Echtgenoot blijft ontrouw

Mijn man heeft in onze relatie van 22 jaar en haast 18 jaar huwelijk met twee kinderen reeds acht jaren lang een relatie met een ander en een buitenechtelijk kind. Vier jaar geleden maakte hij het aan mij bekend. Reeds een zelfde aantal jaren zorgt hij ook niet meer voor ons gezin. Iedere keer zegt hij spijt te hebben en bij ons te willen blijven en niet te willen scheiden, maar hij is na een fel meningsverschil volledig gaan inwonen bij die ander, ondanks hij blijft beweren dat ze niks met elkaar hebben. Hij is daar altijd, hij zorgt niet voor mij noch de kids. Hij wil dat ik het moet accepteren en het feit dat hij toch altijd daar naar toe zal blijven gaan. Ik weiger dit pertinent. Dat is de enige reden waarom hij terug zou willen komen, zonder baan of enige verantwoordelijkheid voor het gezin.

Hij is reeds jaren teruggevallen en wil niks meer van God of kerk weten. Hij gaat en komt wanneer hij wil of blijft weken tot maanden weg en komt dan terug zonder enige uitleg. Al zijn spullen zijn bij de andere vrouw en al zijn geld gaat daar naar toe. Hij wil niet scheiden, maar ook niet veranderen. Het is alleen maar ontrouw, overspel, vernedering en pijn. Iedere keer vergeven en vergeven en iedere keer belooft hij beterschap en na een paar dagen escaleert alles omdat ik zijn handel en wandel moet accepteren.

Ik heb hem zeven maanden terug gevraagd weg te gaan en aan zichzelf te werken omdat de situatie thuis heel ongezond werd. Bedreigingen voor de kids, elk gesprek eindigt met liederlijke woorden van zijn kant en ik dreigde kapot te gaan. Hij trok gelijk weer bij die vrouw in tot op de dag van vandaag.

Mijn vraag: “Tot de dood ons scheidt”, geldt dit onder deze omstandigheden? Een man die weigert het contact met die andere vrouw te verbreken, maar toch niet wilt scheiden. De Heere haat echtscheiding en het is een gruwel in Zijn ogen. Ik heb alles gedaan en geprobeerd dit huwelijk te redden. Heb ik het recht niet om te scheiden of blijf ik getrouwd ondanks deze vreselijke situatie die het gezin haast kapot heeft gemaakt? Hij wil alleen terug zonder baan, vast inkomen, zonder belofte, zonder verantwoording! Ik weiger dit te accepteren. Is dit een foute houding van mij als gelovige? Nu ben ik na jaren financieel stabiel vanaf dat hij weg is en ervaar ik weer rust en vrede in het huis. Ik denk aan een scheiding omdat ik niet opnieuw in dezelfde vicieuze cirkel terecht wil komen. Hij was mijn eerste geliefde en ondanks alles ben ik trouw geweest en heb me aan mijn trouwbelofte gehouden.

Beste mevrouw,

Wat een verdrietig verhaal schrijft u! En ik weet niet goed wat ik u terug moet schrijven, heb er eens een poosje over nagedacht. Om te beginnen bewonder ik uw geduld. Steeds maar weer ‘meneer’ toelaten  in huis en gezin. Zonder dat hij enige verantwoording van zijn gedrag aflegt, eisend dat u dit gedrag accepteert. Maar dat is toch niet zoals een huwelijk is bedoeld? De Heere laat echtscheiding niet toe omdat het een gruwel in Zijn ogen is, zegt u. Ja, we beloven elkaar trouw bij de huwelijksbelofte. Helemaal waar. Het huwelijk is iets heel bijzonders en levenslange trouw naast een prachtig gegeven ook een enorme opgave. Echter: dit geldt dan wel voor béíde partners. Het kan nooit zo zijn, dat ú trouw blijft met als consequentie dat uw echtgenoot in werkelijk álles òntrouw ‘mag’ zijn.
 
“Een man die weigert het contact met die andere vrouw te verbreken, maar toch niet wil scheiden” (uw woorden) hééft toch al echtbreuk gepleegd. Of zie ìk dat verkeerd?

U hebt een grens aangegeven, door niet te accepteren wat uw man van u vraagt. Dat lijkt me een heel goede grens, want hij vraagt eigenlijk úw toestemming voor de ontrouw van zijn kant. En nee, zó leven als hij wil is níét de essentie van een huwelijk. U hebt al veel te veel goedgevonden, waardoor de situatie kan voortduren. U vraagt of uw houding als gelovige vrouw zo mag zijn als die nu is, willende een echtscheiding. Het is niet mijn gewoonte om een scheiding te promoten, omdat daar dikwijls andere problemen uit voortkomen. Voor u echter is die grens allang gepasseerd: u ervaart rust in huis nu u de manier van leven met uw ‘eerste liefde’ niet accepteert. Dat lijkt me iets om aan vast te houden. Trouw is prachtig, maar dat betekent niet dat uw man u ‘mag gebruiken’ (lees: misbruik maken van úw trouw!). Geef duidelijk en helder uw eigen voorwaarden aan als ú toch nog weer met hem wilt verder gaan. Mocht dit zo zijn, dan zal híj moeten accepteren. Op die manier lijkt het mij de enige optie om uw huwelijk voort te kunnen zetten. 

Om op uw vraag terug te komen: geldt het “tot de dood ons scheidt” ook nu? Ja, als de liefde van twee kanten komt en er hard gewerkt wordt aan herstel van de relatie. Daarvan lijkt echter geen sprake, als hij én u én die andere vrouw blijft ‘willen’, waardoor beide relaties/gezinnen onder druk staan.   

Ik wens u veel wijsheid, sterkte en kracht toe!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1499 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven