Geen transformatie na geloofsbelijdenis

Een aantal weken terug (met Pasen) heb ik in mijn kerk (de HHK) belijdenis van mijn geloof af mogen leggen. Dit was een heel emotioneel moment voor mij. Ik heb het echt ervaren als belijdenis van mijn persoonlijke geloof in Christus als mijn persoonlijke Borg en Middelaar. Ik was heel dankbaar! Ik merk dat ik hoge verwachtingen na mijn belijdenis had van mezelf. Het is twee weken goed gegaan met leven in afhankelijkheid van God. Daarna ben ik heel erg diep teruggevallen in de zonde van mijn oude mens. Het ware veel zonden waar ik vroeger veelal verstrikt in heb gezeten, zoals een pornografieverslaving (ik ben een vrouw).

Nu weet ik vanuit 1 Johannes 1:9 dat God een getrouw God is Die na belijdenis van mijn zonden mij zál vergeven. Maar voor mijn gevoel mis ik iets. Ik weet dat het geloof iets is wat niet met gevoel te maken heeft en niet te maken heeft met iets zien. Toch heb ik het gevoel dat ik iets mis, vooral als ik kijk naar mijn boezemzonde... Ik mis de vervulling met de Heilige Geest. Het is bijna Pinksteren en in de Bijbel werden de discipelen toen vervuld met de Heilige Geest. Wat een transformaties, vooral als je naar een persoon kijkt als Petrus. Maar kan je zeggen dat ze vóór de uitstorting met de Heilige Geest nog geen persoonlijk geloof hadden?

In Mattheüs 16 staat beschreven dat Petrus een geloofsbelijdenis weergeeft. Maar daarna is hij dus pas vervuld met de Heilige Geest. Zo zijn er volgens mij wel meer voorbeelden te noemen uit de Bijbel, bijvoorbeeld Mozes. Hij moest het volk leiden door de woestijn terwijl hij daarvoor nog iemand dood had geslagen. Later wordt er van hem beschreven dat hij de zachtmoedigste man op aarde was. Ook dat was een transformatie.

Pas las ik een waargebeurd boek wat ook ging over een man die uit een donkere wereld kwam. Hij mocht ook gaan geloven in Christus als zijn Zaligmaker; maar nog steeds had hij enorm veel last van zijn oude mens. Totdat iemand tegen hem zei: je hebt de vervulling met de Heilige Geest nodig. Later kreeg hij dit en mocht hij ook in tongen gaan spreken en werd hij écht veranderd. Ik zeg niet dat ik per se in tongen wil gaan spreken, maar toch verlang ik naar vervulling met de Heilige Geest en verandering! Ik heb hier veel om gebeden, maar toch merk ik nog een bepaalde ‘leegte’. Hoe moet ik hier mee omgaan?

Van harte gefeliciteerd en Gods zegen toegewenst nu je in het openbaar belijdenis van het geloof hebt afgelegd. Dat wil ik  eerst tegen je zeggen. Maar vervolgens moeten we er rekening mee houden dat na hoogtepunten in het geloofsleven meestal dieptepunten volgen. Petrus was  voor Pinksteren echt een kind van God. Toen hij had beleden dat Jezus Christus de Zoon van God is, antwoordde Jezus hem: “Vlees en bloed heeft u dat niet geopenbaard maar Mijn Vader Die in de hemel is.” Even later verloochende hij zijn Meester. Er was berouw toen Jezus hem aanzag en Christus heeft na Pasen in het bijzonder deze man opgezocht en opnieuw zijn zonden vergeven. Maar  was Petrus na Pinksteren een volmaakt mens? Nee. En Mozes aan het einde van zijn leven? Hij mocht het beloofde land niet in omdat hij op de rots had geslagen en God ongehoorzaam was geweest.

Je meent iets te missen nu je weer terug valt in  zonden en denkt dat dit gemis wordt weggenomen als je vervuld wordt met de Heilige Geest. Is dat zo? Wordt je worsteling met de oude mens opgelost als we vervuld worden met de Heilige Geest en in tongen gaan spreken zoals in Pinksterbewegingen verkondigd wordt? Van deze raadgevingen moet je afstand nemen. Wat doet de Heilige Geest? Hij wil Christus in je hart verheerlijken. Het gemis dat je opmerkt heeft daar alles mee te maken. Wij hebben het verzoenend werk van Jezus elke dag nodig om die oude mens in ons te kunnen overwinnen en te doden. Christus meer en meer nodig te hebben als onze Zaligmaker. Elke dag weer vragen: Vergeef ons onze schulden. Niets anders te willen weten dan Jezus Christus en Dien Christus, was daarom Paulus’  verlangen. En hoor hem klagen: Ik ellendig mens wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Hij wist het antwoord: niemand minder dan Jezus zal hem daaruit verlossen. Wanneer? Als hij sterft en voorgoed de oude mens kan achter laten in het graf. 

Zolang Gods kind op aarde is heeft hij/ zij de geestelijke wapenrusting te hanteren. Wij zijn pas van die oude mens af als we sterven en mogen ingaan in de eeuwige vreugde die de Heere bereid heeft voor allen die in Christus Jezus zijn door het geloof. Daarom zeg ik tegen je na gedane belijdenis van het geloof: Welkom in de strijd! Luther zegt: Wij blijven tot het einde toe bedelaars. Maar in Christus Jezus zijn wij meer dan overwinnaars: Rom. 8:37.

Ds. A. J. Schalkoort

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.J. Schalkoort

• Geboortedatum:
  05-10-1948
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Lunteren
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven