Geen kinderwens voor opa

Mijn man is zestien jaar ouder dan ik en beiden komen wij uit een eerder huwelijk van vóór wij gedoopt waren. U begrijpt dat wij nu in dit huwelijk samen ontzettend bezig zijn om het nu wel goed te doen. We doen het immers dit keer samen met Jezus! Wij leven nu met de Bijbel en Zijn Woord staat bij ons iedere dag centraal.

Er is echter één ding waar we niet uitkomen. Ook niet als we Gods Woord erop naslaan. Mijn man en ik hebben uit onze vorige huwelijken meerdere kinderen, waarvan zijn oudste dochter al ver in de twintig is en zelf ook al kinderen heeft. Mijn man is dus al opa. Mijn kinderen zijn nog jong en wonen bij ons in huis. Tot zover zijn er nog geen problemen, behalve dat het voor hem wat druk is omdat hij lang gewend is geweest alleen te zijn, mijn zoon adhd heeft, en ikzelf een wat chaotischer karakter heb dan hij. We zijn klein behuisd dus wil er door de kinderen nogal eens een rommeltje ontstaan. Hier valt redelijk mee te leven inmiddels voor hem.

Maar nu komt het; ik zou met mijn 34 jaar nog graag een kindje van hem krijgen! Maar hij vindt zichzelf hier te oud voor, omdat hij al opa is en hij vindt dat ik nu al moeite genoeg heb de kids in toom te houden. Ook wil hij niet voor het kindje dat kinderen op school zouden denken dat hij de opa in plaats van de vader is. God leert ons echter dat kinderen een kroon zijn op je huwelijk en een zegen van God! Bovendien zou het mijn eerste kindje zijn die ik vanaf de geboorte christelijk zou mogen grootbrengen in een christelijk huwelijk! Dit lijkt me zo heerlijk!

Ik vind het daarom zo jammer dat hij pertinent geen kinderen meer wil en het ‘voelt’ ook niet helemaal goed dat hij mij dit ontzegt. Andersom voelt het ook niet goed als ik mijn wens om een kindje van hem er doorheen zou duwen. Wij zijn daarom erg benieuwd wat het Woord hierover zegt en wat Gods wil zou zijn voor christelijke echtparen die al kinderen uit een eerder huwelijk vóór hun bekering hebben. Ik hoop dat u ons met deze misschien wat gecompliceerde vraag verder kan helpen.

Beste mevrouw,

Wat zou u van mij anders willen horen dan de bevestiging van úw gedachten, gevoelens, wensen? En dat is precies wat ik níét ga doen! Zeker, ik kan me uw verlangens voorstellen, maar ik kan me ook indenken dat de redenering van uw echtgenoot hout snijdt. Er ís een leeftijdverschil. Dat was er ook al voordat u dit huwelijk aanging. Dus een ándere gedachtegang, wensenpatroon en mogelijke levensfase zijn bespreekpunten tussen uw beiden! U zult er sámen uit moeten zien te komen. Biddend, dat wel. 

En bedenkend, dat God op zoveel verschillende manieren zegent. Daar is niet een ‘kroon op het huwelijk’ -een geheel nieuw mensenleven- voor ‘nodig’! Een baby is geen ‘brug’ tussen echtelieden, niet ‘het toppunt van geluk’ of hoe moet ik het zeggen.

Als u samen een kindje zou krijgen is dat, zoals ik al zei, een nieuw leven dat een eigen plaats verdient en dat eigen verantwoordelijkheden van de opvoeders met zich meebrengt. 

Blijf er samen over in gesprek, op een liefdevolle manier en met respect voor elkaars standpunten. Dan hebt u geen specifieke Bijbeltekst nodig: dan neemt u de hele Bijbel als leidraad voor uw leven. Een (kinder)wens er door duwen is absoluut níet Bijbels... dat riekt naar egoïsme en dáár ‘gebruikt’ u nieuw leven -een kind- niet voor! 

Voor wat de opvoeding van de andere kinderen betreft: nu u een christelijk gezin vormt, zoals u schrijft, heeft dat toch invloed op uw levenswijze en daardoor op alle gezinsleden? U kunt de tijd niet terugdraaien, maar wél vandaag met een ándere levenshouding beginnen. Dat lijkt me een Bijbels principe van bekering. 

Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1499 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven