Vraag
Ik ben elf jaar getrouwd met een lieve man, met wie ik lief en leed en kinderen deel. Twee jaar geleden ben ik tot geloof gekomen. Sindsdien is er veel veranderd. Wat voorbeelden: waar we voorheen vaak ‘s avonds samen series keken, wil ik dat nu niet meer. Ik wil ook graag Kliksafe als internetprovider. Ik wil graag bijbelstudie doen samen met mijn man. Ik wil de kinderen nog zo min mogelijk filmpjes aanbieden. Ik wil graag praten over mijn geloofsworstelingen en twijfels, enz.
Niet alle punten hierboven heb ik met mijn man gedeeld, maar zo zou ik het inwendig het liefst allemaal zien. Laten we voorop stellen dat de liefde tussen ons er nog steeds volop is. Toch komen we regelmatig tot de conclusie dat we niet (meer) bij elkaar passen. Hij heeft het gevoel dat hij niet meer zichzelf kan zijn in zijn eigen huis. Hij kijkt graag voetbal op zijn mobiel, maar weet dat hij mij daarmee verdriet doet (zomaar een voorbeeld). Hij heeft innerlijk niet de verandering doorgemaakt die ik doorgemaakt heb. Ook ik voel me eenzaam op geloofsgebied, wat voor verwijdering en onbegrip zorgt.
Onze vraag is: hoe kunnen wij hier mee omgaan? Ik kan mijn man niet dwingen zijn leven radicaal te veranderen, dat kan alleen de Heere (waar ik ook voor bid!). Maar hoe kunnen we nog samen dingen beslissen, samen op één lijn staan als we op dit wezenlijke punt niet overeenkomen? Ter info: mijn man is zeker niet opstandig, maar zit veel te vast aan de wereld en zijn verlokkingen.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Hartelijk dank voor je openhartig bericht en de daarin gestelde vragen. Heel bijzonder dat je twee jaar geleden tot geloof gekomen bent. Dat is een wonder van Gods genade, dat we allerminst hebben verdiend. De HEERE heeft naar je omgezien, omdat Hij Christus voor jou heeft aangezien. Daar kun je niet dankbaar genoeg voor zijn.
Wat ik verder in je bericht lees, is typerend voor een jonggelovige. Je wilt je hele leven reformeren en ook van je hele gezin. En dan gelijk stevig en rigoureus, want je voelt dat het zo moet en dat de HEERE het waard is. Maar, hier moet je oppassen voor fouten en brokken. Je kunt, goed bedoeld, van alles in korte tijd willen veranderen en het resultaat daarvan zou kunnen zijn dat jullie als man en vrouw uit elkaar groeien en dat jullie huwelijk op de klippen loopt. Dat kan de bedoeling niet zijn!
Je zult dus in gesprek met je man moeten gaan en moeten kijken wat er nu al te realiseren valt en wat er misschien op de langere termijn te veranderen valt. Jij wilt bijv. overgaan op Kliksafe (op zich natuurlijk een goede zaak), maar het zou kunnen zijn dat je man dan bepaalde sites niet meer bezoeken kan. Of hij kan niet meer naar voetbal kijken. Hier zul je dan een compromis in moeten zoeken. Misschien is een overstap naar Solcon te overwegen. Dan houd je toch veel troep buiten de deur en hoeft je man zich niet te beknot te voelen.
Richting je kinderen zul je ook met wijsheid moeten handelen. Als ze eerst naar allerlei filmpjes mochten kijken en nu eigenlijk niet meer, kan dat op verzet bij hen stuiten. Of ze gaan bij anderen kijken en dan ben jij het overzicht kwijt. Rustig aan dus dit proberen om te buigen, zonder dat de kinderen tegen je in verzet komen.
Ik kan me voorstellen dat je je eenzaam voelt op geloofsgebied als je man niet die geestelijke ervaringen heeft die jij hebt. Maar dat hoeft op zich geen verwijdering te geven. Jullie kunnen toch proberen te praten over het geloof en jij kunt dan aangeven hoe heerlijk het is om de HEERE te vrezen. Zo zou je je man jaloers kunnen maken op het leven met God en hem wellicht aan het zoeken ernaar kunnen brengen. Dat komt veel beter over dan elke keer praten over dat dit anders moet en dat. Een strakke, wettische levensstijl heeft volgens mij nog nooit iemand voor de HEERE en Zijn dienst gewonnen. En wil je over geloofservaringen praten met iemand die die ook heeft, zoek dan een goede vriendin op of iemand anders met wie je die delen kunt. Dan hoef je je geestelijk niet meer zo eenzaam te voelen...
