Onze Vader in het meervoud

Misschien een gekke vraag, maar waarom bidden we het Onze Vader eigenlijk in het meervoud?

Dat is helemaal geen gekke vraag, maar juist een hele mooie! In onze individualistische tijd staat het ik vaak centraal. In de Bijbel worden we gewezen op het feit dat je niet slechts een individu bent, maar door God in een gemeenschap van gelovigen bent geplaatst. Die gemeenschap is niet dat je elkaar ‘leuk’ vindt of dat een kerk een gezellige club is. Die gemeenschap is de verbondenheid in de Heere Jezus Christus, door Zijn Heilige Geest. Die verbondenheid beleef je dus ook als je gaat bidden. De Heere Jezus leert ons in Mattheus 6 te bidden en dat sámen als gemeenschap van aanbidders te doen. Aanbidders van de Heere zijn zo ook altijd vóórbidders, mensen die met maar ook voor elkaar bidden en voorbede doen. Ons bidden is zo geen egocentrische aangelegenheid, maar volop ingebed in de gemeente van de Heere. Onze hemelse Vader is niet slechts jouw persoonlijke Vader in de hemel, maar de Vader van allen die Hem in geloof en waarheid aanbidden.

Mag je Hem dan niet ‘mijn’ Vader noemen of mag je niet je eigen noden aan de Heere voorleggen? Zeker wel, de Bijbel verbiedt dit nergens, en ook in de Bijbel zelf (de Psalmen!) vinden we persoonlijke gebeden voor persoonlijke noden. Toch, en dat valt op, wordt ook dat persoonlijke gebed vaak ook weer verbonden met de gemeenschap waarin de bidder staat. Zo worden wij ervoor behoed om ons individuele leven te isoleren van Gods volk en van de wereld. Hoe hoog de golven van het leven ook slaan, altijd blijf je verbonden met heel die schare die niemand tellen kan!

Ds. K. van den Geest

Dit artikel is beantwoord door

Ds. K. van den Geest

• Geboortedatum:
  12-10-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Nederlandse Gereformeerde Kerken
• Woon/standplaats:
  Deventer
• Status:
  Actief

123 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven