Vraag
Aan ds. Van Vlastuin. Veertien jaar geleden schreef u in 'HHK en rechterkant van CGK' over de verschillen tussen de CGK en HHK, gesprekken tussen deze kerken en een toekomstig samengaan/werken. U noemde enkele verschillen tussen de kerken die volgens mij niet heel fundamenteel zijn en u noemde zeer belangrijke overeenkomsten (Schrift en belijdenis). We zijn inmiddels heel wat jaren verder en u heeft een boekje geschreven over “Katholiek vandaag”.
Het gaat me aan het hart dat kerkelijke ‘nestgeur’ zo hoog wordt gehouden (kerkorde, bepaalde –huishoudelijke- regels, opleiding tot predikant etc.) maar er zo weinig stappen worden gezet richting een klein beetje meer eenheid. Wij hervormden konden in het verleden op een bepaalde manier omgaan/leven met vrijzinnigheid en allerlei soorten mindere orthodoxie. Dan moet het toch heel eenvoudig zijn om de veelkleurige-CGK in de armen te sluiten en concessies naar elkaar te doen? Nu is mijn vraag:
1. Hoe staat het ervoor met de gesprekken tussen beide kerkkleuren?
2. Is er een Schriftuurlijke reden om nog langer gescheiden op te trekken?
3. Wat kunnen we als ‘gewoon’ kerkvolk doen om deze kerkkleuren samen op te laten trekken, richting een landelijke fusie?
Antwoord
Dank je wel voor je vraag. Een beetje ongemakkelijk is deze vraag wel, omdat je ons bepaalt bij de traagheid van kerkelijke processen.
Tussen de CGK en de HHK zijn jaarlijks verschillende gesprekken over allerlei thema’s die ons bezig houden en die een stap zouden kunnen zijn naar meer eenheid en verbondenheid. Dat heeft ertoe geleid dat er landelijk kanselruil mogelijk is tussen voorgangers in beide denominaties. Dat was nog best ingewikkeld, omdat de kerkorde van de CGK eigenlijk alleen een mogelijkheid kende om plaatselijk samen te werken en tot kanselruil te komen. Daar heeft men op de synode over gesproken en dat heeft tot een kerkordelijk proces geleid, zodat er nu sprake is van landelijke kanselruil. Dat betekent dat ik persoonlijk wel in Christelijk Gereformeerde kerken voorga en dat er Christelijk Gereformeerde voorgangers op HHK-kansels staan. Ik vind dat een mooie ervaring die herkenning geeft en die ook het verlangen naar meer en diepere eenheid bevordert.
Het proces van kanselruil is ook een manier dat gemeenteleden aan de boodschap van wederzijdse voorgangers kunnen wennen. Omdat de bediening van het Woord het hart van de kerk uitmaakt, moeten we over deze wederzijdse herkenning in de bediening van het Woord niet gering denken. Ik zie het als een wolkje zo groot als de hand van een man die wel eens het begin kan zijn van een overvloedige regen (van de Heilige Geest). Op onze gebeden maakt de Heere ook in de 21e eeuw de kerk tot een eenheid.
Ds. W. van Vlastuin
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. van Vlastuin
- Geboortedatum:06-03-1963
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Wezep
- Status:Inactief