Praat je man ook geen verdriet aan, hoezeer sommige dingen van hem je verdriet doen. Heeft de HEERE voor jouw bekering geen verdriet van jou gehad, toen je bepaalde dingen deed die niet goed waren? Zou jij dan geen geduld hebben met je man? Je bidt voor hem en dat is goed. En jullie houden van elkaar en dat is mooi. Houd elkaar dan vast, zou ik zeggen, en laat jouw geestelijk leven geen splijtzwam in jullie huwelijk worden maar jullie juist samenbinden. Je hebt elkaar trouw beloofd voor alle tijden. Dan geldt dat ook voor deze bijzondere fase van jullie huwelijk. Probeer je man en kinderen voor het geloof te winnen, daar is zegen op te verwachten!
Sterkte en wijsheid voor de komende tijd toegewenst!
Met een hartelijke groet,
Ds. C. J. Droger
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Droger
- Geboortedatum:10-01-1963
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Vlaardingen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ischuurman81@gmail.com
Wat ik je erg aanraad is geduld. Je kunt hem nergens toe dwingen en als je dat emotioneel gezien toch doet zal hij daar niet meer van gaan geloven maar juist worden afgeschrikt. ‘Als dit is wat geloven inhoudt, dan hoeft het voor mij niet’. Dat betekent echter niet dat je niet van hem mag vragen om ruimte voor jouw stukje. Ik weet niet of jullie samen bijbel lezen en bidden aan tafel? Vertel hem eens dat je het prettig zou vinden om dat te doen, wees daarbij kwetsbaar en open over wat geloof voor jou betekent en heb oor voor zijn behoeften. Grote kans dat hij het best vindt dat er gebeden wordt, zolang hij zelf het woord niet hoeft te voeren. Ook kan hij bijvoorbeeld zeggen: de bijbel is goed, maar dan niet te lange stukken of te moeilijke woorden. Dan kan het lonen om bijvoorbeeld te beginnen met een bijbelboek als psalmen wat altijd makkelijk op te delen is in korte stukjes, en wellicht een eenvoudige vertaling te gebruiken, of eventueel een kinderbijbel, afhankelijk van de leeftijd van je kinderen. Verwacht geen grote ommezwaai van je man of kinderen in kwestie van dagen of weken of zelfs maanden. Verwacht niet dat hij het meteen geweldig vindt, als er een gedooghouding bestaat is dat geen slecht begin. Verbitter hem alleen niet met regels maar maak de afspraken samen en zorg dat jullie er beiden achter kunnen staan. Als zijn motivatie is: ‘omdat jij het wil en voor mij is het niet zo belangrijk’, is dat acceptabel, zolang het niet is: ‘ik wil het niet maar zij wil het zo graag dat ik me schuldig voel als ik haar haar zin niet geef.’ Dan gaat het namelijk geheid mis. Als dit in eerste instantie gebeurt kan dat komen omdat er al ongenoegen is opgebouwd omdat je de teugels hierover al te strak hebt gehad tot nu toe. Het kan dus lonen om hem eerst te vertellen dat je hem hierin meer ruimte wilt geven en minder eisen aan hem wilt stellen en dat ook even de tijd te geven zodat zijn ongenoegen af kan nemen. Je kunt hem daarbij vertellen wat jouw wens is, namelijk zelf veel met God bezig zijn en dat vorm geven in je leven. Omdat hij jou man is zal hij daar wel wat van merken, maar zorg dat dat niet op een invasieve manier gebeurt. Aanpassingen aan wat jij doet in het samenzijn mogen, maar dingen die anderen voor zichzelf in hun vrije tijd doen zijn hun keuze. Alles wat je daarvan kan vragen is dat jij er zo min mogelijk hinder van ondervindt, hierbij moet je echter wel bedenken dat waar zij wat inleveren jij soms ook wat in mag leveren. Onderscheid voor jezelf wat dingen zijn die moreel gezien een probleem zijn, en welke dingen alleen emotioneel gezien lastig voor je zijn. Want zoals je vast wel weet: de geest van Gods wet is belangrijk, de uitvoering daarvan mag verschillen zolang de geest gediend blijft. Gods wet gaat oven Hem liefhebben boven alles en je naaste als jezelf. Liefhebben, daarvij hoort dat je je man het beste wenst, en nu jij begrijpt dat dat bij God horen is, is het lochisch dat je hem dat wilt geven. Het is echter iets wat je hem enkel voor kunt leven, wat je hem kunt laten zien door jouw levenswandel en door hoe je de mensen om je heen liefhebt. Liefde hoort niet het benauwen met regeltjes te zijn. Soms is structuur wel wat iemand nodig heeft, maar liefde is oog hebben voor iemands behoeften. Dat is niet altijd hetzelfde als wat hij denkt nodig te hebben. Maar liefde verbittert nooit. Als je wel verbittert, kijk dan eens goed naarjezelf hoe je liefhebt en of er een nood is die je nu niet ziet, of een regel/nood van jezelf die je boven het liefde bewijzen aan die ander stelt.
