben en dat ze misschien op hun niveau bepaalde gevoelens mogen hebben, maar dat er ook grenzen zijn? Ik wilde eigenlijk dat ze nog helemaal niet op die manier ermee bezig zouden zijn, meer als iets gewoons in plaats van de hele tijd grapjes. Ze kunnen haast al niet meer tegelijk in bad lijkt wel. Is dat normaal voor die leeftijd? Ik maak me zorgen.
Antwoord
Beste ouder(s),
Wat mooi hoe u uw zoektocht verwoordt om de kinderen mee te geven hoe waardevol het lichaam is. De interesse/nieuwsgierigheid voor dat lichaam bij jonge kinderen van 3 en 5 is vaak op het niveau wat u beschrijft. ‘Seksuele’ spelletjes tussen kinderen onderling komen veel voor en dragen over het algemeen bij aan een gezonde ontwikkeling zoals een lichaamsbeeld en lichaamsbesef. Tegelijk zijn veel volwassenen hier huiverig voor. Begrijpelijk, echter de meer volwassen lading hiervan wordt door kinderen dus anders beleefd. In die zin is het gedrag van de kinderen heel normaal en komt voor bij meer dan de helft van de kinderen op deze leeftijd.
Vaak dooft deze belangstelling ook vanzelf weer uit. Deze belangstelling kan extra aangewakkerd worden in een sfeer van afkeur en straf en geheimzinnigheid. Een algemeen advies is dan ook om uit te leggen, positief te begrenzen en neutraal bijvoorbeeld de lichaamsdelen te benoemen. Zo kun je de functie benoemen en ook de verschillen tussen jongens en meisjes en dat het privéplekjes zijn die je niet aanraakt. Dit ontdekkende gedrag is van voorbijgaande aard en overmatige aandacht heeft vaak juist een averechts effect. Blijf tijdens het badderen wat in de buurt, maar wordt niet angstig of onzeker. Dit hoort er echt bij. Er zijn boekjes over het lichaam op het niveau van de peuter/kleuter. Er zullen ook zeker ouders zijn die dit herkennen, praat er met elkaar over. Echter probeer dit ook onderling dit niet groter te maken dan het is. Het is ook juist een kans om een gezonde ontwikkeling te stimuleren!
Alle goeds toegewenst bij de opvoeding van uw kinderen.
Met vriendelijke groet,
Anja Diepeveen
Dit artikel is beantwoord door
drs. A. Diepeveen- van der Marel
- Geboortedatum:19-10-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Functie: Orthopedagoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Die fase hebben onze kinderen ook gehad. We bespraken dan hoe mooi de Heere ons heeft gemaakt. Elk lichaamsdeel kwam aan bod. Ik merkte hoe meer ik erover sprak op die manier, zonder schaamte, hoe minder de opmerkingen over billen e.d. in een lacherige sfeer werden gedaan.
We bespraken het niet alleen als ze in die fase zaten, al eerder, op het moment dat ze doorkregen welk geslachtsdeel ze hadden. De jongste is bijna 4 en vindt het normaal om zijn piemeltje te benoemen en dat die gemaakt is om o.a. mee te plassen. Als er kinderen bij ons zijn die daar lacherig over praten, is hij even in verwarring, huh, lachen jullie daar om? Vervolgens wil hij meedoen en doet er dan ook lacherig over. Later hebben we het daar weer over. Heel mooi vind ik het dat er in het dagelijks leven zo veel aanleidingen zijn om over God te praten.
Dat er verschil in lichaamsdelen zit, wat betreft het laten zien en aanzitten, benoemen we bij de kinderen. Dat sommige lichaamsdelen privé zijn.
Zegen bij de opvoeding!
groetjes van een moeder
