Vraag
Verzoekt de duivel nog steeds? Ik heb soms zo het gevoel dat hij er is en mij verzoekt om de dingen te doen die ik juist niet wil doen. En ik ben niet sterk genoeg. Ik bid wel “leidt mij niet in verzoeking en verlos ons van de boze.” Maar op zulke momenten kan ik niet bidden en is de macht te sterk.
Ook vind ik het heel moeilijk om te zien wat Gods leiding is in mijn leven. Ik heb moeten inzien dat ik een zondig mens ben en eigenlijk niks met God te maken wil hebben. Want ik blijf zondigen, expres soms. Ik blijf op mijzelf vertrouwen. En toch kan ik niet stoppen met in de Bijbel te lezen en soms als ik bid, voel ik dat God luistert. Soms onder de preek voel ik dat dat Zijn wil is en kan ik weer verder.
Maar nu, ik loop vast. Want hoe weet ik wat God voor mij in mijn leven heeft vastgelegd? Hoe weet ik dat ik überhaupt wel zalig kan worden. Want dat heb ik niet verdiend. En hoe kan het dat de hemel soms zo gesloten lijkt? Komt dat door mijn zonden? Want Hij is een rechtvaardig God, en het zou rechtvaardig zijn als Hij mij liet sterven. En toch durf ik mezelf niet de hoop van Jezus te geven. Want ik ben bang dat de zondekennis maar een indruk is. Daarom durf ik niet verder te kijken en te geloven dat Jezus misschien ook gestorven zou kunnen zijn voor mijn zonde. Ik wil niet dat ik mezelf leugens wijsmaak en later voor Gods troon sta en dan niet zalig ben. En toch voel ik soms zo’n diep verlangen om Hem te kennen.
Ik had nog een vraag, want waarom wordt er in onze gezindte (gereformeerde gezindte) zo vastgehouden aan regeltjes? Dat maakt toch niet zalig? De wetten moet je toch willen houden omdat je God liefhebt?
Antwoord
Ja, beste vraagsteller, de duivel verzoekt nog steeds om je ten val te brengen. Maar je mag hem niet overal de schuld van geven. Ik denk dat je vaker in de zonden valt doordat je niet waakzaam bent tegen alles wat uit je eigen hart voort komt, dan door de verleiding van de duivel. Zie je wat je zelf neerschrijft: Ik ben niet sterk genoeg! Alleen met bidden “Leidt mij niet in verzoeking” zonder te strijden tegen je eigen boezemzonden, komt het niet goed. Waakt dan en bid! Want de duivel gaat rond als een briesende leeuw, zoekend wie hij zou kunnen verslinden.
Gods leiding in je leven is weer iets heel anders dan de verleiding door de duivel en het zwak zijn in het strijden en volhouden tegen de zonden te strijden. Het telkens weer in zonden vallen is overigens geen aanwijzing dat je eigenlijk niets met God te maken wilt hebben. Expres zondigen is nog weer verschillend van “wetens en willens” zondigen. Expres zondigen zie ik jou niet zo gauw doen hoor. Wel dat je zondigt tegen beter weten. Ook erg hoor, maar is toch anders. Daar moet je maar heel snel mee stoppen, want daar komt niets uit voort. Is het meest onvruchtbare wat je in je leven doen kunt. Het lezen in Gods Woord is het allerbelangrijkste in je leven. Wat je ook doet, stop daar nooit mee! Door het Woord wil Hij tot je spreken, je leiden, je leren...
Ik hoop dat het waar is dat je vast loopt. Vast met jezelf. Dan durf je je misschien over te geven en toe te vertrouwen aan de Heere Jezus. Want daar moet je terecht komen. Anders komt het nooit goed met je. Buiten de Heere Jezus is er immers geen leven te vinden! Het is ook niet nodig te weten wat God in je leven heeft vastgelegd. Alles wat je moet weten staat in de Bijbel en tot iedereen zegt de Heiland, Kom tot Mij, wat er ook is en hoe je ook bent Kom tot Mij en Ik zal je rust geven. Och beste vraagsteller als God zo met ons om zou gaan dan leefde er niemand meer. Want er is zoveel zonde, op alle terreinen van het leven. Hij heeft Zijn rechtvaardigheid uitgegoten op Zijn eigen Zoon, Jezus Christus. En Hij is zo rechtvaardig dat Hij de zonde slechts één keer straft. Wie in Jezus is wordt niet meer gestraft. Zijn/haar straf is weggedragen op Golgotha. Dat wordt helaas zo vaak vergeten. Klop op die hemelpoort en laat je zorgen horen aan Hem Die is en Die was en Die komt. Blijf volhouden. Maar niet met een gevoel van hopeloosheid dat de Heere toch niet luistert, maar met een hart vol hoop.