Kortom: leef voor, heb geduld, bid en laat bij God wat alleen God kan veranderen.
Leef vanuit 1 Petrus 3:
Evenzo, vrouwen, wees uw eigen mannen onderdanig; opdat ook, als sommigen aan het Woord ongehoorzaam zijn, zij door de levenswandel van de vrouwen zonder woorden gewonnen mogen worden,
doordat zij uw reine levenswandel in de vreze des Heeren waarnemen.
En dat met de houding van vers 4:
een zachtmoedige en stille geest, die kostbaar is voor God.
In de dagelijkse praktijk betekent dat: dichtbij de Heere leven.
Alle zaken met Hem overleggen in je hart. In alle praktische zaken mag je voortdurend wijsheid vragen, die Hij rijk wil geven.
En wat Niagara zegt is waar: wees geduldig!
Spreek geen veroordeling uit als hij dingen doet waar jij niet meer achter kunt staan. De Heere is ook geduldig met ons geweest, toen wij Hem nog niet kenden. Breng je man en kinderen veel bij Hem. Dwing je man niet tot beslissingen overeenkomstig de jouwe. Zoek samen naar oplossingen. Vraag niet van hem zijn mening bij te stellen omwille van jou.
Leg zachtmoedig uit wanneer je iets niet meer kunt/wilt doen ivm je geweten.
Jouw geweten kan je hem niet opleggen. Alleen uitleggen. En daarbij is je christelijke houding echt het allerbelangrijkste. Ook als er verschillen zijn mbt de opvoeding van jullie kinderen.
Je schrijft dat je je eenzaam voelt op geloofsgebied. Heel herkenbaar. Maar eenzaamheid kan er voor zorgen er een opening komt voor verzoeking. Vraag de Heere om bescherming van je hart. Je zegt zelf dat jullie regelmatig tot de conclusie komen dat jullie niet bij elkaar passen. Dit is gevaarlijk terrein!
Geeft dit voorrang in je gebed!
Wat mij tot nu toe vaak heeft geholpen is het volgende wat ik ooit eens hoorde in een lezing:
Als je als man en vrouw allebei leeft in verschillend koninkrijk (licht en duister), dan betekent dat ieder leeft naar de regels die bij dát koninkrijk horen.
Dat valt niet in overeenstemming te brengen met elkaar. Verwacht daarom niet dat hij zich (met zijn hart) kan houden aan de regels van Gods koninkrijk, als hij daar nog geen inwoner van is. Dan voorkom je een heleboel teleurstellingen.
Je kunt best vragen of hij iets voor jou wil doen, maar je kunt hem niet dwingen. Dat geldt andersom ook van hem naar jou toe.
Het mooie is dat wij weten dat God zondaren zoekt, en dat Hij Zijn koninkrijk nog alle dagen uitbreid. Het zou heerlijk zijn als de Heere jou wil daarvoor wil gebruiken in je huwelijk en je gezin. Met de houding van 1 Petrus 3.
Veel zegen hoor!
- The case for Christ
- War Room
- Fireproof my marriage
Echt aanraders!
Verder bijzonder liefdevol en wijs antwoord van de dominee! Met wettische dwang bereik je niets. Liefde, geduld, verdraagzaamheid en gebed zijn de sleutelwoorden.