En dat andere probleem: Je zondenkennis niet groot genoeg. Wie zou toch dat sprookje bedacht hebben dat “zondenkennis” een betaalmiddel is om naar de Heere Jezus te mogen gaan? Moet je eens over nadenken... Kom je bij de Heiland: “Heere ik heb nu zo heel veel zondenkennis, nu moet U me toch wel helpen!” Zou het werken denk je? Je moet zeker niet proberen je zondenkennis te vergroten. Laat dat maar aan de Heilige Geest over. Als Die de leiding heeft in je leven dan laat Hij je, je zonden zien. Precies zoals ze zijn. Eén grote zwarte bal!
Maak jezelf niet wijs dat je zondenbesef genoeg kunt hebben om straks voor Gods troon te kunnen bestaan. Je maakt op deze manier jezelf wat wijs. Je kun alleen zalig zijn door je zonden aan de Heere Jezus te belijden en aan Zijn voeten weg te smelten als een schuldig mensenkind.
Wat betreft die zondenkennis: Paulus heeft enorm zijn zonden leren kennen, Manasse in het Oude Testament ook. Dit zijn persoonlijke belevingen, bevindingen, ondervindingen. Die mag je niet tot voorschriften maken, Timotheüs had heel andere belevingen. Hij was van kind af een kind van God. We moeten heel erg oppassen dat we de bevindingen van anderen maken tot verplichtingen voor ons zelf. Volg dat verlangen op en werp je neer aan de voeten van de Heiland der wereld. Als je daar als arme zondaar aan komt, dan raapt Hij je op en drukt je aan je hart. Heb je niets van jezelf bij nodig.
In je slotvraag kom je even op het terrein van de “regeltjes”. We hebben als zondige mensen regels nodig. Maar ook gewoon in de gemeente, het huis van de Heere God zijn regels nodig. Vreemd dat we in de kerk moeite hebben met leefregels. De wereld heeft ook regels en die worden geaccepteerd. Je mag bijvoorbeeld niet met je kleren aan het nudistenstrand op.
Het is waar wat je zegt aan het eind: “Regeltjes maken niet zalig”. Maar als je altijd tegen regeltjes loopt te schoppen zegt het meer over jezelf dan over die regels. Regels horen bij het leven met Jezus. Maar dan Bijbelse regels, die uit dankbaarheid en liefde tot God, onderhouden worden.
Hartelijke groet en Gods zegen,
Evangelist Jan van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zou dat niet komen door een volkomen verkeerde uitleg van?:
HC Vraag 2: Wat moet u weten om door deze troost gelukkig te leven en te sterven?
Antwoord:
Ten eerste hoe groot mijn zonden en ellende zijn.
Ten tweede hoe ik van al mijn zonden en ellende verlost word.
Ten derde hoe ik God voor zo'n verlossing dankbaar moet zijn.
Als je het eerste punt uitlegt als: het is nodig om éérst ál je zonden te leren kennen voordat je naar de Verlosser mag, dan krijg je inderdaad het sprookje waar dhr. Dooijeweert aan refereert.
Het woordje 'hoe' werd vroeger soms gebruikt in de betekenis van 'dat'.
Hoe groot mijn zonden en ellenden zijn = weten dát ze groot zijn.
Het is geen vraag, maar een vaststelling.
Evenals in de zin 'Hoe zalig is het volk dat naar Uw klanken hoort'. Dat is hier ook geen vraag, maar een vaststelling dát het volk zalig is.
Wat br. Van Dooijeweert al eerder hier op RW aan heeft getoond is dat ook je angst voor het aardse oordeel je op de knieën kan brengen voor Jezus (de cipier van Hand. 17).
Wel dat zonde kennis een reden is om naar Christus te gaan.
Dus het verhaal over een sprookje is m.i.z een verzonnen sprookje
David schreef: Geef mij de vreugde over Uw heil terug, ondersteun mij met een geest van vrijmoedigheid (Psalm 53:14) Hij bidt God om de vreugde over Zijn heil te herstellen, maar niet om zijn heil te herstellen. Door de zonde die hij tegen God had begaan door de moord op Uria en het overspel met Bathseba (2 Sam 11) had hij zijn vreugde verloren, maar niet zijn heil. Als wij onbeleden zonden hebben en ons geweten klaagt ons aan, dan is het belangrijk om daarmee naar God te gaan en vergeving te vragen. Door de zonde kunnen wij onze vreugde verliezen, onze vreugde kan dan zo klein worden dat wij onze behoudenis in twijfel trekken. Deze twijfel staat echter los van de overweldigende realiteit van de behoudenis. Nogmaals; als het fundament bij ons is gelegd dan zijn wij behouden (1 Kor 3:15).
Onze vreugde groeit meer en meer naar mate wij geestelijke volwassenheid bereiken en meer op Christus gaan lijken (Ef 3: 14-19). Dit is het proces van heiligmaking; de vorming naar het beeld van Christus. Hoewel ook dit het werk is van de Geest kunnen we hier actieve stappen in zetten door ons bij herhaling te bekeren van onze zonden. Het is belangrijk om te blijven strijden tegen ons vlees, maar het is ook goed om te realiseren dat iedereen worstelt met dit proces. Paulus schrijft over zijn strijd tegen het vlees: niet wat ik wil, dat doe ik, maar wat ik haat, dat doe ik (Rom 7:15), daarom oefende hij zijn lichaam op harde wijze om het dienstbaar te maken (1 Kor 9:27), ook Job sloot een verbond met zijn ogen (Job 31:1) en Jozef vluchtte toen hij werd verleid door de vrouw van Potifar (Gen 39:12). Ook David bad tot God om hem te beschermen tegen de hoogmoed die in hem was (Psalm 19:14).
Het niet onderschatten van ons eigen vlees is een belangrijke stap in de groei naar volwassenheid. Op die manier kunnen wij onszelf beschermen, maar uiteindelijk komt geestelijke groei (en daarmee ons gevoel van zekerheid m.b.t. onze behoudenis) voort uit het kennen van God, daarom behoren wij eerst het Koninkrijk van God te zoeken (Matt 6:33). Het is Zijn Woord dat ons heiligt (Joh 17:17; 2 Tim 3:16), in Zijn Woord wordt Zijn volmaakte liefde tentoongesteld, zodat wij ons kunnen vormen naar Zijn beeld (1 Kor 2:16; 2 Kor 3:18). Daarom is het goed om Hem te blijven zoeken in Zijn Woord en in gebed.
In feite wordt dan de zondekennis en eigen gevoel gezien als een toegangsbewijs naar Jezus. Hoe zou dat dan komen? Ze horen in de prediking het sprookje dat de redding alleen is voor diegenen die zus of zo beleven.
Ik denk niet dat het een voorwaarde is . Alleen, wat moet je met Jezus wanneer je geen zonde ziet in jezelf, dan ben je Hem toch niet nodig. Want waarvoor dan? Alleen wanneer je last van jezelf en je zonden krijgt, vlucht je naar Jezus.
En dat zal bij de een veel zijn, bij de ander niet. Het hangt ook af van je karakter, leeftijd etc.'
En hoeveel is dan 'genoeg'? Ik heb wel eens gehoord en houdt dat zelf maar als leidraad:
Zóveel zondekennis is nodig dat je ziet dat je God nodig bent om er van af te komen. Dat het je aan Zijn voeten brengt.
En wanneer je dan vergeving geschonken krijgt door genade, op het gebed, ga je echt die andere zonden ook wel zien en er berouw van krijgen, dat je tegen zo'n goede God zó gezondigd hebt.
Je hebt gelijk we dienen God, Jahweh, omdat we van hem houden.
En deze liefde, als die sterk genoeg is, zal de duivel op een afstand houden.
Ja, want hij verzoekt ons nog steeds.
Als christenen willen we de Bijbelse raad ter harte nemen ....
(jak 4:7) Onderwerpt U daarom aan God; maar weerstaat de Duivel en hij zal van U wegvluchten.
Gods zegen.
